Leifur - 25.03.1884, Blaðsíða 2

ast fyrlr ilkið; gjðrir pa8 sitt til a8 svcrta
Bandarikjará8gjafarm í Berlín, keuuir honuru uru
óvildina frá upphali til euda og álítur að liann
lmfi gjört niargt pað, seni sje gjörsamlcga ofugt
við pað, sem j>ý/.kalands stjórn inundi kjósa, |>að
cr ef til vill satt sem blaðið segir, pvl hefði
ráðgjafinu Sargent stuðlað til vinfengis við stjórn
ina, svo sem fyrirrennarar Iians, hefði liann ef-
iaust fengið að vita, að Bismarck gat ekki
lagt fyrir rlkisþingið það brjef, sem innihjelt
skoðanir öfugar við lians eigin, og hefði hann
með þvi inóti komið veg i fyrir óánægju þá,
sem út af þessu hefir risið, þar eð hann hefði
aðvarað stjórnina i Washington um það, og
hrjefið þvi aldrei skrifað. þrátt fyrir óheppi-
legar aðgjörðir hans 1 þes>u efni, virðist mönn-
um sem hann ekki eigi skiliö meðferð þá, er
hann verður fyrir af liálfu stjórnaiinnar, þvl
lianu er óneitanlega duglegur ráösmaður og
liparmenni í mörgum greinum. Fyrir skömmu
var honum fyrir kurteisis sakir boðið í gleði-
samkvæmi eitt, og syndi það sig þá berlega
að keisaranum cr illa viö haun, með því að
hann leit ekki við honum, því siður að hann
talaði við hann; þannig er honum sýnd óvin*
átta opinberlega við hvert tækifæri er býðst,
og hefir heyrzt aö hann muni ekki þola það
Jengur, heldur segja af sjer embættinu og halda
lieim til sin. Ef svo fer, þykja likur til að
forseti ríkisins muni ekki flýta sjer að senda
mann þaugað aptur, þykir það sein ómak eitt
að hafa ráðgjafa þar, meðan Bismarek heldur
við þennan upptekna hátt, að gjöra Banda-
rfkjamönuum allt til óþægðar.
Heyrst hefir að framfara- og byltingainenn
á þýzkalandi hafi sameinaö sig. og muni hafa 1
liyggju að gjöra Bismarckssinnum örðugt upp-
dráttará þinginu: er sagt þeir hafi um 110—120
þingmenn a sinu bandi, og geta þvl unnið, mikið
ef samtiik eru góð. j>essir tveir flokkar samein-
uðu sig undireins og framfaramenn mi«tu stjórn
Laskers, þvf þeir sáu að ekki var um annað að
gjöra en efla flokkinn með. einhverjum ráðum,
þegar þeir misstu hinn fræga foringja sinu.
— Eptir að hafa hvflt sig um langau Uma, eru
Frakkar nú farnir að hugsa til hreifiugar 1 Tonk-
in, svo útliter fyrir að þar verði róstusamt f vor
Búa þeir sig nú kappsamlega, og eru nokkrar
fylkingar lagðar af stað upp 1 laudið á íeið til
Bacninh, scin er áfangastaður þeirra, og sem
þeir vilja ná á sitt vald, Kínverjar hafa um
undanfarin tíma safuað liði til Bacninh, og liafa
unnið af kappi við að viggirða bæiun, liafa þeir
einnig byggt garða mikla á völlunum nokkuð frá
bænum ög fylkt þar fiði sluu. þvf þeir hugsa að
Frakkar muni koma eptir brautinni, en það
vcrður ekki. Frakkar ætla sjer að koma, sumir
eptir ánni og sumir á landi frara ineð henni. og
koma þvf úr allt annari átt en Kfnar búast við.
og vcrður þvf Starfi þeirra að nokkru leyti ónýt-
tir, Nú þykjast inenn vissir um að Klnar ætla
ekki að geíast upp við svo búið heldur reyua sig
við Frakka; ráða meun það af því að þeir draga
saman her af kappi og senda suður ti) Annam;
liafa þeir afarmikinn 'iðsafnað 1 Canton. og bœt-
ist þó við daglega, einnig Iiaía þeir þar fjarska
mikið af hergögnuin af öllutn tegundum, svo allt
bendir til þess að þeir muni búast viö langvar-
andi stríði við Frakka. Mælt er að 1 Peking
(höfuðstað Kfna) sje ákafleg peniugaekla og að
rikisbankinn standi mjög tæpt.
— Hinu 9. þ. in. var í borginni Cork á írlandi
jarðaður Jerome J, Collins, liinn slðasti af norð-
urfara skipinu Jeauuctte. Var llkami hans scud-
ur til föðurlaudsins ásamt lfki móður haus, sem
dó f New York fyrir skömmu. Útför haus var
hin veglegasta og fylgdu liouum mörg þúsund
manus til grafar.
FRÁ BANDARÍKJUM.
Eptir áskoru þingsins, scndi innanrikismála
ráðgjafinn skýrsJu yfir fjirupphœð þá, cr uú dr
— 182. —
geymd 1 fjárhyrzlu ríkisin?, til framsögumauns
Carlislc. ]>areð ekki var tiltekið 1 áskoruu þiugs
ins hvaða dag þeir hefðu hugsað sjer, kveðst hann
1 skýrslunni binda sig við 29. fcbr. og segir
að þann dag hafi verið f fjárhyrzlunni- alls
498,735.509 dollars og 14 cpnts. Frá þessari
upphæð þarf að draga 102,412,057 dollars 41
cents. scin iunau skams tíma þarf að gjalda út
til ýmsra þarfa. geti mcnn því i rauuinni ekki
taliö meira en 396,293,451 dollars 73 cents,
sem stjórniu eigi í fjárhyrzlunni. þess utan eru 1
sjóðnum 44,639.107 dollais og 80 ceuts, sem okki
má taka til neins þvf stjórnin er i ábyrgð fyrir
ýmsa fyrir þeirri upphæð; eru þvl 1 fjárhyrzlunni
351,654,343 dollars 93 cents, sein iná brúka til
hvers er vill. Eptir að hafa sýnt fram á hver
upphæðin sje er brúka tncgi, fer skrifariun að
smá færa sig upp á sfcaptiö. og tilnefna ýms gjöld
er hann þarf aö vera ábyrgðarmaður fyrir, og
bendir þvl á að liann megi ekki taka þessa og
hina upphæðina, er haun tiltekur. heldur liann
þannig áfram að smá klipa af upphæðinni, þar
til ekki eru eptir af nálega 500 milfónum dollars
nema 7 534,281 dollars og 20 cents, sem hann
segir að ekki sje ntitt ákeðið brúk fyrir. þyk-
ir mönnum sem skrifarinn hafi kappkostaft að
sýna fram á að ekki mætti lsekka útgjöld alþýðu
með því að breyfa tolllögunum, og þvl að eins
hafi hann týnt til svo margt, sem þyrfti að gjöra
með peningana, þar til minna var eptir eu
nokkur gat búist við.
— Fyrir þingið hefir vcrið lögð áskoiun um
að stjóruín vindi bráðan bug að þvl að heimta inn
hinn langleiða verzlunardollar; vilja menn að
stjórniu kaupi þá peninga alla og gefi dollar fyrir
dollar. og að það sje gjört nú þcgar. því menn
eru orðnir þess vlsir að erlendir fjebragðamenn,
eru teknir til að kaupa þessa peninga, og gefa
ekki meira en frá 85—90 cents fyrir hvern doll.
fara slðan með þá til Norðurálfu og vlxla pen-
inguin við vesturfara, láta svo peninga þessa fyr-
ir fullt verð, og þannig svfkja oftjár af mönuum,
er ekki þekkja pftiingana. þvl ekki fást nema 90
ceuts fyrir hvern dollar, þegar til Amerlku kem-
ur. í Bandaríkjununj eru um 7 milfónir dollars
af þessum peningum, óg eru þeir allir f böndum
verzlunarmanna, sem ekki spara að svíkja þá inn
á fáfróða viðskiptamenn fyrir fullt gjald. j>aö
sem kuýr menn til að skora á stjórnina, mcð ab
kaupa peninga er það, aðallir hefðu scm jöfn-
ust not af þeim, því meðau hún er $kki búin að
ákveða neitt um, hvað gjöra skuli, koma fram
ýmsir menn og kaupa þá af alþýðu með miklum
afföllura, og hafa þvl fáir menn allan ágóðann
þegar stjórnin innheiintai þá. j>eir eru alls
óln-æddir að kaupa þá, þvi þuir vita að stjórnin
fyrr eða slðar hlýtur að heimtia þá inn og breyta
þeim f löggilda peninga.
— Hinn 10. þ. m. var brjef Bismarcks við-
vlkjandi Laskersmálinu lagl fyrir þingið, usamt
mörguin öðrum brjefuin, var rætt urn það
laugan tlma og tóku þar flesfir þátt í, kom
öllum ásamt aö aðgjörðir Bismareks væru allt
annað enn heiðarlegar, þvl meiuing þingmanna
hefði eingöngu veriö sú að samhryggjast J>jóð-
vetjura, og mest fyrir þá astæðu að Lasker
var að ferðast um rlki þeina þegar hann burt-
kallaðist; var 1 einu hljóði sainþykkt: að þing-
iö 1 Washington viburkenndi það vald, er
Bismarek liefði vfir stjórnarmálum j>ýzkalands,
og að þaö jafnframt gæti eigi nuuaft en látið
í ljósi óánægju sína yfir þvi, aft einn maftur
skyldi þannig hiudra velviljafta þjóft frá aft láta
1 Ijósi þá virftiugu, er hún bæri fyrir þeim
látua, og aft þingið Itrekaði öll sin fyrri orft
þcssu máli viftvlkjandi, — Frjettablöð Banda-
rikjanna eru flest á þeirri meiningu, aft rfkiö
gjörfti rjettast l aft hætfa algjórlega vift aft skipta
sjer af stjórnarmálum j>júftveija, því engitm geti
haft gagn nje gófta af þess konar deilum, miklu
fremur illt, þvi meft pvl baki þjóftin sjei óvild
pjóðverja, 1 það minnsta Bismarcks og hans
fylgifiska, j>eim virðist nær fyrir rlkið, aft
taka tj] aft athu^a lög þejs viðvíkjaDdi djua*
mito. Finnst þeim mál komið að sfjóroiu vaknl
til meðvitundar nm, að lögin því viðvlkjandi
þuríi endurbótar. Allar Norðurálfuþjóðir llti
hornauga til rfkisius, og það ekki én orsaka,
þvf ölluin sje ljóst að þaftan komi •mikill partur
af þessu djöfuljega eyðileggiugarefni, sem sjo
þúsuudfalt verra eun strið og styrjöld. þvl fyiir
þessum vitisvjelum væru allir i jafnri hættn,
konur og börn sem kallar. þeir álíta nuftvelt
fyrir stjórniua aö hindra útflutning á efnmn
þessum, þar eð húri hefir umsjón yfir öllum vör*
um, er fara frá höfnum rlkisins, og ef lögin
eru ekki nægilcga ströng til aft koma 1 veg fyrir
tilbúning ,,dynamites‘-, þá aft semja ný Jög 0g
fyrirbjófta aft þaft sjo búift tií, nema af vissum
og árciftanlegutn mönnum, sem hcfftu lcyfis-
brjef til þess, og aft allir sem brytu Jögin
skyldu sæta þnngri hegningu. Ef rlkift vill
ekki missa hift góða álit sitt, hlýtur þaft aft
taka í strcngin uú þegar. ]>ingift ætti án tafar
aft taka mál þetta til unnæftu, semja ný og
harftaii lög, og gefa forseta rfkisins fullt vald
til aft viðhafa liiuár ströngusfu varúftarreglur,
og hegna öllum, sem illt vilja vinna meft
,,dynamite“ sem verstu stórglæpamonnum.
— Ekki er ueitt vlst Iivernig íer meft Moni-
60113 tolllögin enn þá. Nefnd sú, er kosin var
til aft ræfta um frumvarpift hefir lokift vift gtarf
sitt og lagt alit sitt fyrir þingift, en ekki kem-
ur þaft til umræftu fyrst um siuxi. Skoftanir
nefndarinnar voru talsvert deildar, en þó lauk
sro, aft meiri hlutinn áleit frumvarpift gott og
eptir vilja alþýftu. Eptir áætlun, er ueíhdiu
gjörfti, verftur tollurinn 31 milíón doll. minni,
ef frumvarpift nær gildi, og munar alþýftu tölu-
vert um þá upphæft. Timbur, liöggvift og sag.
aft, kol og salt vill nefndin aft sje tolffrftt,
allir þnrfa svo mikift á þessum vörum aft halda,
og þar eft inntektir ríkisins virftast nægilegar,
þykir óþarfi aft neyfta menn til aft gjalda toli af
nefndum vörutegundum. (>eir úr nefndinni, er
ekki voru frumvarpinu meftmæltir, komu fram
mcð margar ástæður. sem sýna eiga aft lög þessi
verfti landi og lýft til mestu óhamingju, ef þau
verfta staftfest. j>eir þykjast fullvisiir aft Jaun
verkamanna stigi niftur, því útlendar verk-
smiftjur muni risa upp livevetna, með eriendutn
verkauiönnum, segja þeir aft þaft sje öllum
ógeftfellt í liæ'zta mata. Fylgja þeir þvi fast
fram aft 1 þetta skiþti sjc engu breytt, þvl
verzlunardeyföiu, scm þeir nú hafa vift aft strffta
muni margfaldast, ef breytingar eru gjðröar dú;
álita þeir ráftlegra aft bífta, þar til betur gcngur
og aft þeir, sem tollinn viija hafa gjöri brevt-
ingar. ef alþýfta kreíst þess, þvi þeir væra
svo mikift kunnugri enn Morison hvar og hvernig
lioppilegast væri aft breyta lögunum.
— Frá þvl þiugift var sett til þessa tírna, hafa
veriö lögft fyrir þingift yfir 6000 frumvörp, bæna
skrár og uskoranir, svo ekki er hægt aft segja aft
þingmenn Lafl verift yftjulausir, þaft er auftvjtaft
aft margt af inálum þessum er aldrei rætt, þau
eiu afhent íiamsögumanni þeirra, og þar með
cr búift. Ef ný mál koma lijer eptir eins og
liingaft tii. verfta þau til inuna fleiri en 1 fyrra,
og þóttu þau þá ærift niörg, qg jafnvel taiaft um
aft hindra rnenn frá aft færa þingmonuuuj jafa-
mörg mál. þvi meun útí frá álfta aft þaft tefji
fyr.ir þeim svo aftjönnur meira urfðandi mál iitji
á hakanuin.
— Nefnd sú er kosiira var til aft rifta flam úr
hvaft gjöra túculi 1 tilliti til bæna Dakotamanna,
hafa iokift vift verk sitt, og iiefir nefndin ukveftift
aft Dorftur hluti Dakota skuii, nær þaft gcng-
ur í sambandið, sem fylki, kallaft Lincoi.n, svo
llkur crutil aftDakotamenn mogi áftur langt um
líöur vcnja sig af aft rita þaft nafn sem iiipgaft til
hefir verift u lands parti þessuin.
— Eptir margar árangurslausai tilraunir, hefir
yfirjióstmeistari BundarJkjanna loksins haft fram
sitt mál meft aft hafa greiftaTÍ póstgöngur milli
New York og Chieago en hingaft til hefir átt
sjer staft; hefir hann haft þaft fram aft fá hraft-
lest sem §angi milji borgauna njeft póstjun eii}-.