Alþýðumaðurinn - 03.04.1951, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjudagur 3. apríl 1951
■ ■
uveriir eru
blindir?
„Elsku vinunum“, íslendiugi og
Degi, verður hina síð'ustu og verstu
tíma mjög hugsað" til verkfalla, sem
AlþýðuíL sé í blindni sinni að slofna
til. Þreytast þeir ekki á að túika um-
hyggju sína fyrir verkalýð landsins,
hvílík bölvim verkföll séu honum
og hve miklu sé affarasælla að lúta
yfirganginum en rísa gegn honum.
í þessu samhandi vitna bæði blöðin
mjög til þess, að eins konar hag-
fræðingaálit, sem A. S. í. og B. S.
R. B. hafi staðið að um gildi kaup-
hækkana, hafi fallið á þá lund, að
þær mmidu ekki koma launþeguin
að haldi nema skannna hríð. Blaðið
Islendingur, málgagn alþingismanns
okkar, er meira að segja svo „heið-
arlegt“ í málflutningi að' kveða álit-
ið hafa sagt, að allsherjarverkfalls-
alda yrði ekki til þess að auka \ ar-
anlegan hlut launþeganna af þjóðar-
tekjunum(I)
Ilér þarf náttúrlega elcki að' taka
fram, að í málflutningi Dags og Is-
lendings er alltaí stungið undan
veigamiklu atriði, þvi, ao lauuþcga-
samtökin hafa alltaf haldið því fram,
ao affarasœlla og ajfaradrýgru vœri
að' ná góðum kjörum fyrir launþega
með því að HALDA NIÐRI dýrtíð
en að krefjast lcaupha;kkana. Þelta
var líka stefna fyrrverandi rikis-
stjórnar. Hún gerði veruleg átök til
að halda dýrtíð' nið’ri og vann sér á
þann hátt nokkurn siðferðilegan rétt
til að skerða vísitölugreiðslur á kaup.
Núverandi ríkisstjórn hefir ein-
hliða veitzt að launastéttum landsins
og efnaininni framleiðendum. Hún
hefir ekkert gert til að lialda niðri
dýrtið, heldur þvert á móti látið
liana stórvaxa af beinurn rikisstjórn-
araðgerðum. Þess vegna hefir þessi
ríkisstjóm engan siðferðilegan rétt
til að heimta þær gífurlegu fórnir,
sem hún krefst nú af efnaminni stétt-
mimn. Þess vegnn er það HÚN, sem
er að etja verkalýðsfélögunmn út í
nauövörn sína, VERKFÖLL TIL
AÐ KNÝJA FRAM LEIÐIiÉTT-
INGU.
Almenningur hlær að þeim rökum
afturhaldsins, að full vísitölugreiðsla
sé atvinnuvegunum ofurefli, hann
hlær Iíka að’ þeirri fullyrðingu, að
full vísitöiugreiðsla sé ekki skárri
hlutur en skertur. Hví ælti þá hækk-
uð álagning verzlana ekki að vera
hvorttveggja í senn ofviða atvinnu-
vegunum og verzlunum engar hags-
bætur? Hví ætti þá 50% álagið’ á
bátagjaldeyriun ekki að vera útvegs-
mönnum engar tekjubælur? Hví
ætti bændum þá að vera nokkur
tekjuauki að hærra afurðaverði? Og
svo mætti lengi telja.
Enn er síðasti íslendingur með þá
blekkingu, að Logaraverkfallið í
fyrra hafi veriö Alþýðufl. að kenna.
En hvernig stóð á því, að togarafé-
lögin VILDU ekki semja? Ekki var
það vegna þcss, að' þau gætu ekki
greitt betri kjör, því að upp á það
sömdu þau síðar. Nei, sannleikurinn
var sá, að þau ætluðu að reyna að
svelta sjómennina til hlýðni, en urðu
að lokutn að hverfa frá því. Þau
háru því ábyrgðina á hinu langa
verkfalli.
Alveg sérstaklega tekur út yfir all-
an þjófabálk að sjá þessar aðdrótt-
anir í garö Alþýðuflokksins í ísl.
jafnhliða hláturhiksta yfir því, hví-
líkan leik kommúnistar léku í verk-
falli þessu. Væri elcki úr vegi, að rit-
stjóri íslendings, sem væntanlega
hefir ritað umrædda grein (eða var
það alþingismaðurinu?) grennslað-
ist eftir því í eigin herbúðum, vegna
hvers framkvæmdarstj óri Ú. A., en
liann er Sjálfstæðismaður, svo sem
kmmugl er, hafi tekið upp þarm hátt,
eftir að Tryggvi Helgason
hafði svikið í sjómanna-
verkfallinu, að lóta komm-
únista róða nær eintóma
kommúnista til allrar upp-
skipunarvinnu við togar-
ana í fyrrasumar, kommún-
ista annast útborgun upp-
skipunarvinnunnar fyrir sig
og greitt honum þóknun
fyrir?
Það er náttúrlega skiljanlegt, að í
svona herbúðum sé talað af vandlæt-
ingu mn „kiatana“, sem láti „komm-
ana“ etja sér út í verkföll, „konun-
ana“, sem svíki (ef það skyldi svo
hafa verið Sjálfstæðið sem mútaði
„kommmium“ til að svíkja!).
,Tá, svona getur baráttan gegn
áhrifuin kommúnista í þjóðfélags-
málum lekið á sig furðulegar mynd-
ir hjá floklc, sem kennir sig við Sjálf-
stæði!
Launþegasamtökin undir forystu
Alþýðuflokksins, en einróma sam
þykki fulltrúa annarra flokka í þe!m,
hafa hvað eftir annað farið þess á
leit við uúverandi ríkisstjórn, að
hún reyni að halda framfærslukostn-
aði í skefjum. Þessari málaleitan
hefir ekki verið anzað, heldur hvei
árásin af annarri gerð á launþega.
Nú er mælirinn fullur. Nú hafa
launþegasamtökin sagt: Hingað, en
ekki lengra. Þau hafa sýnt mikið
langlundargeð, ríkisstjórnin hefir
sýnt mikinn ójöfnuð. Ef og þegar til
átaka kemur, livor á þá fyrirleikinn,
sá sem fyrir árásunmn stendur eða
hinn, sem fyrir vörnunum binzt?
Við þurfiun ekki að velta því svai'
fyrir okkur. Það eru ekki verkalýðs-
samtökhi, sem eru blind, það er ekki
Alþýðuflokkurinn, sverð og skjöldur
þeirra, sem eru blindur. Það er rík-
isstjórnin og lið hennar, sem er
blint.
Innisetur
Framh. af 1. síðu.
lil að afplána sektina, ef honum
þótti betur henta.“
Engum getum skal leitt að því,
hvað fyrir koimnúnistum vakir með
inniselum sínuni og brambolti í sam
bandi við þær.
Ekki hafa þeir treyst sér til að
halda því fram, að dómarnir væru
rangir saxnkvæmt lögum. Ekki geta
þeir borið fátækt sinni við. Scktir
Þóris bar að greiða af rekstursreikn
ingi Verkamannsins, eða ekkert var
a. m. k. eðlilegra. Sekt Björns hefði
Fulltrúaráð verkalýðsfélaganna hér
seimilega greil t, hefði hann • óskaö
þess.
Einu skynsömu kröfur kommúii-
ista í máli þessu hefðu verið þær, að
kiefjast breytiuga á meiðyrðalög- |
gjöfinni. Hún er um margt furðu- |
lega hispursleg og mætti gjaman !
Iagfærast. En meðan hún er enn í |
gildi og meðan mál eru kærð eftir
henni, getur dómsvaldið vitanlega
eklci aimað en dæmt eftir henni, og
dæraduni dómmn í opinberum mál-
mn verður valdstjórnin vitanlega að
frainfylgja, annars yrði ísleuzkt rétt-
arfar ein hringavitleysa, eins og öll-
um má vera ljóst.
Opinbert mál.
í tilefni af störfum Gísla Kristjáns-
sonar, Helgamagraslr. 28, Akureyri,
vlð byggingu dráttarbrautarinnar á
Oddeyri, birtist í 29. tbl. Verka-
mannsins, sem út kom föstud. 9.
desember 1949, greiu með fyrirsögn-
inni „Var þetta máske allur sann-
leikurinn“. Greinin var meðal ann-
ars dylgjur og aðdróttanir, sem fóru
í þá átt að svívirða störf Gísla við
áöurgreint.
Krafðist Gísli að höfðað yrði mál
af réttvísarinnar hálíu, gegn Þóri
Daníelssyni, ritstjóra vikublaðsins
Verkaniaimsins hér í bæ, fyrir brot
gegn 108. gr. 25. kafla almennra
hegningarlaga nr. 19, 12. febr. 1940,
til hegningar og greiðslu málkostn-
aðar, og til að þola unnnæli, varð-
andi störí Gísla, dæmd dauð og ó-
merk. Dómur í málinu féll 2. sept.
síðastliðinn á þessa lmid:
Dómsorð.
Ákærður, Þórir Danielsson, greiði
kr. 300,00, selct til ríkissjóðs og komi
5 daga varöhald í stað sektarinnar,
verði hún ekki greidd innan 4 daga
frá birtingu dóms þessa.
Ákærður greiði kæranda, Gísla
Kristjánssyni, kr. 90,00 til þess að
standast kostnað af birtingu dóms
þessa, innan sama tíma.
Unnnæli undir 1., 4. og 5. skulu
vera ómerk. Ákærður greiði allan
kostnað sakarinnar. Dóminum ber
að fullnægja með aðför að lögum.
Kristján Jónsson, settur.
Dómurin var Iesinn upp í heyr-
anda hljóði í réttinmn.
Rétt slitiö.
Kristján Jónsson, settur.
Vottar:
Marteinn SigurÖsson
H. Vilhjálmsson.
(Birt samkvæmt beiöni Gísla
Kristjánssonar).
Svemafélag
jái'néðnaSarmanna
hélt nýlega aðalfund sinn. — Þessir
menn skipa nú stjórn félagsms:
Stefán Siiæbjömsson, formaður
Hrafn Sveinbjörnsson, varaform.
Jóhann Indriðason, ritari
Tryggvi Samúelsson, gjaldkeri
jónas Bjarnason, spjaldskr.rilari.
Varastjórn skipa:
Björn O. Kristinsson, vararitari,
Þorsteinn Pálmason, varagjaldk.
Karl Magnússon, varaspjald.ritari