Ægir - 01.10.1938, Blaðsíða 13

Æ G I R
219
fvlgjast með á hinu andlega sviði og í engri
stétt eru jafnfáir menn, sem notið liafa
þeirrar alþýðumenntunar, sem nú er völ
á, eins og í hópi sjómanna. Útvarpið,
sem talið er hezti menningarmiðill nútím-
ans, er sjómönnum að mestu gagnslaust,
meðan þeir stunda veiðar. Þannig eru
sundin lokuð og sjómenn að meiru eða
minna leyti sveltir andlega.
Það er því nokkur nauðsyn á því, að
komið verði upp hókasöfnum, sem ætluð
séu sjómönnum. Þar sem þess virðist mest
þörf, er t. d. i verstöðvunum á Suðurnesj-
um, þar sem ulanhéraðsvermenn eru
flestir, Hornafirði og Vestmannaeyjum.
Við amtshókasöfnin og hókasöfn kaup-
staðanna og stærstu kauptúna, þar sem út-
gerð er að ráði, ætti að vera bókadeild
fvrir sjómenn, svipuð og er við Bæjar-
bókasafnið í Reykjavík.
Til þess að standast þann kostnað, sem
slíkt hlvti að hafa í för með sér, yrðu
sjómennirnir að leggja eitthvað af mörk-
um. Þess mætti einnig vænta, að útgerð-
armenn létu eitthvað af hendi rakna i
þessu skvni. 1 Noregi er það xnjög algengt,
að útgerðarmenn leggi fram nokkurt fé
til bókakaupa skipa eða bókasafna sjó-
manna. Nokkurt álitanxál getur það orðið,
hvað liá greiðsla ætti árlega að vera af
liverri skipsliöfn, en tæpast nxundi það
verða ofraun fyrir skipshöfn á þiljuðum
vélhát að greiða á ári liverju 10 krónur í
þessu skyni, og skipshöfn á gufuskipi 20
krónur. Vonast mætti eftir því, að útgerð-
armenn stvrktu þessa nxenningarstarf-
senxi nxeðal sjómanna, nxeð jafn háu
gjaldi á móti. Frá rikissjóði ætti að renna
styrkur til þessara bókadeilda eða bóka-
safna eins og til lestrarfélaga, samkvæmt
lögum frá síðasta Alþingi unx viðhóta-
skenmitanaskattinn.
Hér hefir aðeins verið drepið lauslega
á þetta nxál, rétt til að minna á, að það
þarfnast úrlausnar. Sjómennirnir geta
miklu unx það ráðið, hvort nxál þetta fær
hyr; að óreyndu verður því ekki trúað,
að þeir iáti það gjalda sinnuleysis eða
jafnvel andstöðu.
Finnar styrkja
sj ávarútveg’i n n.
Eins og kunnugt er, reka Finnar útgerð
i mjög litlunx nxæli. En þeinx er nxjög
annt um, að sá vísir, sein þar er til út-
gei-ðar, geti aukist. Um það hera fjár-
franxlög þeirra til sjávarútvegsins rækt
vitni. 1 fjárlögunum fvrir árið 1939 er
ætlaður 380 þús. kr. styrkur til útgerðar-
innar og er það 60 þús. kr. meira en var
i fjárlögunum fyrir þetta ár.
Styrknunx fyrir árið 1939 á að verja
sem liér segir: Til ýmiskonar kennslu við-
víkjandi fiskveiðunum 22 þús. kr., til
aukningar á fiskveiðununx 182 þús. kr.,
til eftirlits með fiskveiðununx 41 þús. kr.,
til verðlauna fyrir fiskútflutning 60 þús.
kr., til hjörgunarstöðva fyrir sjónxeixn
3.600 kr. Styrkur til kaupa á veiðarfær-
um 20 þús. kr. í Finnlandi liafa verið
sett á stofn einskonar vátryggingarfélög
fvrir fiskinxennina. Lög um þetta voi’U
samþykkt á seinasta þingi. Ríkissjóður
leggur þessunx félögum til sjóðsnxyndun-
ar 30 þús. kr. og 15 þús. kr. árlegan slyrk.
Fé úr sjóðunx þessara félaga á að nola
til þess að hjálpa þeim fiskimönnunx, er
verða fyrir einhverju tjóni. Vmiskonar
rusl rennur til sjávar frá pappírs- og
ce]Iolosverksnxiðjununx og er talið, að það
liafi slænx álirif á fiskstofninn. Á næsta
ári á að verja 8 þús. kr. til þess að rann-
saka, hvort þær tilgátur munu liafa við
nokkuð að stvðjast.
Það er ekki ómerkiiegt fyrir ísleixdinga