Leifur - 11.07.1884, Blaðsíða 1

2* ái\
Wiimipcg;, Maaiitoba, ftii. jóli 1884. Kr. 10*
Vikublac3ic3 „L E I F U R'‘ kcmur út ;i hverjum fistudegi
a () forfallalausu. Árgangurinn kostnr $2.00 í Amcríku,
en 8 króntir í Nordurálfu. Sölulaun einn ntturidi. Uppsiign
á blacJinu gildir ekki, nema mcd 4 mánada fyrirvara.
FRJETTIR ÚTLENDAR.
(lS e y ó i s f i r 5 i, 10. mal. Alli muii
vora hjor 1 Seyðisfii&i, ef gæftir væri til að leita
hans. líefir fytirfarandi daga dálltið afiazt
hjer inn á Kringlu af vænum porski,—Agætur
síldarafli f Reyðarfirði; G, dónaseus íjelag átti
par einn óupptekinn lás, er ætlað var að f
mundi vcra 4—6000 tunnur; flciri fjelðg liafa
aflað par vel [Austri.]
((Austri” nefnir nú loksins fjarkláðann
eystra. Kveður nú hvergi kláðavart, hyggur
kláðann útdauðan nreð niðurskurði peiin. sem
pegar var gjörður. Einnig getur hann um að
óprifakláða hafi orðið vart á nokkrum bæjum f
Mývatnssveit, og ((Fróði” s. d. segir mikinn
kláða kominn á nokkrai sauðkindur á bæjum í
Fnjóskadal, Reykjadal og við Mývatn, pykir
lfklegt, að sá kláði sje sóttnæmur, pvl að 1
sjónauka liefir maur sjezt f kláöahrúðrinum,
L a g a s y n j u n. Lögum um stofnun
landsskóla og lögum um kosningu presta cr
synjað staðfestingar.
Fj'fi’kladiitn.
Reykjavfk, 31. nraf.
Amtmaður sendi nú með strandferðaskipinu
landlækni til rannsóknar kláðamaur úr pingeyj-
arsýslu, Hefii landiæknir rannsakað hann 1 sjón-
trnknv cr stæ.kkaT o segir ,’ísai‘onr"
hann kominn að peirri skýlausu niðurstöðu. að
petta sje binn reglulcgi sóttnæmi kláðamaur,
sami sem hinn forni sunnlcnzki kláðamaur. Á
sauia máli voru fjárbændur uokkrir, er kunnug-
ir eru kláða og fengu nú að sjá pennan maur
hjá landlækni.
Amtmaðurinn nyrðra hefir gjört ráðstafanir
pær, er hanu póttist fá við komið gegn fjár-
kláða pessum: banuað samgöngur, fyrirskipað
höð o. s. frv.
Reykjavík, 30. maf,
Vreðurátta hefir vcrið hin bliðasta sið-
an 20. p. m. að linnti norðangarðinum. sem
cplir pvl, sem með strandfcrðaskipinu frjettist,
hefir gengið yfir allt land.” (((þjóðólfr”.)
í hrjefi úr Seyöisfirði Múlasýslu dags. 8.
júní ’84 segir: ( Fjárk]áðiun er kviknaður á
ýmsum slöðum 1 þingeyjarsýslu og kominn
austur i Norður-Múlasýslu, Vopnafjörð, Jök-
ulsárhllð og Tungu”. þctta eru hörmuleg
tfðindi, sje pau sönn, og einn af hinuni óræku
vottum pess, aö vesalings íslaud getur aldrei
verið plágulaust; og gangi ekki hetur nje
fljótlegar að stemma stigu fyrir honuiu, eu
forðum, pcgar hamt var á Suðurlandi, pá or
ekki óllklegt að hann kenni mörgum Austfirðing
og Norðlending að yðrast hinnar margæföu
yfirsjónar sinnar, nefnil,: vanrækt á að nota pá
tíma, sem tækifæri gefa að losazt viö eignir
sfnar og fá eitthvað fyrir pær til að koinast af
latnli hurt og umflýja pær hörmungar, er
ónauð.-yulegt virðist aö undiroka manulegt
frelsi með alla æli.
Nú cr ekki longur neinn eli á, að Granville
jarl hclir haft brjefaviðskipti við Ferry viðvfkj-
andi Egyptalandsmálinu. Fvrir sköimmi sagði
Giadstone f ræðu, er bann hjelt á pinginu, að
ekki mundi rætt um varanlegt stjórnarfyrirkomu
Jag Egyptalands, fyrji cn cptir að Bretar hala
flutt hcrlið sitt paöan; tók liann og fram cnn
einu sinni, að á fulltrúa samkomunni yrði ckki
rætt um aunað en ljármál landsins, og að ckkert
mikilvægt málefni yrði par útkljáð fyrri en
piugið væri búið að gefa 'sitt jsyrði.
EinmiU sama daginn og G'iadstone pannig
sampykkti pað, sem menn hafði lene' grnnað,
sat Fcrry á pingsanvkomu Frakka og talaði hann
pannig um Egyptalandsmálið: j>(Slðan 1882
hafa Frnkkar verið afskiptalanslr utn Egypta-
land, og er pað fyrir pað, að peir pá neituðu
að taka pátt I styrjöldinni. Nú cr um scinan að
fara að tala um völd vor par. pví nú er
óinögulegt fyrir oss að gjöra nokkuð. Egypta
land er hvorki Englands nje Frakklnnds, stjóvn
pcss er og verður ætfð að vera komin uudir
sameigiulegum • vilja allrar Norðufállu. þetta sá
Gladstone og var pvf haiis stjóru fyrst til að
ræða urn stjórnarfyrirkomulag par, og hvernig
það skyldi verða, en pað geta 'ekki Englend-
ingar og Frakkar útkljáð, heldur verða öll stór-
veldin að taka pátt f pvf, pað cr nauðsynlegt
að friður og eindrægni haldizt niilli Frakka og
Euglendinga, pvi pær tvær pjóðir orka miklu
með að útbreiða frið og frelsi á hnettinum, eigi
að sfðut er nauðsýnlegt fyrir oss að stuðla
til pess að vald Breta f Egyptalanli sje tak
markað, án pess að mjer detti í hug aö Frakkar
taki við stjórniuni cptir að hinir ganga frá’.
Bijef pað, er Granville jarl ritaði hinum
franska ráðherra í Lundúnum pessu viðvfkjandi,
er dagsett 16. júni og er á pessa leið: England
er til með aö flytja hurtu hcrlið sitt úr Egypta-
■lOTittt'í byijmrtrshw iöóo', ■WÍroc.íya, ví
stórvnldin álita pað ráðlegt, os að pað sjc ekki
hættulegt vegna styrjaldar, Eptir árið 1885
skal stjóru skuldafjárins hafa ótakmarkað mál-
frelsi, pegar um fjárhagsskýrslurnar er að ræða;
skal hún og hafa vald til að afnema pað, sem
ópörf eyðsla pykir af hendi stjórnarinnar. Hún
skal og framvegis halda áfram að ráða yfir
fjármálum rlkisins, og hafa allan veg og vanda
af pví, pegar Bretar eru komnir burtu paðan,
þetta þykir nauðsvnlegt til pess, að vist sje
að allar irintektir rfkisins sjeu golduar reiðilega,
en álitið að skuldafjárstjórnin gangi röggsamlegar
eptir tekjunurn en hinar aðrar deildir. A pess-
um árum. scm Englcndingar ætla að stjórna
landinu, ætla peir að gjöra sitt ýtrasta að
Egyptalaudi- og Zuesskurðinum verði eptir-
leiðis stjórnað af Stórveldunum í sameiningu.
Ráðherra Frakka svaiaði brjefi pessu undireins
og kvaðst fullvissa stjórn Breti um pað, að
Frökkum llkaði þetta fyrirhugaða fyrirkomulag
ágætlega, og að pessi góðu tilboð peirra muudu
efla og styrkja vináttu niilli pjóðanna.
Eins og nærri má gcta er Churehill lávarð-
ur sterkur mótstöðuiuaður pessa; pykir honum
pýðingarlUið pó Frnkkar láti vel yfir pessu
bo'ii, og segir að pað sje einskis virði, pví ef
pingið vilji, geti pað gjört pctta allt ónýtt
innan fárra klukkustunda, Talaði hnnn svo
ósætnilcga um Frakka, að mörgurn af mönnum
hans leizt ekki á blikuna. Einn af þingmönnun-
um sagði að svo liti út sem Churchill vildi æsa
Frakka upp og koma þcim til að scgja Bret-
um stríð á hrndur. Skoiaði hann pvi á uienn
að aðhyllast ekki kenningar lians, pvl af peim
mundi illt standa, cn fylgja Gladstone og muudi
betur fara.
þó róstusamt sje út af pcssu máli, er pó
lielzt útlit fyrirað stjórn Gladstone's muni verða
sigursælli, eiginlega fyiir pað, aö byltingamenn.
sem húizt var við að rnyndi neita pvf að
Egyptuui væri lunaö Á8,000,000 stcrliug, eru
nú hæftir við pað, og er mælt þeir muni gleypa
við hverju einu, sem býðst, í peirri von að
kjörgengisfrun.varp Gladstone's nái lagagiidi, og
að hann sitji að völdum eptirleiðis, pvi peir vilja
ekki að Salisbury nái völdum undir ncinum
kringumstæðum, Övlst pykir hvcnær samkoin-
an verður, pó dagurinn sje að vfsu til nefndur.
Stórveldin vilja ekki neitt gjöra fyr en Tlst er
orðið að Gladstone sitji að völdum eptirleiðis,
en Bretar aptur á inóti vilja ekki skera úr hvort
pcir skuli hrinda Gladstone úr völdum eður
ekki, fyr en sainkoman er umliðin og peir sjá
hvað par gjörist.
I ráði er að endurbæta virki og varnar-
garða Breta við strendur Rauðahafsius. Kast-
alinn Aden pykir tnjög illa búinn bæði að
mönnum og vopnum, og er ráðgjört að senda
pangað brtzka hermenn, sem par skulu búa
framvegis. Utbúnaður peirra á eyjutmi Perim,
sein er fyrir eystri enda Rauðahafsitis, er pó enn
ljelegri. þar er einungis einn lierfiokkui uudir
stjórn Englendinga ög virkin par eiu öll úr
lagi gengin. Er pvf ákveðið að byggja par
rainmgjör virki og hafa par eingöngu hrezka
hermenn framvegis.
Svo þykir Lundúnabúum að ((dynamite''-
menn muni áður langt. lfður gjöra aðra tilraun
með að ógna Englendingum. Lögreglan hetir
aldrei verið jafnvel vakandi með að vakta hveru
mann, sem til borgarinuar keinur; hvert stræti
borgarinnar er fullt með lögreglupjóna, bæbi í
einkennisbúningi og dularklæðum; kemst varla
nokkur maður svo innf borgina að liann sje ekki
eftur nj elturhæði úti Off iunt, pa.i- tii vlst
er orðið hvort liann ætlar að vinna mein eða
okki; hverjum pingmanni flylgir njósnannaður,
bæði frá og til þinghússins, svo ekki er aðgengi
legt fyrir fanta ab ráóast á pá, nú eru þingmenu
einnig teknir uppá pvl að fara l'rá þinghúsinu f
luktum vagni. sem blöur peirra við kinar lu-im-
uglegu dyr hússins. þannig eru piugmenn laus-
ir við að ryðja sjer braut gognum fólkspyrping-
una, og pó þeir fari um strætin 1 luktum vagui.
veit einginn hver par er, nema ökumaður og
njósnarmaðurinn, er fylgir lionum sem skuggi.
— Svo virðist sem Frakkar sjeu ekki bútiir að
gjöra nægilcga trynga samninga viðKlnverja, enn
sem koudð er, eða pá að Kfnverjar sjeu sainn-
ingsrofar. pví nýlega rjeðist llokkur þeirra á hóp
af frönskum hermönnum og tvfstruðu honura,
fiellu par 10 Frakkar og 33 særðust; hefir sið-
an heyrzt að Frakkar hafi sent herskip nokkur
til að herja á ýmsa hafnarbæi Kluverja; eiga
pau að senda nokkrar sprengikúlur 1 bæii a og
pannig ógna hinuin einföldu Mongólum, ef ske
kynni að pað gæti haldið peini f skefjum.
Nú er sagt vist oróiö að kólera sú, sem
kviknaði í Toulon, sje hin austræna eða Asiu
kólera. fólkið hrynur niöur daglega bæbi par og
lMarseilles, og eru menn mjög óttaslegnir; flýr
hvcr sem getur, en nú verbur pað ekki lengur,
pvi yfirvöldiu hafa sett vörð uin bæinn og
kemst par engin gegn, llaldið er að kólera
lvifi flutzt með einu af skipum Frakka austau frá
Tonkiii. og hefir skipstjórinn fyrirfarið sjálfum
sjer siðan hann komst að pvf að drepsóttinn var
komin upp í Toulon; sagt er að yfirröld bæjar-
ins vilji ekki kannast viðað petta sje Asln kólera
og að p\u opiuheri ekki rjetta tölu peina, er
i dáið haía úr veikinni; grunur sá er sprottimi af
pví, að bæjarbúar sjálfir til nefna íleiri sem dáið
í hafa, og cr peim beiur trúað enyfirvölduiinm.
Spánn, Ítalía og Tyrkland hafa sctt veröi við all-
i ar hafnir, og er i orði að póstfliitniiigar verði
) stöðvaðir, c-f Frakkar búa ekki um brjel' og