Ægir - 01.03.1954, Blaðsíða 8

38
Æ G I R
slátt og' ekki meir fyrr en kömið er í land.
S. 1. haust kom það fyrir, að skipin voru
10—12 daga í veiðiför, enda hafa þráa-
skemmdir reynzt talsverðar. En þráinn
stafar einvörðungu af því, að loft kemst
að síldinni, tunnan er ekki pækilfull. Þeg-
ar svona langur tíjni líður án þess hægt
sé að pækla, og við þann ósóina bætist svo,
að láta skipin hafa misstórar og slæmar
tunnur, er ekki við góðu að húast.
Telja verður 6 daga hámark þess tíma,
er skipin ættu að vera í veiðiferð. Það er
þó meira en nóg til þess að síldin gæti
skemmst, þar sein ekki er hægt að pækla.
Það eina, sem mér hefur komið til hugar
við þeim vanda og tel sjálfsagt að rann-
saka er það, hvort ekki dugar að láta síld-
ina pækla sig sjálfa.
Vatnið er mestur hluti af þunga síldar-
innar, nokkuð mismunandi eftir fitumagni
hennar, en mun vera um 60% af þunga
þeirrar síldar, sem hér kæmi til greina.
Þegar talað er uin, að síldin verðist i tunn-
unni, þýðir það að saltið gengur í hana, en
hluti vatnsins úr. Mín skoðun er, að ekki
kæmi að sölc þótt fullsterkum pækli væri
hellt í tunnuna, þar sem hráefnið er ferskt
og gott, strax að aflokinni söliun, tunnan
slegin til og komið á sinn stað í Iest. Síld,
sem hefur legið 7—8 daga söltuð í tunnu,
á að hafa skilað frá sér einum þriðja hluta
vatnsins. Varast skal þó að láta útreikninga
eina duga í þessu tilfelli, þess í stað komi
tilraunir, enda er margs að gæta. Vil ég
benda á nokkur atriði:
1. Hvað gróft salt þarf að nota, svo að
pækillinn renni hindrunarlaust um
síldina og tunnan verði þvi raunveru-
lega pækilfull við tilsláttinn.
2. Hvort saltið gengur það seinna í sildina
vegna þessara aðgerða, að hún skemm-
ist. Haustsíldin er venjulega mjög þykk.
3. Hvort vatnið, sem kemur úr síldinni,
gerir hetur en að vega upp á móti því
rírnandi rúmmáli, sem síldlarstöpull-
inn tekur í tunnunni fyrstu viltuna frá
söltun, miðað við vatnaða og vel þétta
tunnu.
Ýmislegt fleira kemur til athugunar. En
ef tunnan er slegin til strax eftir söltun,
verður innihaldið ekki það mikið, að stöp-
ullinn standi botn, þótt eitthvað örlítið
sjatni í tunnunni og þráahættan því ininni.
Síldarútvegsnefnd ætti að láta gera til-
raunir með þetta á næsta sumri, niðurstöð-
ur gætu þá legið fyrir um líkt leyti, sem
skip búast til reknetjaveiða. Ef árangur
reynist á engan hátt jákvæður, verður að
taka fyrir söltun sem þessa. Yrði þá að
leyfa kryddsöltun um borð í skipum, en
þeirri síld er talið óhætt eina 6 daga án
pæklunar. Það verður að gera allt, sem
hægt er til þess að unnt sé að stunda þess-
ar veiðar í öruggri vissu um að framleiða
aðeins góða vöru. 28. jan. 1954.
Fiskútflutningur Dana.
„Vestjysk Fiskeritidende“ skýra frá eftir-
farandi i sambandi við fiskútflutning Dana
síðastliðið ár. Alls fluttu Danir út 130 þús.
smál. af fiski og fiskafurðum árið 1953, og
nam verðmæti þess 474 millj. ísl. kr. Árið
áður var útflutningurinn 122 þús. smál. og
verðmætið 484 millj. ísl. kr. Eftir að útfl.
á fiskmjöli var gefinn frjáls, hefur hann
aukizt mjög mikið, var 5000 smál. 1952, en
14 þús. smál. 1953. — Að fiskmjöli og fisk-
olíum frátöldum var verð á sjávarafurðum
heldur lægra 1953 en 1952. Útflutningur á
niðursoðnu fiskmeti minnkaði nokkuð. —
Englendingar kaupa langmest af fiskafurð-
um frá Dönum, eða fyrir 130 millj. kr. ísl.
síðastl. ár, og var það 2,3 millj. minna en
1952. Næst í röðinni er Vestur-Þýzkaland
með 60 millj. kr. og síðar Ítalía.
íslendingur kennir Indverjum fiskveiðar.
Enn fjölgar þeim íslendingum, sem ráð-
ast utan til þess að kenna öðrum þjóðum
fiskveiðar eða hagnýtingu sjávarafurða. —
Guðjón Illugason skipstjóri úr Hafnarfirði
hefur ráðist austur til Asíu og á að kenna
Indverjum fiskveiðar.