Ægir - 01.03.1954, Qupperneq 15

Æ G I R
45
Áskorun til Snæfellinga
Undanfarin ár hefur útgerð í Breiða-
firði aukizt að ráði og horfur á, að svo
haldi áfram í enn ríkara mæli hin næstu
ár. Þær vonir, sem menn binda við aukna
útgerð á þessum slóðum eiga að miklu
leyti rætur að rekja til útfærslu land-
helginnar. Það er því mikið í húfi, að
landhelgislínan sé varin sem bezt má verða,
ekki sízt þann tíma, sem vetrarvertíð stend-
ur yfir. En samtímis því, sem útgerð eykst
á Breiðafirði er jafnframt nauðsynlegt að
þar og við Snæfellsnes sé starfandi björg-
unarskip á vetrarvertíðinni, er jafnframt
gæti þá sinnt landhelgisgæzlu. Þessi hefur
raunin orðið á í Faxaflóa, við Vestmanna-
eyjar og fyrir Vestfjörðum. Norðlendingar
hafa einnig unnið að því, að sami háttur
Verði á hafður fyrir Norðurlandi.
Eiga Breiðfirðingar og Snæfellingar að
sitja hjá og horfa á, hafast ekkert að eins
og þetta mál sé þeim óviðkomandi? Við,
sem undir þessa áskorun ritum, teljum
slíkt fjarri lagi, enda er ekki nú fyrst impr-
að á þessu máli í þessum byggðarlögum,
þótt fram til þessa hafi ekkert verið að
hafst.
Haustið 1949 hélt samband fiskideild-
í fiskabúr, og hljóð þeirra svo tekin upp
á hljómband.
Ef t. d. smásíld eða ungviði hefst við í
Kollafirði og Hvalfirði á öðrum tímum en
hin stærri sild er þar, þá ætti að gera þessu
ungviði til góða á sama hátt og hverjum öðr-
uni skepnum, sem ætlaðar eru til slátrunar
siðar. Með því að kasta nokkru af þorsk-
hrognum í sjóinn daglega, yfir dvalartím-
ann, til þess að ungviðið vitji staðarins
aftur á síðari göngutímum sínum.
En sprengingarnar í Hvalfirði sanna
án þess að nokkuð hafi verið lagt í rann-
sóknarkostnað, að milljónir síldarungviðis
hafa einmitt verið í bii'tusvæðinu miðju,
við Hvaleyrarmiðið í maí 1945.
og Breiáfirðinga.
anna á Snæfellsnesi aðalfund sinn í Grafar-
nesi. Þar var þá einnig mættur auk full-
trúanna Þorbjörn Jónsson úr Reykjavík.
Á fundi þessum reifaði Þorbjörn nauðsyn
þess að hefjast handa um fjársöfnun til
fyrirhugaðs björgunar- og landgæzluskips
á Breiðafirði og við Snæfellsnes. Sjálfur
gat liann af reynslu borið um það, hve brýn
nauðsyn væri í þessu efni, því að hann
hafði um langt skeið átt heima í Ólafsvík
og verið þar formaður. Á fundinum í Graf-
arnesi hét Þorbjörn því, að styðja mál
þetta fjárhagslega, ef því yrði af stað
hrundið.
Okkur er nú kunnugt, að Þorbjörn og
kona hans, Svanhildur Jóhannsdóttir, sem
einnig er Breiðfirðingur, hafa nú ákveðið
að mynda björgunarskútusjóð Breiðfirð-
inga með 50 þús. króna framlagi til að
byrja með. Hér er svo myndarlega af stað
farið, að vanvirða væri, ef ekki væri tekið
undir þessa hvatningu af framkvæmdarsemi
og staðföstum vilja af Snæfellingum og
Breiðfirðingum.
Það er því ætlun okkar, að þegar á
komandi vori verði hafin undirbúningur
þessa máls með þeim hætti, að slysavarna-
deildir og fiskideildir á Snæfellsnesi óg i
byggðum Breiðafjarðar tilnefni fulltrúa til
þess að mæta á sameiginlegum fundi til að
koma sér saman um fjáröflunargrundvöll
fyrir björgunarskútusjóðinn. Með tilliti til
þess, hve þau hjónin, Þorbjörn og Svan-
hildur, hafa örlátlega af stað farið og jafn-
framt liins, hve hér er um brýnt málefni
að ræða, teldum við ekki ofrausn, þótt fiski-
flotinn á Breiðafirði gæfi afla eins róðurs
á vertíð hverri til þessa sjóðs. Trúum við
því, að í þessu efni sé að mæta sama skiln-
ings af hálfu útgerðarmanna sem sjó-
manna. Með þessum hætti, ætti ekki að
þurfa að verða langdrægt að því marki, að
björgunarskúta Breiðafjarðar yrði annað
og meira en hugmyndin ein. Þessari ábend-
ingu vildum við einungis þegar skjóta fram,