Leifur - 13.03.1884, Blaðsíða 3

liefir haft góð orð ura að lijálpa þeitn, enda ;
er sagt að liemn mundi ekki d-iga annað, pví j
gripaeigendur eru margir öa; hafa al'lir gengið í j
fjelag með a’ó fá leiðrjéttingu,
IJr brjefi frá Spanish Fork, Utah, 1. marz
1884.
Spanish Fork iiggur á 89 41. stigi norður
breiddar, 111 —126. vesturleng lar. Utah er j
er 84,476 ferhyrningsmíhir ástærðog hefir þctta
ár 148,906 íbúa, af Jjeim ganga 40,000 nngmenni j
á skóla. í fylkiuu eru 175 borgir og bæir. Ár- :
ið 1882 var selt úl úr fylkinu 1,800,000 dollars ;
viröi af burkuðum ávöxtum.
Spanish Fork stendur i spöyöskjumynduðum
dal, sorn liggur frá norðri til sUðttrs utngirturaí
fjöllum allt 1 kring, vestast í dalnum cr vatn
eitt ínikiö, er kallast Utahvatn, pað liggur
4,300 fet yiir sjáfarinái, í vatni pessu orn uokkr.
ar fiskitegundir, sem taisvert ei veitt af eiukuin
á vetrum, i suðaustur frá vatniuu feí landið sma
hækkandi með öldum og líálsum, éptir pvi sem
drcgur nær fjalilendinu r.ð austanverðu upp á háls
um pessum stendur bærin Spanish Fork, sjest úr
liounin yfii' allan dalinn og vatníð og cr pað
mjög fögur sjón a vorin pegar allt er orðið hvann
grænt; bœnum er skipt í jafna ferhyrnta parta.
1 hverri deild em 4 lóðir, hvcr lóð er 31,U úr
faðmi að stærð Uycr hliö, fram með öllum göt-
mn bæjarins renna liekir með fersku vatni og er
lækjum pessuui bloypt yfir bæjarlóöirnar, u lóð-
irnar cru plöiituf ávaxtar trje af ýmsum tegund-
um; pegar trjeu eru orðiu 6—8 ára gömul pá
rrefur ein lóð afsjer í hreinan ágóöa 100 doilars
árlega, eí hún cr vel hirt; baeriun er til aö sjá
cins og skógar belti; húsiu sjást ekki fyrri en
niaður kemur inn í hann, pví aldin trjcn eru
svo há og pjett sett; í bcenum erii 400 fjölskyld-
ur cða 3,400 sálir. Árið 1882 var uppskeran i
Spanish Fork 125,000 -130,000 bush. af livciti
höfruin og byggi og par að auki var mais. í pess
ari sýslu eru 14 byggðir suiiiar stærri og sumar
minni. en Spanish Fork frá 60—70 mílur i
norður hjcðan er saltl sjórinn, saltið er kringum
liann eins og sandur við sjáfar strendur fsiands,
paö kostar ekki annaö eu að fara pangað með
vagna og moka saltinu upp í pá; salti sjórinn
liggur jafu hátt og Utahvatn 4,300 fet yfir sjnfar
mál; líka eru hjer stór fjöll af tóaiu salti. einn-
ig eru í fjöllunum mikið af gulli, silfri, kopar,
eir, tiui. járui, koluin Og vaxií. hjer í Utali er
mikið stunduö nauta- og sauöfjáirækt og gefst
paö ágætlega vel, sumir eiga ssuðfjo svo púsund-
uin skiptir, par sem land-ö er óyrkt, «ýnist pað
mjög hrjóstugt; pað er alsett huskum, sem likjast
mest fjaViö.rapJá íslandi, cn til akuryrkju reynist
pað pó gott; upp i fjölluuum er niikill skrtgur
og cru par iiiargar sögunarmylnur, eins og jeg
lieft áður skrifað, ciu liæðstu íjöll 1 Utali 14,000
let yfir sjafannál.
t Aðláranótt hius 24. næstl. mánaðar, pókn-
aðist drottui aö burt kalla minn kæra son Magnús
eptir langa og punga sjúkdómslegii af tæringu á
hnns 16. aldursári. Misii iians varö nijer pvi
tilfiunanlegri, sem liann var frainarcn aldur hans
stóð til, míu mesta aðstoð; útför lmns kostaði
að'öllu leiti ættbróðir minn herra Stefán Eyólfs-
sou. án nokkurs endurgjalds frá minni lilið, og
er pað ekki fyrsta veglindisleg hjálp og aðstoð,
er liaiiu hefir veitt nijer. Við jiuðaíför Magnús-
ar sál. lijeldu húskveðjur, Stefáu Eyólfsson, C.
S. Mýrdal, B. Arnbjnrqarsop og Gisli Jónsson.
l’embina 27. febrúar 1884.
Jón Sigurðsson.
FRJETTIR FRÁ CANADA.
Ekki liefir sljórn Cauada pókuast að
svara ueinu uy-p á sampykktar áskoranir, er
*endar liafa verið u pingið viðvikjandi jafmjMti
íylkisius og 11, pað liefii ætíö gengið svo.
Stjóruiu cr pykkbeyrö pegar upp eru lesnar
— 175. —
bæuir frá Manitobaniönnurri, en i petta skipti .
niuii Jienui trauðla dnga að dauf!ieyiast. pví |
fullsannað er að Vestmfylkjabúái c-m einbeitlii í
og meina pað. sein peirsegja, er pað auðsætt af |
pví, aö allir eru á eitt sáttir. bæði viðhalds- |
menn og framfaiamenn, eru pað nndur mikil j
vmi pá tvo ílokka, er alldrei geta vcrið satn
dóina; á pví sje/.t bezt að paö ei alvara fvlkis- j
búa að heimta sömu rjettindi sem hin önn'ur j
fylki, enda er tími til koininu. Nálega 14 ,ár j
er fylkið" búið að véra í sanibatidinu óg ’lieílr !
ælið verið -útund m 'i • rir pað |ó goldið
meira Jje til stjóínaiinu.i'r enn nokkurt hinn.y. j
Uil pessi ár liafa menu pagaö ogboúö birð- j
ina möglunarlaust. En nú dugar pað ekki j
lengur! prátt lyrir. órjettláta stjórn, liafa hinnr j
frjóvsönm sJjettur vorar dregið inenn hingað svo !
tugum púsuiida helir skipt árlega par tii fylk-
ið er orðrð svo pjettskipað, að óhugsandi er
að yfirstjórnin eiu haíi bæði töglin og bagidirnar, j
og pcgar bljúgar bænir ekki duga, pá cr j
ekki ne'ína um tvo kðsti að gjöra. auuaðtveggja
aö beita liörðu og ganga að stjórn'nni með oddi
og egg paf til rjettiætið viuuur sigur ylir nmg- !
slöitni og ósvífui. 'eða að se;,ja sig undau stjórn .
inni, cu sá kostur cr ongum gtðptkkur; aliir
vilja sjá hinn brezka fána á stönghni varum; j
allir eru fíisir að við lialda Canadailki óskeríu !
frá lrali til hafs og vinna ai' kappi að pvi, að ;
ella pað og víðfrægjá, eí' hin cystri fylkin væru ;
svo sinnuö að leyfa oss pað deilulaust.
Á aðalfundi Manitobabœmlasanibandsins. |
sem lialdinn var hjer i bænuin í samihytta 3 I
daga í síðnstl. viku, var auðsætt að allir* vildu j
aðhyilast fyrri kostiiHi, pað cr: að ganga að ,
stjóruinni og heimta jafurjettr. og til pess að j
fá pvl framgcngt, var ekki uiii annað að gjöra
eun allir legðust á eitt, hverjum llokknum sem
peir tiiheyrðu. gjörðu peir pað og drengilega,
köstuðu öilum ílokkakicddum út í veður og
vind, en tóku söman liöndum og sóru. að fylgja ;
hverjir öðium af megni, moóan um jafnrjetti
fylkisins væri ab teíla, ætti pví Sir doíin og I
lians áhangeiuluin að vcra augljóst. að Mani- í
tobamí'umuin er alvara og að pað ei ekki eins og j
puir hafa látið sjer um inunu fara: að Bœuda- j
Ijehgið væri ekki tii uouia i hugskoti framfara- !
uianna.
pó herra Norquay talaði fueurlega pegar
lrann kom að austan. er ekki vist að hann sje
Manitobamönnuin eins ráðhollur og skyidi. Nefud
sú er bændafjelagið seudi á fund lians til að fá
loforð hans uin aö ganga l liö l'jelagsiris og berj-
ast, íyrir jatiirjc-tti fyikisins, koin aptur jafnfróð
og húu fór, 1 pvl tiiliti hvaða Stefnu hann ætlar
að taka. Norqimy sjer cins og gegnuin gler og
i poku, tiina álitlegn penii|ga py.ngju ásamt.sæii
i ráðinu, ei' blður hans i Ottawa, ef hann fetar
dyggilega 1 fóc-por Sir Jolins, eru pvi engin
undur pótt hanu sje á báöniii áttnm. sjnrstaklega
par lionum bciir aldrei verið iirósað fyrir oiinikla
staðfestn.
par cð ncínclin feklc ckkert loforð fri Nor
quay, kom fundinum sáiiian úm aö vaiítá ná-
kvæmiega gjörðii' lians á fylkispiuginu. pvi pá
verður hann nauðbuyuður ab iáta nieitiingu siua
í ijósi, hvert hann vill eða ekki, og búast meim
viö róstusömu pingi. pvi fi'iiiiifaramehn inunu
verða Norqnay skæðir, ef hann vill ekki gjör-
ast lifsmaður fylkisins og fylgja 'm.tli peirra afal-
úga.
— A pinghiu hafa risið deilur út af pví hvcrt
Kyrraliai’sbraútarfjelagið haii vald til að stolua
braðfrjcttafjelög og stjórna peim livar helzt og
] hveruig sem pvlsýnist í rikiim. Fjelagið pykjist
! liafa éinkaleiii til pcss, jaí'nfranit og pað hafi
i cinkaleyli fyrir aö bvggja brautinu, og greinur
af honni hvar iielst pað kjóli. peir sem Kimnugir
eru niálinu. álíta að fjelagið haíi einungis- vald lil
nð llylja hraðfrjetllr fyrir slnar cgm pariir.
Ekki gengúr saman meb lludsonílóa járn-
*) pad i»d víau vcru nokI:rlr, som vil.lu segja sig umlsin
Btji'rninni oíí &tofua yj, 1’stmt.t r.ki, en ['eirra gietti ei:us'.;is.
Jiil'nskjáU og feir ntliidu uð Btamtn npp og koina mwl
uppi'isiungur vtru ] cir I rotuir ;i bnk aplur.
brantarfjelögunum cn pá. pó 7 dnga tlniin sje fyr
ir i ueu útniunin, helir Sir Jo u tkki skorist f
hikiim nje gelið úrskurð íun hvert fjelagið skuli
fá brautiim. pai> sein fjclöguuuiu ber á milli er
að bæði viiju liaí'a rjctt til að kjóía forseta fyrir
hið sameinaða fjeleg, pykir hverju fynr sig sinn
maður betri, en hvorugt vill undan láta, annað
íjelagið helir stungið upp á, að ítjórnin skcri úr
prætunni og kjósi lbrseta, cu i’ielug pað er saman
stendur af Wimiipegbi'ium, vill paöekki. en iæt-
iir pá ineiiiiiigu í ljós:, að Manitoba fylkisstjórn
ætti að rjettu lagi að kjósa forsetanu, og hafa að-
al umsjói) á brantinni. við petta situr enn og al-
veg óvíst livenær prætan veröur leidd til lykta
F.istudugiun 7. p. in. audaðist hjer í bænum
bcna AÍexander McBeth Sutherlaud fylkisskrifari;
halði hann lengi legið í taugaveiki, og vovu allir
oi'ðnir vongóðir uin að hann muiidi lifa, kotn pvi
öilum óvart pegar íVegnin tim dauða hans kom.
iians er saknaö af öUum, er til hans pekktu,
pví hann var hið mcsta ijúímeinii við álla; gáfur
hafði hami miklat og var óneitanlega .einn af
beztu nijnnutn í fylkisstjórninui, sakna pví sam-
verkamenn hans mjög, pvl sess hans'er ckki auð*
fiiltiir. Mánudaginu 10. p, m. fór l'ram jarðar-
f.r hans með mikiili viöhöfu, flest veizlunarhús
bæjarins voru'lokuð. og grúföi pögn yfir öllum
bæíiuin; fylgdu homim til grafar 3 —400 manns,
en geguum bæinn fylgdu honum mörg púsund
mnnns, og er li. fylgdin fór norður aðalstrætið.
var pab beggja tnegin pjottskipað aí fólki svo ekki
var gangrúm, er p.ið ■ bezt vitni um hve uiikla
virðingu nnnn báiu fyrir honum.
Hcrrn Sutherlaud var fæddur í hjerabinu
Kildoúau fáat mílur fyrir norðan Winnipeg, og
vnr 35 ára gamnll.
(A-éscilt.)
Jjað er ætíð tiihlýðilegt og jafnvel skyldugt,
að ættingjarog vandatnenn ininnist fráfalls sinna,
einkutn pcirra, gem peir a einhvern hátt eiga
gott upp að uuna, og par af leiðaudi bera sökn-
uö í bijónti af pví að purfa absjápeim á bak,
jiamiig er pví vnfið fyrir svni einnar háaldr-
aörar konu, ekkjuunar G u ð r í ð a r J ó n s-
d ó t t u r, hann linnur pað vera skyldu siua,
að biita lát lieunar í opiubcru, fsler.zku biaði,
pó nú sje liðiö fullt ár síðan húa burtkallaðist,
en: ,,betra er seint er. aldrei,‘.
Guöriðui’ sal. Jónsdóttir and-
nðist að Brekku í Fjörðum í Suður-pirigeyjar-
sýsle á íslandi, 5. jauúar 1883, eptir tiu vikna
sjúkdómslegu, 84 ára að aldri, Hún var fædd
áiið l79Ciaö Eussuugs<t ðum í söinu sveit. For-
tddrar henuar voru Jón Sigurðsson og Guðn'ni
Rafnsclóttir, valinkunn Sómahjón, pó ekki hefðu
pau af pessa heiins auðlegð að sogja. Guðrlður
sál. vai' skírð aí síra Einari Grímssyni, páver-
andi pfesti á J>'nglabakka; ólst hún upp i for-
eklrahúsum par til hún var 8 ára; burtkallað-
ist pá faðir heunar, var húu pá tekiu til
uppfósturs af sómlijónuuuin Birni Bjarnasyni og
Húldóru Gunnlaugsdóttur, scm iengi bjuggu
á Eyri i sömu sveit. Voru pau nokkuð siða-
vöiíd við hana, en reyndust henui pó vel.
Arið 1813 var hún staði’est af prestinum
Kristjáui þorsteinssyni. Hji iósturforeldrum
slnúm dvalclí hún p.ir til hún var prltug að
aldri, fór hún pá i vinnumennsku til Jóns Jóns-
sonár og Mariu Sæmundsdóttur á Botni, eptir
fárra ára veru par, fór hún að Gili í sönru
sveit, til ekkinmanus Jóns Gislasonar og giptist
honunx lmustið 1836. þaðan fiuttu pau hjón
búferlum næsta vor (1837) að þverá, í inarz
mán. 1838 fæddist peim sonur, sem nú er l
Amerlku. J>ati ár. setn Guðríöur sál. lifði í
lijónibanli vnr samiar’ega hádegi æli liennar,
pví hún haföi tetíð nægiicgt tii lifsuppeldis, og
brast ekkt-it pað, seni gj íir llíið ánægjuk-gt.
Hún vnr kona piifin i nuðli ndlun allra c-lna, og
niaður hennar yar hinn mesti dugllaðai- o» bú-
sýsluinaður, svo pað mátti kalla að lniun stjórn-
aði bá’ði utali liúss og innan, en pcssi mcÖlaetis.