Smásögur handa ungmennum - 01.01.1910, Blaðsíða 4

Blindskerirj-
Fyrir nokkrum árum síðan var mjög kvartað
yfir því, að skipum þeim, er sigldu um Mið-
jarðarhafið, væri niikil hætta búin af blindskerj-
um nokkrum, sem ekki voru sýnd á neinu sjó-
korti. ,
Sjómálastjórnin sá vel hvað blindsker þessi
gjörðu allar siglingar hættulegar á þessu svæði,
og sendi skip, sem nefndist „Thetis", til að
leita að þeim. t>að sigldi aftur og fram um
Miðjarðarhafið í langan tíma, en árangurslaust,
svo skipstjórinn hætti ieitinni, sneri aftur heim
til Englands, og sagði að hætta sú, sem um var
talað, væri ekki annað en hugarburður.
En einn af æðstu yfirmönnum skipsins leit
samt öðruvísi á þetta mál. Hann þóttist viss
um, að skipstjóranum hefði skjátlast, svo hann
lagði af stað í annan leiðangur skömmu síðar,
og leitaði nákvæmar á breiddar- og lengdarstigi
því, sem þessi hættulegu sker áttu að vera ná-
læg, og hann fann þau að lokum.
Hann tilkynnti það sjómálastjórninni, og fjekk
mikla sæmd að launum fyrir frammistöðu sína.
Líka var uppgötvun hans sýnd á ölium sjó-
kortum.
Aðeins einn maður neitaði því, að blindsker-
in væru til; það var skipstjórinn á „Thetis."
Hann var skarpvitur og duglegur maður, en
þrár í lund og tortrygginn. „Það er lýgi alt
saman," sagði hann, „jeg trúi því ekki, að nokk-
ur slík sker sjeu til. Fari jeg nokkru sinni aft-
ur á „Thetis" yfir Miðjarðarhafið, og komist
jeg ekki klaklaust yfir þann blett, sem skerin
eru sögð vera á, þá kallið mig lygara, en ekxi
sjórnann."
Tvö ár liðu. Þá sigldi þessi saini skipstjóri
aftur á „Thetis" yfir Miðjarðarhafið. I þetta
skifti var hann að flytja brezka sendiherrann
til Neapel. Einusinni að kvöldi til var skipstjór-
inn ásamt stýriinanninum uppá þilfari. Veður
var hvast, og báðir voru að rannsaka sjókortið
við birtu frá stóru ljóskeri. Stýrimaðurinn benti
þá á orðið: „Blindsker."
„A," sagði skipstjórinn, „svo þessi hlægilega
skröksaga um skerin kemur þá aftur uppí opið .
geðið á mjer! nú, jeg heitstrengdi það, að jeg
skyldi sigla yfir þann blett við fyrsta tækifæri,
og það skal jeg líka gjöra strax í nótt."
Skömmu síðar satskipstjórinn í farrými sínu,
og sagði þar söguna um blindskerin; svo bætti
hann við, glaður í bragði: „Að 5 mínútum
liðnum verðum við kornnir yfir þennan blett."
Svo tók hann upp vasaúr sitt, og sat með
það í hendinni, þangað til hann sagði skyndi-
lega: „Hananú! tíminn er liðinn; við erum
komnir klaklaust yfir þessi blindsker, sem svo
mikið hetir verið talað um." Varla hafði hann
sleppt orðinu, þegar alt í einu heyrðist eitthvert
óþægilegt urg; rjett á eftir brakaði ógurlega í
skipinu, því það var að liðast sundur, og svo
tók það að sökkva. Með mikilli fyrirhöfn komst
flest af farþegunum og skipshöfninni ofan í
skipsbátana, svo þeirn var borgið, en skipstjór-
inn vildi ekki lifa lengur, þegar hann sá hinar
hræðilegu afleiðingar flónsku sinnar. Þegar síð-
ast sást til hans, stóð hann á þilfarinu á „Thetis"
meðan öldurnar gengu yfir hana. Þannig ljet
hann lífið sökum vantrúar sinnar.
„Hvílíkur heimskingi!" segjum vjer, og það
með rjettu, en hvað mætti þá segja um suma
vor á meðal ?
Guðs orð varar oss við mörguni blindskerj-
um, sem sálir vorar geta liðið skipbrot á, en
sumir segja hiklaust: „Jeg legg ekki trúnað á
slíkt; það er engin hætta á ferðum." Þannig
telja þeir sjálfum sjer trú um, að Guðs orð
hafi á röngu að standa.
Ó, gefið gaum að þessari alvárlegu áminn-
ingu: „í dag, ef þjer heyrið Hans raust, þá
forherðið ekki hjörtu yðar," og munið, að þar
sem þessi orð standa í Nýjatestamentinu (Hebr.
3.) er því bætt við um suma af Israelsmönnum,
að þeir náðu ekki iungöngu í hið fyrirheitna
land, vegna vantrúcir sinnar.
etta rit er gefið út ókeypis, og að mestu leyti
ci kostnað >Children’s Special Service Mis-
sion* (trúboð tit að stofna barnaguðsþjðnustur),
í London. Svo framarlega sem sannast getur,
eru sögurnar bygðar d sönnu/n viðburðum.
Eintök fást ókeypis til útbýtingar, hjá úigef-
andanum, Arthur Gook, trúboða, Akureyri.
Prentsmiðja Odds Björnssonar, Akureyri, 1910.