Alþýðumaðurinn - 07.12.1948, Side 2

2
Þriðjudaginn 7. desember 194S
ALÞÝÐUMAÐURINN
Ur saniþykktum
21. þings
flokksins.
VERKALÝÐSMÁL.
1. Alþýðuflokkurinn hefir frá
upphafi átt höfuðfylgi sínu að
iagna meðal verkalýðsins og
annarrar alþýðu og hefir því
verið og er eins og samskonar
flokkar í öðrum löndum, flokk-
ur verkamanna og annarra
þeirra manna, er berjast fyrir
auknurn réttindum og bættum
kjörum. Af því leiðir að sjálf-
sögðu það, að flokkurinn lætur
verkalýðsmálin verulega til sín
taka. Flokksþingið fagnar því,
að veldi kommúnista hefir nú
verið hnekkt innan Alþýðusam-
bands Islands og lýðræðissinnar
tekið þar við völdum. Ti’eystir
þing'ð því, að þessi merkileg'.i
þáttaskipti í alþýðusamtökunum
verði til þess að gera þau hæfari
og að betra baráttutæki til þess
að vlnna að hagsmunum verka
lýðsins á vegum lýðræðis og
bættra starfshátta að öðru leyti.
Þingið telur það sjálfsagt og
eðlilegt, að Alþýðuflokkurinn
hafi náið samstarf við Al-
þýðusamband'ð sérstaklega nú
á yfirstandandi erfiðum tím-
um til þess að vinna gegn
verðbólgunn', tryggja örugga
cg nóga atvinnu og lceppa að þvi
að skapa traustan grundvöll að
ísienzkum atvinnurekstri, þar
sem verlcaiýðnum verði trýggð
r.em beat kjör, og aðbúnaður,
cílir því sern atvinnuhættir,
í járhagur og þjóðfélagsástand
frekast leyfir.
2. Þingið telur að með dýrtíð-
arlögunum hafi mjög verið leit-
í,st við að stemma stigu fyrir á-
iramhaldandi verðbólgu í iand-
inu, og telur þ’.ngið víst að ef
þær ráostafanir, sem felast í dýr
tiðarlögunum, hefðu ekki veriö
gerðar mundi grundvöilurinn
fyrir áframhaldandi starfrækslu
atv'.nnuveganna hafa lamazt svo
að til tjóns hefði orðið fyrir alla
landsmenn og ekki hvað sízt
íyrir alþýðu manna. Hins vegav
telur þing'ð að þær byrðar, sem
alþýða manna tók á sínar herð-
ar með lögbindingu verðlagsvísi-
tölunnar, séu svo stórar, að ekki
verði við bætt. Telur þ'ngið að
samræming kaupgjalds lækkun
verðlags, og örugg atvinna
hljóti nú að vera meginkrafa
verkalýðsins í hagsmunabaráttu
hans, og i fullu samræmi við
það lýsir þingið sig andvígt
lækkun á gengi ísienzku krón-
unnar, og treystir það fulltrúum
Alþýðuflokksins á alþingi, að
standa sem hingað til gegn
hverri tilraun, er fram kynni að
koma og gengi í þá átt að
skerða kaupmátt krónunnar.
Haldi dýrtiðin hins vegar á-
fram að vaxa telur þingið að ai-
þýðusamtökin eigi ekki annars
kost en að krefjast hækkaðs
grunnkaups til þess að mæta
þeim launaskerðingum, er sí-
felld aukning dýrtíðarinnar ó-
hjákvæmilega hefir í för með
sér.
VERÐLAGS- OG
GJALDEYRISEFTIRLIT.
Flokksþingið leggur áherzlu
r að ströngu verðlagseftirliti sé
beitt og gerðar verði sérstakar
ráðstafanir til þess að koma í
veg fyrir brask og hverskonar
óeðliiega og ólögmæta verzlunar
háttu og þá sérstaklega þau við-
skipti á „svörtum markaði",
sem allmikið hefir borið á und-
anfarið. Þá telur þingið brýna
nauðsyn bera til að skerpa stór-
lega gjaldeyriseftirlitið. Meðan
gjaldeyrisskortur sverfur svo að
þjóðinni, að erfitt er um öflun
nauðsynja, teiur þingið óverj-
c’ndi að sumar gjaldeyristekjur,
svo sem umboðslaunatekjur,
komi skki til skila og menn eigi
faldar gjaldeyristekjur erlendis.
Þess vegna leggur þingið á-
herzlu á, að gerðar verði öflug-
ar ráðstafan'r til þess að koma í
veg fyrir f járfiótta og til þess að
það sé tryggt, að öllum gjald-
eyri sem íslenzkir ríkisborgarar
eignast eða eiga, sé sk'lað til ís-
lenzkra banka. Jafnframt telur
þingið, að sektir þær, sem þeir
hafa hlotið sem uppvís'r hafa
orðið að því að brjóta verðlags-
og gjaldeyrisiög, séu alltof lágar
og að þyngja þurfi stórum við-
uriög við slíkum brotum.
FÉLAGSMÁL.
1. Alþýðuflokkurinn hefir frá
upphafi barist fyrir því, að lög-
teknar yrðu fullkomnar al-
an neytt livers færis t'l að koma
því máli áleiðis. Síðasta stóra
skrefið, er stigið var í þá átt.,
var samþykkt almannatrygg-
ingalaganna árið 1946. Þingið
lýsir ánægju sinni yfir þeim á-
íangri, er þegar hefir náðst, og
framkvæmd laganna síðan þau
tóku gildi. Það öryggi, sem lög-
in nú þegar veita einstaklingum,
sveitafélögum og þjóðfélaginu í
heild, einkum á erfiðleikatím-
um, telur þingið svo mikilsvert,
að á engan hátt megi skerða
iryggingarnar, heldur beri að
auka þær og efla svo, að við
íslendingar séum jafnan í
fremstu röð á því sviði. Jafn-
framt væntir þingið þess, að við
þá endurskoðun laganna, sem
nú er hafin, verði tekin upp í
lögin þau bótaákvæði,( sem fell'd
voru úr frv. mþn. við afgreiðslu
iaganna, og aukið við og endur-
bætt á þeim sviðum, sem reynsl-
an hefir sýnt að mest er þörf
endurbóta.
2. Alþýðuflokknum er það
íullljóst, að fuhkomið félagslegt
óryggi verður eigi tryggt nema
séð verði fyrir því, að aliir verk-
færir menn eigi jafnan kost á
ttvlnnu við sitt hæfi við gagn-
leg störf.
Fyrir því leggur þingið höfuð -
áherzlu á að flokkurinn beiti á
riæstu árum allri sinni orku að
því að afstýra atvinnuleysi. Tel-
nr þingið að meðal þeirra ráð-
stafana, sem aðkaliandi er að
gera í þessu skyni, sé að koma á
fót sérstakri stofnun, atvinmi-
stofnim ríkisins, er hafi það
höfuðmarkmið að stuðla að þvi
að tryggja hverjum verkfærum
manni starf við s'.tt lræfi og sem
allra bezta hagnýtingu á vinnu-
afli þjóðarinnar. Stofnun þessi
hafi sem nánast samstarf við þá
aðra opinbera aðila, sem vinna
að því að hagnýtt sé til fulls
fjármagn þjóðarinnar, náttúru-
auðæfi landsins og framleiðslu-
skilyrði. Stofnun þessi hafi með
höndum:
A. Skráningu allra vinnufærra
manna og atvinnuleysis-
skráningar.
B. Vinnumiðlun, leiðbeiningar
Aljiýðu-
um stöðuval, vinnuþjálfun,
ungiingavinnu og öryrkja-
vinnu. Sérstök áherzia sé
lögð á, að sjá öryrkjum,
sem eigi hafa misst starfs-
orkuna að fullu, fyrir vinnu
við þeirra hæfi, svo og ungl-
ingum, sem eigi liafa náð
l'ullum þroska.
C. Samning áætlunar um opinber
ar framkvæmdir til þess að
tryggja stöðuga atvinnu og
yfirstjórn og umsjón allrar
atvinnubótavinnu.
D. Atvinnuleysistryggingar, að
svo miklu leyti, sem til
þeirra þarf að grípa. En
jafnan skal á það lögð höfuð
áherzla að sjá mönnum fyr-
ir vinnu við nytsamar fram-
kvæmdir fremur en styrkj-
um vegna atvinnuleysis.
3. Alþýðuflokkurinn hefir
jafnan barist fyrir því, að hið
opinbera geri ráðstafanir til
þess, að allur almenningur til
sjávar og sveita geti átt kost á
hentugu og heilsusamlegu hús-
næði við hóflegu verði og orðið
mik'.ð ágengt í því efni. Telur
þingið löggjöfina um opinbera
aðstoð við byggingu íbúðarhúsa
mikilsvert spor í þessa átt. En
jafnframt er þlnginu Ijóst, að
hún komi ekki að því gagni,
sem til er ætlast, nema gerðar
séu ráostafanir til að aflað
verði fjár í þessu skyni, og að
bankar og aðrar lánsstofnanii
beini fjármagninu til slíkra
byggingarframkvæmda og að
fjárfest'.ngarleyfi og innflutn-
ingsleyfi vegna þeirra verði lát-
in ganga fyrir.
Þing'.ð telur ástandið í hús-
næðismálunum, sérstaklega þar
sem fólksfjölgunin hefir verið
mest svo alvarlegt með tilliti til
heilbrigðisskilyrða og óhæfi-
legra leigukjara, að ekki verði
við unað,og beinir því til stjórn-
ar flokksins og þingmanna hans
að leggja hið fyllsta kapp á, að
úr því verði bætt á næstu árum.
Leikföng
í fjölbreyttu úrvali.
KaupféL Verkamanna