Ægir - 01.05.1926, Síða 8

76
ÆGIR
konsúla, sem ynnu að afurðasölu landa
sinna, en þetta gætum vér ekki vegna
kostnaðarins, sem það hefði i för með
sér. Aftur á móti taldi ræðumaður, að
vér ættum að nota meira danska kon-
súla og ennfremur upplýsingaskrifstofu
utanríkisráðuneytisins danska. Einnig
taldi hann einstaklinga geta haft meiri
not af ísl. sendimanninum á Spáni.
Rikisverslun með afurðir, kvað ræðu-
maður, ekki liafa gefist vel; væri meira
að notum framtak einstaklinganna, og
ættum vjer í þvi að semja oss að siðum
nágrannaþjóðanna. — Ræðumaður sagði,
að hér væri mikið kvartað um féleysi,
en úr því væri þó helst til mikið gert,
þvi fé væri oft ekki annað en traust og
það, sem þvi væri samfara. Samtaksleys-
ið væri aftur verri þröskuldur, þvi með
góðum sameinuðum vilja, áreiðanleik,
framtaki og þekkingu mælti miklu koma
til leiðar. — Einkum áleit liann nauð-
synlegt að fiskútflytjendur hefðu samtök
og sömuleiðis útgerðarmenn og taldi að
6—10 togarar i félagsskap myndu geta
fengið betra verð fyrir fisk þeirra togara,
sem mynduðu fjelagsskapinn. IJá sagði
hann einnig nauðsynlegt að aðgreina bet-
ur framleiðslu og sölu, þar sem ljóst
væri, að einn gæti verið duglegar út-
gerðarmaður, en annar Iagnari á að koma
vörunni í verð.
Það sem þyrfti að framkvæma í þessu
efni, var því að áliti ræðumanns þelta:
hafa góða umboðsmenn og vörubjóða í
útlöndum, leita að nýjum mörkuðum,
gera vörurnar sem útgengilegastar, und-
irbúa umferða-vörusýningar og auglýsa
á annan hátt afurðir vorar sem best í
öðrum löndum. Sérstaka skifstofu í stjórn-
arráðinu, er hefði þessi mál á hendi á-
leit hann nauðsynlega, vegna erlendra
viðskifta.
Ræðumaður lauk svo erindi sínu með
ósk um að ísl. verslunarstjettinni yrði
betur ágengt en hingað til um sölu ísl.
afurða. (Verslunartíöindi).
Veiðafæra- og kaðlaspuna-vélar.
Það eru mörg ár liðin síðan ég fyrst
heyrði haldna ræðu um færaspuna hér
á landi ásamt netagerð og árlega hef ég
heyrt þetta nefnt og stundum hlýtt á
þrumandi ræður um málefnið, verið við-
riðinn að aíla upplýsinga um færa-
spunavélar, sem til þessa engar hafa
komið; var það á striðsárunum, og lítil
von þá um greið svör í þá átt, þvi þeir,
sem helst gátu gefið þær erlendis, höfðu
um annað að hugsa.
Netagerð hefur um langt tímabil, ver-
ið hér heimilisiðnaður og má svo heita
enn. Hefur hún oft bætt i búi hjá mönn-
um, sem enga aðra vinnu hafa þann
tíma árs, sem net eru hnýtt.
Þar eð oft hefir verið talað um, að
nauðsyn bæri til, að hingað til lands
kæmu nýtýsku vélar, sem gætu framleitt
alla kaðla, línur, net o. fl. sem lands-
menn þyrftu til báta, skipa og veiðafæra,
þá leitaði ég upptysinga um vélar til
netagerða hjá kunningja minum hér í
bæ, sem hefur samband við garn- ogneta-
verksmiðju á Skotlandi, sem stofnuð var
árið 1812, og sem mjer var kunnugt, að
selt hafði garn og línur til íslands i
fjölda mörg ár, þvi árið 1875 verslaði
faðir minn við verksmiðju þessa og árið
1877 komu tveir ungir menn, synir eig-
anda hennar til Islands og heimsóttn þá
föður minn. Veiðarfæri þau og netagarn,
sem þá kom frá verksmiðjunni, var tal-
ið hið albesta, sem hingað til lands
fluttist. Hefur hún starfað síðan og get-