Austfirðingur - 14.07.1932, Blaðsíða 2

2
AUSTFIRÐINIGUR
Reynslan er ólýgnust! Öllum málurum kemur saman um þaö, að
allskonar málvörur frá
A.s. Sadolin & Holmblad, Kaupmannahöfn, eru bestar.
„Concret“ Cement-Emaille
er máltegund, sem mála á með allskonar steinsteypu. Styrkir steyp-
una, endist vel, mjög áferðarfallegt, fæst í 16 Iitum.
Nánari upplýsingar og notkunarreglur læt jeg í tje.
fiísli Jónsson.
og óuppfylt fiskveð Útvegsbankans.
Framsóknar og Alþýðuflokksblöð-
in hafa ekki fengiat til þess að
ræða þessi mál, og er ástæðan
auðvitað sú, að í hlut eiga menn,
sem framarlega standa f þessum
flokkum, hvorum um sig, Helgi
Briem og Jón Baldvinsson. Á
aðalfundi Útvegsbankans, sem
haldinn var fyrsta júlí, kom í ljós
að bankastjórnin hafði ekki einu
sinni, heldur fimm sinnum á ár-
inu sem leiö, gefið út seðla svo
hundruöum þúsunda nam, fram
yfir þá upphæð, sem í umferð
má vera. Ennfremur kom í ljós
að Útvegsbankinn hafði ekki fyr
en alveg nýlega greitt fiskveðs-
vfxla hjá Landsbankanum, 300
þús. krónur hvort' áriö. Tii þess
að leyna . þessum „mistökum",
hafði bankinn ekki gefiö út nokkra
mánaðarreikninga, svo að þessar
„kreppuráðstafanir" yrðu huldar
almenningi. Loks kom það í ljós
á þessum aðalfundi, að stjórn
Útvegsbankans hafði afskrifað, sem
tap hjá fslandsbanka, upphæðir
sem nema hundruðum þúsunda,
og orðið hafa hjá Útvegsbankan-
um. Þetta er gert til aö „punta
upp á statusinn". Er ekki rjett aö
lofa Útvegsbankastjórunum að
vera með, þegar sakamálin hefjast
á þá, sem stjórnaö hafa pen-
ingastofnunum þjóðarinnar und-
anfarið?
Kristján Kristjánsson
söngvari.
Engin regla er án undantekn-
ingar. Ekki heldur sú, að enginn
verði spámaður í sínu föðurlandi.
Þa sannaðist á sunnudagskvöld-
ið, þegar Kristján Kristjánsson
söng í barnaskólanum. Fögnuöur
þeirra, sem á hlýddu, var mikill
og einlægur. Og vafalaust gerði
það sitt til, aö söngmaðurinn ljek
sjálfur undir. Á opinberum kon-
sert hefir það ekki heyrst hjer fyr.
En margir Seyöfirðingar hafa auð-
vitað oft átt þess kost, að heyra
„Kidda læknis“ syngja í heima-
húsum og leika sjálfur undir.
En það er spursmál, hvort
Kristján hefir ekki einmitt með
þessu móti fundið það almenna
form fyrir söngtúlkun sinni, sem
best á vlð. Söngur Kristjáns hefir
ekki fyrst og fremst einkenst af
miklum raddstyrk, heldur af ná-
lega barnslegum hreinleik og heið-
ríkju raddarinnar, og þeirri ein-
lægni í framsögn, sem ekki er
annara en þeirra, sem hafa sál
söngsins í brjósti sjer.
Á söngskránni voru 12 lög,
flest úrvalslög, eftir útlenda og
innlenda höfunda. 3 lögin voru
íslensk, en það fjórða Elegie eftir
Massenet viö íslenskan teksta.
Öllum þorra manna mun hafa
fallið meöferð Kristjáns á íslensku
lögunum best, — af skiljanlegum
ástæðum. En þó er englnn vafi
á því, að hann nýtur sín best á
suðrænu lögunum, ljettum og
leikandi, dutlungakendum og gáska-
fullum.
Með því að sameina alt í senn
orð og lag undirleik og söng,
hefir Kristjáni tekist að skapa ein-
mitt það „intima" umhverfi, þar
sem hann nýtur sín best. þetta er
alt svo einfalt og látlaust, að á-
heyrendurnir verða f einni svipan
„eins og heima hjá sjer“. Það er
enginn vafi á því að Kristján fer
sigurför um landið með því aö
leika sjálfur undir eins og hann
gerir. Hann hefir svo óvenjumikla
músikalska gáfu, að hann getur
sameinað tvö hlutverk, söng og
undirleik, án þess hvorugt líði tjón.
Á sunnudagskvöldið var húsið
troðfult og í kvöld, þegar Kristján
syngur aftur með breyttri söngskrá
má vafalaust gera ráð fyrir fullu
húsi.
Hjeðan fer Kristján að söngn-
um loknum í kvöld til Noröfjarð-
ar, en þaðan með Nova norður
um land til að syngja.
Allir Seyðfirðingar þakka hon-
um komuna og árna honum allra
heilla.
Glunten.
Að Eiðum og Atlavík.
Fyrra laugardag, 2. júlí lagði
söngflokkurinn Bragi af stað upp
aö Eiöum.
Aðal hvatamaður þeirrar ferðar
var skólastjórinn á Eiðum sjera
Jakob Kristinsson.
Var það ætlunin að syngja þar
í sambandi við mót það, er Eiða-
nemendur yngri og eldri stofna
þar til á ári hverju og heitir fjelag
það „Eiðasambandiö“ Á fundi í
söngfjelaginu „Braga" var það
einróma samþykt að stofna til
farar þessarar, svo framarlega, sem
hægt væri að útvega nógu marga
fararskjóta til ferðarinnar, enda
hafði skólastjórinn boðið að leggja
fram nokkurn styrk í því skyni.
Fjelagi sá, er hafði stjórnað
Norðfjarðarför okkar, var með
lófaklappi endurkosinn fararstjóri
þessarar ferðar og honum til að-
stoðar var kosinn annar maður,
gamall Hjeraðsmaður og þaul-
kunnugur öllum hestamálum. Og
með aðstoð ungra og duglegra
bænda í Eiðaþinghá, tókst þeim
að safna saman á skömmum tíma
fullum hálfum öörum tug hesta.
Á laugardagsmorgun var veður
ískyggilegt, þoka og nokkur rign-
ing, en ekki var með neinni sann-
girni hægt að kenna fararstjóra
eða aðstoöarmanni hans um það.
Formaður fjelagsins gekk á und-
an (reyndar fór hann ríðandi) meö
góðu eftirdæmi og lagði til fjalls
kl. 8 um morguninn. Þegar fram
á daginn kom birti til og kom
besta veður.
Aðalhópurinn lagði af stað
hjeðan kl. 1 miðdegis og fór sem
leið liggur upp yfir Vestdalsheiði
og út Gilsárdal.
Gekk ferðalagiö hið besta, þvl
naumast getur það með óhöppum
talist, þó gjarðir slitni, ólar bili,
hestar hnjóti, hattur fjúki, eða
nesti til þurðar gangi, því slíkt er
algengt á ferðalögum. Þó má það
með óhöppum teljast, að einn
reiðskjótinn datt á leiðinni, og
sá er á honum sat hraut af baki
og meiddist töluvert, en reyndist
þó ekki alvarlegt sem betur fór.
Eftir fjögurra stunda ferð var
Braga heilsað á Eiðahlaði með
söng. því miður var Bragi ekki
við þvf búinn að svara þá þeg-
ar í sama tón. Bæði munu ein-
hverjir af fjeiagsmönnum hafa
orðið eftir ofan túngarðs, og í öðru
lagi stóðu menn dreyfðir innan
um aðra ferðamenn, svo söng-
stjóra mun hafa litist ráðlegra að
bíöa betri tíma.
Þegar ferðamenn höfðu kastað
af sjer ferðafötunum beið þeirra
í borðstofu rjúkandi kaffi, sem
ilmaði svo undur þægilega fyrir
vitum ferðamannanna. Gerðu
menn kaffinu bestu skil, því óspart
var fram borið.
Að lokinni kaffidrykkju hóf
„Bragi" sönginn í leikfimissal
skólans og söng þar nokkur lög
og tóku áheyrendur söngnum með
dynjandi lófaklappi. Varð þá nokk-
uð hlje er Eiðamenn notuðu til
þess að ljúka fundi, er þeir höfðu
horfið frá þegar „Bragi* kom. Að
því Ioknu gengu menn til kirkju
og voru sungin þar aftur nokkur
lög. Var kirkjan troðfull af áheyr-
endum, og í gangnum voru svo
margir sem gátu og alt út að
dyrum.
Því næst var kveldverður fram
reiddur og settust menn þá til
borðs. Flutti þá skólastjórinn á-
gæta ræðu fyrir minni „Braga“.
Mun það mála sannast að allir
þeir er á hlýddu hafi verið á einu
máli um það, að þeir hafi aldrei
fyr hlustað á jafn snjalla og fagra
samkvæmisræðu. Það munu líka
flestir mæla er til þekkja, aö sjera
Jakob sje með snjöllustu og bestu
ræðumönnum landsins.
Formaður fjelagsins þakkaöi
ræðuna með nokkrum orðum og
Bragi söng á eftir „Húrra, húrra"!
fyrir Eiðaskóla. Þá flutti sjera Þór-
arinn Þórarinsson stutta og snið-
uga ræðu og notaði svo smellnar
samlíkingar, að menn veltust um
af hlátri. Næst talaði bústjórinn
Páll Hermannsson alþingismaður,
Var ræða hans sköruleg og hress-
andi að vanda. Mintist hann þar
nokkra manna úr Braga, þeirra er
eitthvað hafa komið við sögu
Eiðaskóla.
Að Ioknum kveldverði söng
„Bragi" enn nokkur lög í leikfim-
issalnum, og að því loknu var
stiginn dans eitthvað fram eftir
nóttunni.
Á sunnudagsmorgun kl. 10 var
sest að morgunverði, og flutti þá
fararstjóri ræðu og þakkaði ágæt-
ar viðtökur á Eiðum. Var síðan
lagt af stað til Atlavíkur í tveim
bifreiðum.
Hafði Kvenfjelag Vallahrepps
gengist fyrir þvf að útvega þessi
farartæki handa „Braga“. Gekk
það ferðalag sæmilega nema hvað
sumum þótti þröngt og heitt á
farrýminu, og var jafnvel ekkifrítt
vlð að „sjóveikP gerði vart viö
sig. En það er slæmur gestur,
eins og allir vita, er reynt hafa.
Eftir nálega þriggja stunda ferð
var komið að Atlavík. Veður hafði
verið þurt og gott um daginn, en
þegar upp í Atlavík var komið
fór að rigna dálítiö, en þó eigi
svo að það spilti skemtuninni til
muna.
Samkomuna setti frú Sigrún
Blöndal, skólastýra á Hallormsstaö.
Því næst söng Karlakór Fljóts-
dælinga undir stjórn Theodors
Arnarsonar, fiðluleikara. í flokkn-
um eru aðeins átta menn, en ó-
hætt má fullyrða aö meðferð
þeirra á viðfangsefnunum hafi
verið ágæt og bar hún ótvíræðan
vött um góða stjórn.
Þá flutti sjera Jakob Jónsson á
Norðfirði erindi og á eftir söng
Bragi átta eða níu lög, undir lauf-
krónum trjánna þar I skóginum.
Bar mjög á því, hvað minnavarð
úr sðngnum svona undir beru lofti,
heldur en ef sungið er inni ígóð-
um húsakynnum. Fljótsdalshjerað
er fagurt og blómlegt, en það er
of stór „söngsalur" fyrir fámenna
flokka.
Að loknum söngnum talaði frú
Sigrún Blöndal fyrir minni Aust-
urlands og Austfirðinga og á eftir
söng Bragi „Húrra“ ! fyrir kvenfje-
lagi Vallahrepps.
Því næsi fóru Braga-menn að
tínast af stað, því það var í upp-
hafi áformað, að halda heim til
Seyðisfjarðar samdægurs. Og bif-
reiðarnar þutu aftur af stað út að
Eiðum og kom sú fyrri þangað
um kl. 10. Það óhapp vildi til, að
önnur bifreiðin bilaði inn hjá Eg-
ilsstöðum og varð það til að
seinka ferðinni um tvær stundir,
því fyrir vikið þurfti hin að fara
tvær ferðir milli Eiða og Egils-
staða. Á Eiðum var matur á borð
borinn handa hverjum sem hafa