Alþýðublaðið - 04.07.1923, Blaðsíða 3

I
Takið eftirS
Bíllinn, sem flytur Ölíusmjólkina,
t.ekur fólk og flutning austur og
austan að. Mjög óflýr flutningur.
Afgreiðsla hjá Hannesi Ólafssyni
kaupmanni, Grettisgötu 1.
Muniö,
að Mjólkurfélag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í sima 1387.
sem gengur á tréfæti, en alt tyrir
það dansaði hann óslitið í 24
klukkustundir.
Það er ekki laust við, að frá
þessu sé sagt hér með hálfum
huga, úr því að með síðustu
hvítasunnu hófust hér veðjanir
um hrossaflýti og hattar voru þá
sýndir hér í stíl Tutankhamens.
Hver veit, nema á morgun verði
veðjað hér um það, hver Iengst
Hjálpurstöð hjúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. ií—12 f. h.
Þriðjudaga . . . — 5—6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Útbreiðíð AtþýSublaSið
hvar sem pið eruð og
hvert sem þið fariði
Eosuingarréttnr é að vera
almeunnr, jaf'n og beinn og
fyriv alla, jafnt konur sem
barla, sem ern 21 árs að aldri.
endist að dansa með 9Ííkan hatt
á höfðinu, en ef til vill er það
þó of frumlegt?
Frá útlOndum.
— ítalir hafa gert verzlunar-
samning við Rússa, sem mjög
Kon u rl
Munlð eltiv að biðfa
um Smára smjövliklð.
Dœmlð sjálfar um gæðin.

jfpSl ÍSmJ0RLÍKTll |
ir W\ $mj - örlikisger&in i Eegkjavílfl
Yinnan er nppspretta allra
anðæfa.
líkist verslunariamningi Dana
við þá. Að visu viðurkenna
þeir ekki Rússastjórn að
lögum, en í >samningnum eru
svo mörg stjórnmálaatriði, að
hann jafngildir viðurkenningu að
lögum<, segir í blaðaviðtaii
Eorico Rondani ríkisþingmaður,
er undirritaði samninginn at háifu
ítala. Fyrir Rússa undirskrifaði
Ku?tenski, sendiherra Rússa í
Edgar Rice Burroughs: Dýr Terzans.
. >Því nær mílu vegar hó$an er þoip,< sagði hann
við hana. >Einn burðarmaðurinn sagði mér legu
þess áður en hami strauk. Ég reyni aö narra
Rússann af leið yðar, en bór haldið til þOTpsins.
Ég held, að höfðinginn só hvítum mönnum vinveittur;
— svertinginn sagbi mór það. Annað getum við
ekki gert.
Bráðlega fáið þér höfðingjann til þess að fyigja
yður niður Ugambí og til þorpsins við sjóinn, og
ekki getur liðið á iöngu áður skip legst í árkjaft-
inn. Þá er alt gott. Yerið þór sælar og gæfan fylgi
yður, frú!<
>En hvert ferð þú, Sveinn?< spurði Jane. >Hví
geturbu ekki falið þig hér og fariö meb mór til
sjávar?<
>Eg þarf að segja Rússanum, að þér séuð dauðar,
svo hann þurfl ekki að leita yðar frekar,< og Sveinn
glotti.
>Pví getur þú þá ekki komið aftur til mín, þegar
þú hefir sagt honum það?< mælti konan.
Sveinn hristi höfuðið.
>Ég held, ég hitti engan framar, 6r óghefl talað
við Rússann og sagt honum dauða yðar,< sagði
hann.
> Atfu við það, að hann drepi þig?< spurði Jane,
Og hún fann það á sór, að einmitt það mundi
þovparinn gera í hefndarskyni fyrir að missa hana
og barnið. Sveinn gerði ekki annað en benda henni
að hafa lágt og leit eftir götunni, sem þau höfðu
komið eftir.
>Ég vil það ekki,< hvislaði Jane. >Ég læt þig
ekki deyja fyiir mig, ef ég á einhvern hátt get.
afstýrt því. Ljáðu mér skammbyssurnar þínar. Ég
kaDn að fara með þær, og sameinuð ættum við
ab geta haldið þeim frá okkur, unz við finnum ráð
til undankomu.<
>Það dygði ekki, frú,< sagði Sveinn. >Þá næðu
þeir að eins okkur báðum, og þá gæti óg ekkert
gagn gert, Hugsið um barnið, og hvað iit það væri
ykkur báðum að lenda í klóm Rokoffs. Hans vegna
verðið þór að gera það, sem óg segi, Hér erbyssa
mín og skotfæri; þór þurflð þeirra með.<
Hann lót byssuna og skotfærin hjá Jane. Svo
fór hann.
Hún sá hann ganga götuna. á móti lest Rússans,
unz hann hvaif fyrir bugðu.
Henni flaug í hug að elta hann. Hún hlaut að
get,a hjálpað honum með byssunni, og hún gat
heldur ekki hugsað til þess að verða alein eftir í
skóginum, gersamlega vinalaus. 1
Hún reis á fætur til þess að skríða út úr byrg»
inu og hlaupa af öllum mætti á eftir Sveini. Er
hún þiýsti barninu að sér, leit hún í andlit
þess.
Hvað það var rjótt! En hvað þaÖ var óeðlilegt!
Hún lagði kinn þess að vanga sér. Hún var eld-
heit af sótthita.