Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1914, Qupperneq 45

45
skólameistara í Skálholli I—II, Rvík 1910. Sveinn Pálsson: Æfisaga
Jóns Eiríkssonar, Kmli. 1828. Æíisaga Rjarna Pálssonar, Leirárg. 1800.
Jón Porkelsson: Saga Jörundar IJundadagakongs, Kmh. 1892. Jón
Jónsson: Oddur Sigurðsson lögmaður, Ressast. 1902. Sami: Skúli
Magnússon landfógeti, Rvík 1911. — Auk þess vísast hjer til rita þeirra,
sein talin eru að framan í hjátþarmeðulum við bókmenta og menn-
ingarsögukaflann.
§ 8. Pess vcrður kratist af ncmandanum, að liann hafi kynt
sjer rækilega aðatatriðin i sögu Norðurlanda, sjerstaklega Norcgs og
Danmerkur. Fornsaga Noregs er svo nátengd sögu Islands, að þar
verður að kreTjast allítarlegrar þekkingar, einkum að því er lckur til
menningarsögunnar. Sögu Danmerkur eftir siðaskiftin vcrður nemand-
inn og að kynna sjer noklcuð ítarlega, einkum að þvi leyti scm lnin
stendur í sambandi við og hefir áhrif á sögu íslands.
Hjálparmeðul.
Johan Oltoscn: Vor Ilistorie. Den nordiske Folkcstamme gen-
nem Tiderne, I—III, Kbh. 1901—1901. Norges Historic I—IV (er að
koma út). .1, E. Sars: Udsigt over den norske Hisloric 1.—'4. R. (cr
nú að koma út í nýrri útgáfu). Danmarks Rigcs IJislorie I—VI, Kbb.
1907. Edv. Bull: Folk og Kirke i Middelalderen, Kria & Kbh 1912.
í; 9. Að sjálfsögðu verður að gera ráð fyrir því, að nemandinn
sýni það og sanni, að minsta kosti fvrir kennaranum sjálfum, að hann
sje sremilega kunnugur aðaldrögum mannkynssögunnar, og geti gcrt
grein fyrir atburðum þeim og andlegum hreyfingum, er markað hafa
dýpst spor i menningarsögu þjóðanna.
Hjálparmeðul.
Folkenes Historie I—II (fornþjóðirnar). Kr. Erslev: Oversigt
over Middelalderens Historie, 3. Udg. I—III, Kmh. 1903—1906. Kr.
Erslev: Det 16. Aarh., Kbh. 1910. .1. A. Fridericia: Det 17. og 18.
Aarli., Kbh. 1910-11. Dietrich Scliafer: Weltgescliichte dcr Neuzeit
I—II, 3. Aufl., Berl. 1908.
íj 10. Að lokutn verður nemandinn að sýna það, að hann hafi
kynt sjer rannsóknaraðferðir sögufræðinga núlímans, einkum að því
er snertir skilgreining og mat á gildi fornra og nýrra söguheimilda.
I þessu sambandi vcrður hann að kynna sjcr aðalsöguheimildir ís-
lendinga að fornu og nýju og sýna, að hann geti komist fram úr
vcnjulegum handritum breði eldri og yngri.