Tímarit lögfræðinga - 01.11.1977, Page 3

TniAIÍII- <s
LÖIál lt ITMV.A
3. HEFTI 27. ÁRGANGUR NÓVEMBER 1977
NOREGSFERÐIN
Dómaraförin til Osló á síðastliðnu sumri var stórskemmtileg og — eins og
vænst hafði verið — fróðleg, þótt e.t.v. væri það með öðrum hætti en við hafði
verið búist. Það kom sem sé fram, að flest gömlu, góðu vandamálin, sem við
þekkjum héðan að heiman og erum búin að ræða um árabil, valda frændum
okkar og grönnum líka áhyggjum. Og að sjálfsögðu gera þeir sér grein fyrir,
að úrbóta er þörf, — ræða málin, skipa nefndir, semja frumvörp og ráðgast
við rekstrarfræðinga. Ekki verður sagt, að farið hafi verið til Noregs í þeirri
von, að þar væri búið að leysa þá þraut, hvernig dæmt verði með jafn miklum
hraða og fiskbollum er komið f niðursuðudósir. En sennilega hefur þó verið
von um, að fleira kæmi í Ijós en varð, sem kallast gæti nýstárlegt og jafnvel
alls óþekkt hér úti í Atlantshafi. Tvennt þótti undirrituðum mest um vert:
1. Skrifstofuhald dómstólanna virtist miklu betur skipulagt í Osló en hér.
2. Dómsstigakerfið í Noregi sýnir, hversu fráleitt er að hafa aðeins tvö
dómsstig hér á landi. Norska kerfið hefur mótast á löngum tíma og er ekki
útflutningsvara. En það byggist — auðvitað — á skilningi á því, að dómsvald
og framkvæmdavald sé sitt hvað, að kostur þurfi að vera vandaðrar meðferðar
á áfrýjunarstigi án óhæfilegra tafa og að jafnframt þurfi að vera til einn dóm-
stóll til að gæta samræmis í lagaframkvæmd og tryggja réttaröryggið.
Margt fleira kom að sjálfsögðu fram, sem vert var að festa sér í minni.
Athygli vakti t.d., að í norska dómsmálaráðuneytinu er sérstök deild, sem
vinnur að undirbúningi laga. Þá sýnast Norðmenn hafa betri tök á smámálum
en við, ekki síst stöðumælabrotum, er raunar teljast ekki til afbrota lengur í
þeirra landi. Að öðru leyti gafst ekki tækifæri til að kynnast sem skyldi störfum
lögreglu í Noregi. Þó var okkur sagt frá skiptum skoðunum á því, hve sjálfstæð
lögreglan ætti að vera, en nú er stjórn dómsmálaráðuneytisins á þessu sviði
milliliðalaus.
Ferðin minnti okkur enn á það, að islendingar eru velkomnir í Noregi. Mót-
tökur allar voru með ágætum, eins og lýst er í grein Ólafs St. Sigurðssonar
á öðrum stað í þessu hefti.
Þ. V.
113