Ægir - 01.10.1905, Blaðsíða 4

36
ÆGIR.
allega komið undir því, hvað þungur
hann er, en ekki undir því, hvað mikill
fiskifjöldinn er. T. d. er gerl orð af þvi
hér í bænum, að af einu skipi nú i
sumar hefði 675 íiskar vigtað 290 pd.
Það má svo heita, að allur atli hafi
hingað til verið miðaður við fiskitölu
bæði á opnum skipum og þilskipum, af
þessu hefur leitt samkepni meðal for-
manna og skipstjóra sin á milli með þvi
að ná í sem hæsta tölu, án verðgildis
fisksins, þrátt fyrir þó það séu margar
heiðarlegar undantekningar, og' margir
skipstjórar hafi jafnvel altaf hylst til að
fiska sem vænstan fisk. En nú vilja
menn gera tilraun til að kippa þessu í
lag, eða með öðrum orðum að reyna að
friða smáfiskinn og lofa honum að
stækka, og þannig setja skorður við því,
að metnaður myndisl á meðal skipstjóra
við tölu fisksins, heldur við þvngd.
Meðal annara háfa kaupmenn í Eyjafirði
þeir hræður Friðrik og' Magnús al])in.
Ivrisjánsson harðhannað skipstjórum sín-
um að nefna fiskifjölda þegar þeir við
innkomu sína úr fiskitúr hirtu aílahæð
sina, heldur nefndu þyngd. Það er lika
ofur einfalt að eins að mæla fisldstall-
ann í lestinni, 1 len. al. af saltíiski, jafn-
gildir hér um bil 1 skpd. al' þurrum
saltfiski.
Það virðist vera mjög nauðsynlegt,
að skipstjórar sín á milli geri ráðstaf-
anir til að hreyta þessum gamla, óhyggi-
lega og' óáreiðanlega mælikvarða, og að
skipstjórafélagið »A]dan« taki þetta mál
til gagngerðrar yfirvegunar nú á fundum
sínum í vetur, og semji ályktun um þetta
efni, sem allir hlutaðeigendur skuld-
bindi sig til að fara el'tir.
Ei n fremur er það ekki ofoftbrýnt
fyrir skipstjórum og fiskimönnum yfir
höfuð að lala, að vanda sem hezt hirð-
ingu og verkun á fiskinum um horð i
skipunum, það er undirstaðan undirgóðu
verði á markaði erlendis, og vehnegun og
viðhaldi fiskimanna og útgerðarmanna
landsins.
Ægir mun við fyrsta tækifæri taka
þetta mál, í saml)andi við fiskiútveginn,
rækilega til íhugunar.
Enskir og þýzkir botnvörpungar.
1 dagbók þýzka varðskipsins »Zeithen«
sem liér var upp við land í fyrra sumar í
júní og júlímánuðum til eftirlits með fiski-
veiðum þjóðveija, kvað standa eftirfarandi
athugasemdir um fiskiveiðar l)olnvörpunga
hér við ísland: »Hinir ensku botnvörp-
ungar eru mjög illa ræmdir af Islendingum
og hataðir af öllum fiskimönnum fyrir yfir-
gang sinn og ólöghlýðni, enda leggur varð-
skipið danska, sem þar hefir landgæzlu, þá
í einelli og eru þeir þar al’ leiðandi sekt-
aðir ærið oft.
Aftur á móti eru þýzkir botnvörpungar
mjög vel þokkaðir, bæði sýna þeir engan
ójöfnuð og gera sig mjög sjaldan seka í
því að brjóta landhelgislögin; þá sjaldan
þeir gera það, aðvarar danska gæzluskipið
þá með því að hljóða með göfupípunni,
svo þeir hafa nægan tíma til að draga upp
vörpu sína og liafa sig á brott úr land-
helginni, þótt í henni séu.«
Englendingar eru mjög gramir yfir
þessum ummælum, og segja þetta vera brot
á alþjóðarétti ef satt sé; að þeir séu lagðir
í einelti og sektaðir, en þjóðverjar séu að-
varaðir, og þeim fyrirgeíið.
í liinu enska fiskiveiðariti »The Fish
Trades Gazette« frá 19. ágúst í sumar er
mjög alvarleg ritgerð um þetta mál og skor-
ar ritstjórinn á stjórnina að grenslast eftir
því hvort þetta sé satl, að enskir og þýzkir
botnvörpungar mæti svona misjöfnum við-
tökum, og kynni sig svona misjafnt við Is-