Smásögur handa ungmennum - 01.01.1910, Blaðsíða 3

sagði Halldór síðar við konu sína. >Þakkaðu
Guði fyrir að þú gjörðir það ekki,« svaraði hún.
Hefir Guð minni meðaumkun til að bera
en mennirnir? Nei, kærleikur Hans er þúsund-
sinnum meiri. Hann hlustaði á neyðaróp mann-
kynsins, og sendi sinn elskulega Son því til
hjálpræðis; já, Hann kom til að leita að þjer
og frelsa þig, týnda barnið sitt.
Boð föður okkar.
Þegar jeg hjerna um daginn heimsótti heldri
mann einn á skrifstofu hans í borginni, varð
jeg ekki lítið hissa á að hitta þar dóttur
hans, sem var hjer um bil io ára að aldri.
>Hvernig stendur á því, Nelly, að þú ert hjer;
jeg hjeit þú værir í skóla úti í sveit?« »Ójá,«
sagði Nelly, »en jeg kom hingað í morgun.t
>Barnið mitt gott,« mælti jeg, »þú hefir aldrei
fyr farið svo langa leið einsömul. Hvernig
gastu ratað? Varstu ekki hrædd?« »Pabbi
mætti mjer á járnbrautarstöðinni,« svaraði
hún. >En setjum nú svo, að hann hefði ekki
komið; hvað hefðirðu þá gjört?« »Jeg var viss
um, að hann mundi koma, því hann skrifaði
mjer svohljóðandi brjef: »Komdu til London
með lestinni klukkan níu, og þú munt finna
mig á stöðvarpallinum.«
Nelly litla fór því snemma á fætur þennan
morgún, og kom einsömul með lestinni; hún
var ekki minnstu vitund hrædd, því hún hafði
brjef föður síns í höndunum, og í því sagði
hann svo greinilega, að ekki varð á því vilst:
»Komdu, þú munt finna mig.«
Vor himneski faðir hefir líka skrifað oss,
öllum börnum, og boðið oss að koma til sín
tafarlaust. Vjer getum aldrei komið til Hans
of snemma, og Hann mun vissulega mæta
oss, og bjóða oss velkomin, þegar við kom-
um; því Hann segir: »Þeir sem leita mín,
finna mig.« (Orðskv. 8. 17.) Hann segirekki:
»Þeir geta ef til vill fundið mig,« heldur seg-
ir Hann: »Þeir finna mig.« Á þessu Ieikur
enginn efi, heldur er það víst og áreiðanlegt.
Óg mörg hjartkjær börn hafa nýlega komið
til Jesú í trausti til þessa dýrmæta fyrirfieits, og
fundið Hann sem persónulegan Frelsara sinn.
Síðastliðinn vetur var jeg eitt sinn á gangi
um stræti eitt að kvöldi dags. Jeg náði ung-
lingspilti einum, sem bar hattöskju. Bráðlega
tók jeg litla bók upp úr vasa mínum, og
gaf honum. Pilturinn staðnæmdist eitt augna-
blik til að lesa nafnið á henni við birtuna af
götuljósinu. Þessi litla bók hjet »Leit«. »Það
gleður mig að geta sagt yður, Herra minn, að
jeg hefi leitað Jesú, og fundið Hann.« Og er
jeg spurði hann, hvernig það hefði atvikast,
sagði hann mjer, að hann hefði fyrir skömmu
verið á bænasamkomu ungmenna, og að þá
hefði hann leitað Frelsarans, og fundið Hann.
Getur þú sagt, kæri, ungi vinur minn, að
þú hefir líka fundið Jesúm? Hefir þú Ieitað
Hans? Hefir þig í raun og veru langað til
að koma til Hans, og gefa Honum hjarta þitt?
Drottinn Jesús bíður þín, til að bjóða þig
velkominn, og umvefja þig ástarörmum sínum,
og gjöra þig að sínu ástfólgna barni. Fyrir-
heit Hans stendur stöðugt enn sem áður:
»Þeir sem Ieita Mín, finna Mig.« Kom til
Hans tafarlaust, og bið Hann að vera þjer
miskunsamur, því »sá sem biður, mun öðlast,
og sá, sem leitar, mun finna« (Matth. 7. 5.).
„Okkar Jesús.“
Lítilstúlka3 ára gömul stóð einn fagran sunnu-
dags morgun út við gluggann, og var að gæta
að, hvort pabbi sinn kæmi ekki frá kirkjunni.
Þegar hann kom inn, leit hún á hann og
sagði: »Pabbi, um hvað talaði presturinn í
morgun?« Faðir hennar svaraði: »Hann talaði
um Jesú.« »Pabbi, var jiað okkar Jesús ?«
Augu hennar Ijómuðu af ánægju við að
hugsa um það, að presturinn þekti Jesús henn-
ar, og talaði um hann við söfnuð sinn.
Vilt þú að þessi Jesús sje þinn? Jeg vona
að svo sje, því það er svo óumræðilega dýr-
mætt að hugsa til þess, að sjerhver lítill
drengur og stúlka geti tekið á móti Honum,
sem persónulegum Frelsara sínum. Hann er
kærleikurinn, og í Hans ástríka hjarta er
ætíð nóg rúm fyrir þig og alla þá, sem
til Hans koma, og fela Honum alt sitt ráð.