Ægir - 01.10.1905, Síða 1

ÆGIR
MÁNAÐARRIT UM FISKIVEIÐAR OG FARMENSKU.
arg.
Reykjavík, Okt. 1905.
4. blað.
Islendingar op Norinenn.
(Ei'tr Direktör Vestergaard).
(Herra Direktör Vestergaard hefur sent
Ægir eftirfarandi linur, sein leiörétting ■ viö paö
sem stóö í 2. tbl. Vér erum hr. Vestergaard
mjög pakklátir fyrir pessa áréttingu og tökum
hana meö ánægju. Fyrirsögnina höfum vér
sett. Ábyrgöarm).
Eg hefi ekki álitið heppilegt, að lyrir-
komulag á flskiveiðastjórn á íslandi væri
eins og í Noregi, með .‘5 mönnum. Það
hefir sýnt sig, að þetta er ekki heppilegt
og á því að breytast, frumvarp um þessa
breytingu verður lagt fyrir ríkisþingið og
rætt þar nú innan skams.
Eiim forstöðumaður í Reykjavik sem
algerlega er ábyrgðarlegur fyrir starii sínu,
heyri undir stjórnarráðið, og 2 eftirlits-
menn, eða jafnvel 1, held eg að mundi
hafa ákaflega mikla þýðingu fyrir framfarir
fiskveiðanna; en þessi maður þyrfti í fyrsta
lagi að vera gagnkunnugur og stöðu sinni
vaxinn; hann yrði að þekkja enskar, holl-
lenzkar, þýzkar danskar, svenskar og norsk-
ar fiskiveiðar, veiðarfæri, veiðiaðferðir,
verkunaraðferðir, sölumarkaði og margt
fleira. Slíkum manni hafið þið að líkind-
um ekki völ á, en hann er hægt að fá.
Með 2 ára ferðastyrk gæti innfæddur mað-
ur lært mikið utanlands, ef hinn sami mað-
ur er duglegur, þekkir vel til fiskiveiða og
hefir dálitla verzlunarþekkingu ásamt kunn-
áttu í málunum, að minsta kosti ensku
og dönsku.
Ritsími og talsími mun hafa stóra
þýðingu fyrir þjóðina, þar á móti þykir
tnér trúlegt að einstöku menn liti óhýrum
augum til þessa, að gamla fyrirkomulagið
þyki þeim bezt. Ritsími og talsími! —
Hvaða þýðingu mun þetta ekki hafa? Það
skeður ekki ósjaldan, að í einum firði er
nóg af fiski en í öðrum ekki neitt, einnig
síld lítil. Með talsíma getur maður strax
l'engið að vita þetta. Fiskimennirnir fara
þangað og fá fisk og síld.
Eg gel ekki álitið það neina óham-
ingju að útlendir íiskimenn komi til ís-
lands og stundi veiðarnar þaðan; það
vekur líl', framtakssemi og vinnu, og sýnir
mönnum yfirhurði hinna aðkomnu yfir
þá sem heima silja. Þetta fyrirkomulag
ætti enn fremur að styrkja og tryggja með
vinsamlegum samningi milli Islands og
Noregs. En það sem hrygði mig mest á
ferð minni frá Seyðisfirði lil Eyjafjarðar
var, að ég sá með mínum eigin augurn 2
enska botnvörpunga, sem lágu langt inni
á firði og íiskuðu. Þeir höfðu hyrgt fyrir
númerin á skipunum. Slíkt athæfi ætti
stranglega að vera girl fyrir. Hið danska
gæzluskip getur ekki litið eftir öllu þessu,
Ég veit að margir eru handsamaðir ár
hvert, en það ekki nóg; hinir útlendu
íiskimenn, hverjir svo sem þeir eru, eiga
að læra að virða landsins lög og' rétt.
ísland hefir engan ágóða af fiskiveiðum
þessara manna, — þvert á móti, — en
þeir sem koma þangað og setja sig niður
og reka veiðina þaðan af Ijörðum inni
er öðru máli að gegna. Fetta er mín