Alþýðumaðurinn - 31.07.1945, Blaðsíða 4

ALÞfÐUMAÐURINN.
Þriðjudaginn 31. Júlí 1945
4
----—------------------------------
Ymsar erlendar fréítir
Vikapillar Rúasa i Fimdandi
lierða sóknina gegn Alþýðu-
flokknum þar í landi. Sagt var
frá því nýlega hér í blaðinu, að
venslafólk Kuusinens, sem
inesta „frægð“ vann sér í sam-
bandi við árás Rússa á Finnland
1939, hefði í finnska þinginu
krafist þess að belstu foringjar
Alþýðuflokksins væru dregnir
fyrir lög og dóm fyrir að vera
riðnir við hlutdeild Finna í her-
för Þjóðverja gegn Rússum, en,
eins og kunnugt er, gripu Finn-
ar ekki til vopna fyr en á fjórða
degi eftir að Rússar réðust á
land þeirra án þess að Finnar
sjálfir gæfu þar tilefni til. Nú
segir Moskvaútvarpið frá því,
að samfylking frelsisunnandi
Finna, — þ. e. kommúnista, fas-
ista og nokkurra annara flokks-
brota, sem mynduðu samfylk-
ingu gegn Alþýðuflokknum í
síðustu kosningum í Finnlandi,
en biðu ósigur fyrir honum,
befðu efnl til fjöldafundar í
Helsinski til að herða á þinginu
að gera eitthvað í þessum mál-
um. Er ekki að efa að yfirstjórn
Rússa í Finnlandi telji það
skyldu sína, að „styðja“ sam-
fylkinguna og framkvæma
„vilja verkalýðsins“, eins og
þeir gerðu eftir áramótin 1939
—40, þegar verksmiðjulýður
Leningradhorgar var látinn fara
kröfugöngur um borgina og
heimta það, að Rússar hertu á
sókninni gegn stórveldinu Finn-
landi, sem hefði ráðist á hið
friðsama verklýðsríki Rúss-
land!! eins og orðað var í frétt-
um um þær mundir.
★
Lítið fréttist enn af fundi
þeirra „þriggja stóru“, nema að
besta samkomulag ríki um af-
greiðslu flestra mála, og þeir
hjóði hver öðrum til kvöldverð-
ar af og til. Aftur leynir það sér
ekki, að smáþjóðunum leikur
mikill hugur á að fá einhverja
vitneskju um hver örlög þeim
eru ætluð í framtíðinni. Sam-
kvæmt áður gjörðum samþykkt-
um þeirra „þriggja stóru“, var
styrjöldin háð, rekin og unnin
til að frelsa smáþjóðirnar frá
kúgun hinna sterku og ágengu.
Sú mynd, sem enn hefir fengist
af framkvæmd þessarar göfugu
hugsjónar, er kúgunjRússa yfir
Finnlajndi, Póllandi, Rúmeníu
og Búlg&ríu, framtíðar herstöðv
ar Rússa í Norður-Noregi og hin
nýja herstöð þeirra í Danmörku,
sem þeir auka og efla af kappi
í trássi við aðra bandamenn
sína, og að ástæðulausu styrj-
aldarinnar vegna.
★
Sóknm gegn Japönum er nú
að ná hámarki. Er jafnvel farið
að tala um, að þeir verði neydd-
ir til uppgjafar þá og þegar.
Um miðja síðustu viku sendu
þeir Truman, Churchill og Chi-
ang-Kai-Shek Japönum áskorun
um að gefast nú þegar upp. Stal-
in var ekki með í því.Enn er vin-
áttusamningurinn milli Rúss-
lands og Japan í fullu gildi.
o—o
♦
LÖG OG REGLUSEMI
heitir hók, sem útvarpið hefir
sent út nýskeð. Hefir hún að
flytja lög um útvarpsrekstur rík-
isins, reglugei’ð um sama. Regl-
ur um flutning innlendra frétta
Ríkisútvarpsins og reglur um
flutning auglýsinga í útvarpinu.
Er bókin hæg handhók fyrir þá,
sem mikil viðskipti þurfa að
hafa við þessa stofnun eða vilja
fylgjast með rekstri hennar.
Heyskapurinn gengur ein-
dæma vel og er orðinn óvenju
góður á þessum tíma, einkum á
norður- og austurlandi. Þó haml
ar það verulegum uppgripum,
að fólksskortur er víða all-til-
finnanlegur. Fólkið fæst ekki í
sveitina, þrátt fyrir jafn hátt
kaup eða jafnvel hærra en aðrir
atvinnuvegir hjóða.
Verkafólk í orlofi.
í síðustu viku var hér á ferð
40 manna hópur úr Verklýðsfél.
Akraness, sem var að eyða or-
lofi sínu og skoða hið „bjarta
Norðurland“, eins og skáldið
sagði. Fararstjóri var Sveinbjörn
Oddsson, sem lengi hefir verið
formaður félagsins og leiðtogi
verkalýðsins þar á staðnum. —
Fékk hópurinn sér leiðsögu-
mann hér í bænum, Braga Sig-
urjónsson, kennara, til að sýna
fólkinu og skýra fyrir því það
sem lielst var að skoða hér
nyrðra. Heimsótti leiðangurinn
Vaglaskóg, skoðaði Goða*í oss,
Dimmuborgir og Slúttnes í Mý-
vatnssveit, Laxárvirkjunina o. fl.
og fór allt norður í Asbyrgi. —
Þótti fólkinu, sem allt var ó-
kunnugt hér nyðra, fallegt á
Norðurlandi og skemmtilegt um
að litast, enda var það stór-
heppið með veður. Elsti maður-
inn í förinni var 78 ára, en sá
yngsti 16.
Vegna snmarleyfa
verður ljósmyndastofa mín lok-
uð frá 1.—14. Ágúst að báðum
dögum meðtöldum.
HALLGR. EINARSSON.
Kosnirgarnar
Framh. aí 1. síðu.
flokkarnir hafa farið með stjórn
undanfarið. í Moskva er látið
vel yfir „sigrinum yfir íhald-
inu“. Ameríkumenn virðast líta
með jafnaðai'geði á hlutina.
Vinstri flokkarnir í Frakklandi,
Belgíu, Hollandi og Ítalíu telja
sér vera bent með þessu. Og hið
sigraða Þýskaland myndi vera
í hópi þeirra glöðu, ef það
mætti rnæla. Þau lýðræðisöfl,
sem nú telja sig bera skyldu til
að skapa nýtt Þýskaland innan
frá, líta vafalaust bjartari aug-
um á framtíðina en fyrir viku
síðan, eftir að hafa eignast öfl-
ugan vin og samherja hinu
megin Eyrarsundsins.
Bresku kosningarnar eru af-
staðnar. Mikið hefir þegar verið
ritað og rætt um þær, og enn
meira mun það verða gerl næstu
mánuði.
Enn einu sinni hefir hreska
þjóðin vakið á sér athygli og að-
dáun út um allan heim. Hvergi
nerna í Englandi mundu slíkar
kosningar hafa getað farið fram
á tímum eins og nxi. Hvaða þjóð
önnur rnundi hafa getað varpað
af sér aldagamalli ílxaldsfor-
ysu án þess að lenda yfir í öfg-
arnar hinu megin? Flvaða þjóð
önnur myndi hafa gert það jafn
hávaðalaust? Hver önnur jafn
virðulega og hálfvelgjulaust,
giftusamlega og öfgalaust? Slík
fyrirmynd ætti að geta orðið
öðrum siðuðum þjóðum vegvís-
ir á komandi dögurn.
Þá er það enginn hersdagsvið-
burður, að ein af öndvegisþjóð-
um hins siðmenntaða heims
hyllir jafn ákveðið og virðulega
hina frjálslyndu umbótastefnu
Alþýðuflokkanna og breska
þjóðin hefir nú gjört, þegar hún
stígur upp úr óöld ægilegustu
styi’jaldar, sem sögur fara af, til
að leggja gnxndvöllinn að betri
og bjartari heimi en þjóðirnar
hafa húið við nndanfarnar ald-
ir. Sú viðurkenning, sem stefna
jafnaðarmanna hefir nú hlotið
hjá breskum almenningi er mik-
ilsvirði fyrir Alþýðuflokka allra
landa. Þetta sjá líka og viður-
kenna nú þegar forystumenn
annara flokka. Þess vegna eru
sumir þeirra með hinar og aðrar
blekkjandi bollaleggingar. Aðr-
ir geta ekki hulið reiði sína og
öfund. Það er t. d. engin tilvilj-
un, að skrafskúmar kommún-
istablaðsins hér (Þjóðv.ý rjúka
þegar til, og kasta fram þeim ó-
sannindum, að bresku kommún-
istarnir hafi unnið með Alþýðu-
flokknum í kosningunum. Þetta
á að gefa þeim bróðurpartinn af
þeim heiðri, sem breska þjóðin
hefir krýnt Alþýðuflokkinn með.
Og gremjan yfir því íáheyrða
luyggbi'oti, sem Moskva-meim-
irnir hafa fengið lijá breskum
kjósendum, brýst samtímis út
í einhverjum hinum ógeðsleg-
ustu svívirðingum um íslenska
Alþýðuflokkinn, sem nokkurn-
tíma hafa litað síður Þjóðvilj-
ans. Þeir vita það, vinnumenn
Stalins,að það er og verður tekið
eftir hvaða flokkur það er —
hvaða stjórnmálastefna — sem
ein af öndvegisþjóðunum tileink
ar sér, þegar hún býst til stærstu
stjórnmálalegra átaka, sem
nokkurntíma hafa legið fyrir
henni; og líka hinu — hverju
hún hefir hajnað, sem einkis
nýtu.
Dægurmál bæjarins.
Menn muna það kannske, að
fyrir nokkru gaf lögreglustjór-
inn á Akureyri út auglýsingu,
sem birt var í öllum blöðum bæj-
arins, þar sem brýiít var fyrir
fólki að halda umferðarreglur
í bænum, og Jalið upp það
helzta, sem bannað er í lögreglu
samþykkt bæjarins, og fólki
hættir frekast við að vix’ða að
vettugi. Ekki verður séð að þetta
hafi borið árangur, enda virðist
fólk hafa hagað sér á almanna-
færi undanfarin ár eins og eng-
in lögreglusamþykkt væri til,
engir lögregluþjónar og engin
yfirvöld. Eg ætla ekki að fara
að telja upp hér margt af því,
sem fi’amið er hér á öllum göt-
um og á máli lögreglusamþykkt-
arinnar, heitir lögbrot, en ekki
fer hjá því að menn viti t. d.
ekki, að ekki má hjóla á gang-
stéttunum; að ekki mega tveir
menn vei’a á sama hjóli, að ekki
má henda allskonar rusli á göt-
urnar; að ekki íuega bílstjói’ar
þeyta bílhorn sín að nóttunni;
að ekki má aka hraðar í gegnurn
bæinn, en áskilið er í lögum og
samþykktum hér urn; að menn
rnega ekki standa í hópum á
gangstéttum og stöðva með því
umferð um þær — að maður nú
tali ekki um hávaðann, bölv og
ragn, söng og org, löngu eftir
háttatíma. Mér finnst lögreglu-
þjónarnir láta sjá sig allt of
sjaldan á götum úti. Það er til
lítils að setja lög og reglur, ef
engir eru á ferðinui í bænum til
að líta eftir að þeim sé hlýtt.
Og þeir, sem hafa löngun til að
brjóta lögin, verða að fá það á
meðvitundina, að á þeim hvíla
augu alls staðar frá og þeim
verði ekki liðið að hafa lög-
reglusamþykkt bæjarins til að
skeyta skapi sínu á eða ala
hrekkjalund sína. Og það á að
taka hjólin af þeim mönnum,
sem geta ekki annars staðar á
þeirn verið en á gangstéttunum.
Gvendur á Götunni.