Leifur - 11.07.1884, Blaðsíða 3

járnvegUrinn ósiítiiin fra Monreal til Columbiu-
ár i Klettaíjöllunum, verða pað um 2,500 milur.
Ei.-gnir fjelngsins, sem tilhcyra brautinni,
voru, 31. desember f. á,, sem fylgir:
Gufuvasnar................................236
Fólksvagnar...............................106
Póstvagmy: . 43
Svefn- oet bórðvagnar..................... 20
Vörufluto ingsvagnar . . . , . . .6.121
Lestamanuavagnar.......................... 26
Snjóplógaa- , 17
Hinar stóru vagnasmiðjur fjelagsins, scm
slðan i fyrra hafa verið byggðar í Montreal
og vinua nú nótt og dag, gjöra það að verk-
um, að kostnaður við vagnana er nú mikiö
minni enn áður. Fytir skömmu voru smiðaðir
par 15 gufuvagnar og kostaði liver peirra rúm-
dega 7000 doll.. en til pess tima hefir fjelagið
.nrátt borga fra 9—11000 doll, fyrir hvern
jpeiira.
Inntcktir fjelagsins fyrir flutning á fólki og
vönsni eptir brautinni (o: peimpörtum, er voru
fullgjörðir við ávslokin 1883, sem voru 1 552
mllur), voru fyrir áriö 1883, 5.473,897 doll.
og 64 cent. og verður pað að jafnaði 3527
doll. fyrir hverja mílu, sem pa var fullirjörð.
Fjelagið er hæzt ánægt með rcikningana
r0g ver/.lunarútlitið, og segir einu sinni onn, að
nógir sjeu peningar að fullgjöra brautina vcstur
;að hafi, án pess að fá styrk á ný.
— Fjelag hefir verið stofnað til að hagnýta
isjer járnnámana á Mikley i Winnipegvatni, Að-
al skrifstofur fjelagsins verða i Minneapoles og
'Winnipeg og verða verkstæði fjelagsins í nefnd-
nm bæjum. Höfuðstóll fjelagsins er 2,000,000
<loll. og er hvert hlutabrjef selt á 10 doll, upp-
runalega. Sem áöur er sagt, eru namar pessir
á Mikley, og taka yiir 240 ekrur af landi; segja
jpeir er vit pykjast hafa á að dæma um málina,
áð í namum pcssum sjeu frá 35—40,000,000
smálesta, af hinni ágætustujárntegund, sem hið
vandaðasta stál er búið til úr.
— Herra Walsh, sem er yfirlandumsjónarmaður
stjórnarinuar hjer i bænum. er nýkominn heini
eptir að hafa feröí.st vestur 1 íjöll og suður til
Fort McLeod. Walsh fór vestur með herra
Burgess, si'rn er vararáðherra innanrikismálanna
cn herra Burgess kom ekki aptur; ferð hans
varð ekki happalegri cn svo, ab hestui cr hann
ijekk að láni í Calgary, datt með hann og skaðað
ist ráðherrann á öðrum fæti pó ekki injög mikið,
en nóg til pess að hánn liggur nú í lamasessi og
getur hvergi komizt. Námameun pyrptust sam-
an til að fmna Burgess, scm pó ekki gat lofað
pcim ueinum breytingum á námalögunum. en
sýndi peim frain á ogsannfæiði pá uin, að náma
lögiu væiu lijer bctri en i Bandarikjunum, og
virtist að peir gerði sig ánægða mcð pá úrlausn,
eptir að haun lofaði að reyna að fá brcytingu á
nokkrum atriðum, er peir voru ekki ánægðir
mcð, pó Burgess yrði að setjast aö í Calgary,
lijelt Walsh áfrain sinni ferð; fann bændúr að
máli og komst hanu hvivetna að pcirri niður-
st iðu að peir væru ánægðir meö hlutskipti sitt.
Walsh skoðaði einnig kolanfunana. sem cru um
30 niilur frá Fort McLcod. 1 námum pessuni
vinna um 300 mcnn og er pví búiö :ið vinna
allmikið; kolalagið er um 5 feta pykkt og allt
útlit fyrir að |>að pykkni eptir pvi sein lengra
cr gralið. Nú sem stendur, eru kolin ílutt á
stórum llutningsbátum eptir ármi (Saskatchewan)
til Medlcine Hat og paðan send með brautinni
en áður langt líðtir. verður flutningurinn greið-
ari, pví ná.nafjelagið ætlar að láta byggja járn-
liraut á sinu eginn kostnað að námunum, og er
liena Walsh fór paðan til Meclceine llat nrætti
luinn landmtelingamönnum, sem voru að mæla
brautarsfæðið. Lengil brautarinnar verfur 105
mlhir.
pegar lierra Burgoss veiður feiðafær gjörir
liann ráð fyrir að hnlda áfrain rneö fyrirtæki
sitt, og lerðait yfir suðurhluta Maniloba
til að komast epttr hvernig bændum gcðjast
39
að hinuni nvju landlögum, og ætlar licrra Walsh
með honum, ef af ferðinni verður.
— í Toronto gekk mikið á slðastl. viku. Bær-
inn var pá 50 ára gamall og vildu borgar-
menn halda afmælisveizlu hans svo sem sæmdi
jafnstórnm bæ. Hátiðin byrjaði mánud.30. júnl,
og endaði að kveldi hins 5. júlí, Aldrei hefir
jafn mikill fóiksfjöldi veriðsaman kominn í Tor-
onto seni pessa daga, og aldrei eins inargvíslegar
skemmtanir að fá, Allar pær skemmtanir, sem
hægt er að hugsa sjer úti og inni, á latidi og vatni,
voru i tjc, enda voru allir glaöir og hugsuðu
ekki um annað en eiga góða daga pessa viku og
eyða peiiingum, pví allt var ónýtt annars.
Árið 1834 var fólkstalan 1 Toronto (að
meðtöldum smáporpum og bændabýlum um-
hverfis) rúmar 9000, og fjórum árum áður
voru par cinungis um 4000, svo anðsætt er að
framfarirnar pá voru allmiklar, pó al!t væri
öðruvlsi en nú. pá var cngin járnbraut; ekkcrt
gufuskip liafði pá farið yfir hið mikla Atlanshaf;
enginn hraðfrjettapráður var pá lagður til
Amerlku. Allar hinar stóikostlegu vinnuvjelar
og verkfæri, sum nú ganga af gufukrapti, voru
pá harla lítiö kunn orðin. En, pó allt væri
unnið með liandaili einu, voru pað miklar
fiamfarir að 5000 nianns skyldu sctjast að í
og umhveriis Toronto á 4 árum. ]>ó byrjuðu
framfarir bæjarins ekki verulega fyrr en eptir
1834, og pvl er haun nú kallaður 50 ára
gamall, pó hann í raun og veru sje nokkrum
árum eldri. Anð 1841 var fólkstalið yfir
14.000. og tlu árum s’ðar var pað nálægt
30.000. Arið 1861 var fóikstalan 44.820, og
póttust pá allir vissir um að með timanum
mundi bærinn verða viðl'rægur sem verzlunar-
staður. Nú er fólkstalan par 120,396 og
vonast bæjarmenn eptir að um næstu aldaniót
verði ibúatalan 250,000, pað er að segja, ef
ekki koma pví stærri hindranir 1 vegiiiu,
og er pað ekki sjáanlegt uú, p<T* innílutiiings-
straumurirm pangað hcldur áfram jafnt og stöð-
ugt, vetur sem sumar og er pað eigi undra-
vert, pvi bærinn liggur eiukarvel við allri
verzlun; fjöldi járnbrauta liggja til hans úr
öllurn áttum, og liiuir nriklu vatnavcgir hjálpa
ósegjanlega mikið til.
— Tollheimtuinenn stjóruarinnar i Emerson og
Gretna eru óliægir viðureignar, peir neita að
vinna eptir kl. 6 á kveldin, og fyrir kl. 8 á
morgnana, nema með pví móti að járnbrautar-
fjelagið hoigi peim fyrir allau yfirtlma. en sem
von cr pykir fjclaginu pað ekki fýsilegt. Af
pessu leiðir að ferðameun, som purfa norður eða
suður ylir landamærin, verða að sætta sig við
að blða par yfir nóttina, eða að öðrum ko-ti
fara sjálfir áfram en skilja eptir ílutnirig sinn,
seni pó er allt annað eti pægilegt. það sem
menn þessir hafa fyrir sjer er, að í lögunum er
ekki ákveðið að peir sjeu skyldir að vinna á
nóttunni, en inönnum út í frá íinnst sjálfsagt að
peir gjöii pað, par sem svona stendur á. svo
ferðamenn geti haldið áfram. það er raunar
algengur siður hæði í Bandarlkjununi og Canada,
að járnbrautarfjelögin borgi tollheimtumönnum
fyrir að skoða flutliing mamia, milli kl. 6 á
kvöldin og kl. 8 á morgnana, en pað virðist
ópnrfi og ranglæti, ]>ví stjórnin sem setur tol 1 -
ana, ætti að sjá uni að næturvökumenn væri
par sem bæir eru við iandamærin. Kyrrahafs-
fjelagið hefir ásett. sjer að láta ekki undan, og
iiið sama n sjer stað á hlið tollheimtumanna, og
er pvi ekki gott að segja hvernig fer. A sunnu
daginn var, gekk illa að fá feröamenn og llutn-
ing peirra yfir landamærin, en pó varð pað um
síðir með pvi ferðamenn siáliir skutu samr.n íje
til að horga letingjum pcssum fvrir aö skoða
llutning peirra.
— þó fvrir fáum dögum væri altalað, að
Hargravé & Co. hel’ðu tekið að sjer að timbur.
leggja Aðalstrætið, |>u var pað ekki svo. Har-
grave að sönnu iiafði viija á að talca pað og
ekkert vantaði á að samiiiiigariiir væru fullgjörð-
ir iiema að uafn hau? og ábyrgðarniauua liaus
væri ritað undir pá, en pó ekki stæði annað 1
vegiuum, reið pað honum að fullu, pvi enginn
fjekkst ábyrgðarmaður, en hvort hann gat ekki
fengið þá. eða vildi eklci, veit enginn; var þvi
ekki um aunað aö gj.ira fyrir bæjarstjómina en
piggja boð pess, er næst stóð, og pað vnr hcrra
T. H. Carmans, sem er viðpekktur dugmðir
maður, en pað kostar meira hjá honum, og er
pað má ske betra, pvi pið sýuir að hann er fær-
ari til að vinna verkið svo gagn sje að. Verkið
kostar nú 119,510 doil. eða yfir 17,000 doll.
meira en hjá Iíargrave. það mun óhætt að
fullyrða að sainningarnir sjeu að lokum fullgjörðir
þvl Carman vantaði ekki ábyrgðarmcnn. og cr
sagt að hanu niuni byrja á vcrkinu iunan fárra
daga; eru pvi líkur til að petta lciðr prætuinál
sje nú til liiýtar útkljáð.
---Samkvæmt auglýsingu sinni í siðasta tölubl.
<(Leifs”, Iijeit lierra F. B. Anderson fyrirlestur
í l'-úsi Framfarafjelagsins a laugardagskvöldið 5.
p. m. um náttúruvisindi, iisiir og trú. Fyrir-
lesturiun var að tlestra dómi ágætur, og er pví
óparfi fyrir oss að bæta par nokkru við. þó fyr-
irlesturinn væri allvel sóttur, pá hefði pað samt
niátt vera betur, pvl vjer álituni aö Jaudar
hjer 1 bæuum missi inikils, sem ckki lieyra fyiir-
lostra pessa, pvi óvist er hvenær peim getst
jafngott tækifæri til að hcyra útlistuð og alpýðu
gjörð skiljanleg hin ýmsu cfni hnattar pess, stm
vjer búuui á, auk ýmsra anuara visindagreina.
Vrjer vonum pvl að i næsta skipti, er herra
Anderson heldiir lyrirlestur, verði húsið fullt
frá stafni til stafnv
Hiun 1. júlí p. á. var haldinn opinber
fundur, i liúsi ((Framfarai]elagsins” 1 Wiunipog,
lil að ræða um mcnntunaiástaiul íslendinga I
Vesturhtimi. — Utdráttur úr fundargjörningn-
um er á pcssa leið:
Til fundarstjóra var kosinn: M. Pálson og
til skrifara: B, L. Baidviusson. þá skýröi for-
seti fiá tilgangi lundaiins og sýndi fram á hve
nauðsynlegt væri fyrir oss Islcndinga, að eigi
eina sameiginlega menntastofnun hjer í Vestur-
heimi, par sem vjer, jafufranit pvi að stunda
enskar bókinenntir, gætum átt kost á að við
halda tungu vorri og lslcnzkum bókmenntum.
þar næst lijelt F. B. Anderson frá Toronto
alllauga tölu, og sýndi fundinum fram á hve
nauösynleg hókleg pekking er, og að húu væri
lýrsta spor til ailra sannra framfara, Enn
fremur—par eð vjer stæðum talsvert á baki
pjóð peirri, er vjer umgöiigumst nú; sjer-
staklega í allri verklegri pekkingu — væri o«s
ómissandi að afla oss peirrar meiintunar, er
vjer ættum kost á, til pess að keppa viö liaua i
nllum sönnum framförum og til pess að geta
gjörzt nýtir borgarar i hinu amerlkanska pjóð-
fjelagi.
Nokkrir fleiri töluðu og voru allir á eitt
sáttir, að menntunarástand íslendiuga væri ekki
á pvi stigi, cr pnim pætti ákjósanlegast. Slðau
bur forscti undir fundinn. hvort vilji maiiua
væri, að tilraun yrði gjörð að konia á fót is-
lenzkri inenntastofnun hjer vesían liafs, er yrði
sameiginleg eign allra íslendinga i Vesturheimi.
og allir gætu pvi átt jafnan aðgang að? og
var pað sampykKt i einu liljóði.
]>á var kosin niu uianna uofiid, er skyldi
liafa á hendi allar framkvæmdir i máliuu, á
pauu hátt, er peir álitu að bezt gegndi. Kjör-
timi nelhdarinnar var ákveðinn til næsta nýárs.
Enn „meira ljos!“
uNú eru lengnir níu menn,
Sem m'ttinu ciga nd styttu,
}»<» vttrln nokkur viti enn
Hve vsenlégt rúð feirhittn,” o. s. frv.
.1 óbiií s II a 11 grimsson.
það er náttúrlegt að öllum, sem elska
ijósið, leiðist myrkrið og iangi til að koma i vrg
fyrir pað. þvi pað er nú sanureynt. að nótt
og myrkur er ónauðsynlegt. þvi ljósiö bannar
engun) preyttum að hvllast, tije sifjuðum aö