Alþýðumaðurinn - 07.02.1933, Blaðsíða 1

Frami
IDað þykir raáske suraum íull
snemmt að fara að ræða um næstu
síldarvertíð. En hvers vegna væri
svo, ef alit væri með feldu um þau
mál ? Hefir síldarútvegurinn ekki ver-
ið all mikilvægur þáttur í atvinnu-
lífi þióðarinnar undanfarin ár, og má
oss á sama standa hvernig með hann
fer í framtíðinni?
Eftir þögninni um þessi mál að
dæma, mætti ætla að engu skifti
hvern veg fer um síldarútveg lands-
manna á þessu ári. Þó vantar ekki
að vér stöndum gagnvart all alvar-
legum atburðum á næstunni. Svo
alvarlegum, að fyr hefir ekki séð í
svartari bakka.
Á s. 1. hausti sendi ríkisstjórnin
menn til Noregs til að semja um
viðskifti landsmanna, einkum um
kjöttollinn, sem Norðmenn hafa að
oss rétt. — Þessi sendinefnd kom
heim, og upp var gefið hver von
væri um niðurfærslu kjöttollsins, en
hverju íslendingar verða að fórna í
staðinn, fær enginn að vita frá
stjórninni fyr en þing kemur sarnan.
Hvílík ósvífni þjóðinni er sýifd
með þessu háitalagi, þarf ekki að
skýra. Kjósendum, sem þó máske
eiga framfærslu sína og sinna alveg
undir afkomu síldarútvegsins, gefst
enginn kostur að láta álit sitt í ljósi
eða óskir í þessu máli, áður en full-
trúar þeirra fara til þings, þar sem
gera á út um samningamál land-
anna. Það er því engin furða þó
þungt leggist í suma út af þessum
málum,
En, eins og fyr er sagt, ríkir ein-
kennileg þögn yfir málinu, »Alþm.«
minnist ekki að hafa séð neitt um
þetta sagt, nema í stuttri grein eftir
forseta Fiskifélags íslands, sem birt-
ist í Nóvember-hefti »Ægist s. 1.
Er þar skýrt og skorinort heimtað
að samningarnir séu þegar birtir, og
réttilega á það bent, að vér megum
enganvegin kaupa kjöttollslækkunina
of dýru verði.
Nú nýlega berast þær fregnir
hingað, að norskir útgerðarmenn
gangi með útdrátt úr þessum samn-
ingum í vasanum og fari ekki dult
með. Eru þessar fregnir fluttar af
mönnum, sem segjast liafa séö þessa
vasaútgáfu af samningunum með
eigin augum.
Og hvað er þá um þessa samn-
inga ?
Áður en að því er vikið, skal það
tekið fram, að þar sem um opin-
berar tilkynningar er ekki að ræða,
verður engin ábyrgð á því tekin að
engu skakki um innihald samning-
anna. En þeir eiga að vera á þessa
leið : -
íslendingar fá lækkun á tolli af 13
þús. tunna innflutningi á ári, er
nemur um um 400 þús. krónum og
'Von í 140 þúsundum í viðbót, ef alt
gengur Norðmönnnm að óskum, en
innflutningsmagn kjötsins á að minka
jafnt árlega ofan í 6000 tunnur á
ári. Hlunnindin af tolllækkuninni fara
því minkandi árlega. — Fyrir þetta
eiga Norðmenn að fá þessa aðstöðu
við síldveiðar við ísland:
Leyfi að selja síld í land á íslandi,
er nemur líkri tunnutölu af hverju
skipi og veiðileyfi minni skipa voru
meðan Síldareinkasalan starfaði. Rétt
til að skipa tunnum í land hér og
geyma þær sumarlangt. Ótakmark-
aða sölu síldar í bræðslu. Leyfi til
að gera að síldarafla á höfnum
K.
NYJA BiO
Miðvikudagskvöld kl. 9
»Oharineiir«
Tal- og hljómmynd í 9 þáttum.
Aðalhlutverkið íeikur:
Mauriee Ghevalier.

Maur ce Chevalier leikur tvö
hlutverk í þessari mynd. Hann
er á daginn þjónn á veihnga-
húsi, en á nóttunni miljóner.
— Myodin er æfintýrarik og
ágæflega ieikin.
inni; þar með talin bræðsla síldar í
bræðsluskipum. Umhleðslu í land-
helgi o. s. irv. Alt petta á aö vera
tollfrtti og imdanþcgið sköttum til
ríkis- og sveitafélaga á lslandi. —-
Líka eiga Norðmenn að njóta fylslu
sanngirni gagnvart veiðum í nánd
við landhelgislínuna, og er þetta at-
riði túlkað svo af Norðmönnum, að
þeir verði ekki sóttir ti) sektar, þó
þá »hreki« inn fyrir landhelgislín-
una meðan þeir eru að »snurpa«
eða »háfa« síldina upp í skipin.
5*0 hér væri ekki nema tm hálían
sannleik að ræða — en, því miður,
mun of mikið rétt í þessu — þá er
auðsætt að samningarnir gefa Norð-
mönnum einveldi í síldveiðunum hér
við land, og er íslendingum óhætt
að nausta skip sín vfir síldveiðatínv
ann. Innflutningstollur af öllu er til
síldarsöltunar þarf, útflutningstollur
af síld, opinber gjöld til bæja og
sveita, sem síldarsöltun íslendinga
er lagalega skyld að bera, gera þeim