Dýraverndarinn - 01.04.1929, Qupperneq 8

22
DÝRAVERNDARINN
kyrrar þangað til i. maí, er þær hófu flugiS al-
farnar norSur á bóginn.
Næsta vor var Miner si og æ daglega aö skima
í suSurátt, til aS vita, hvort hann sæi engin deili
til þess, aS vonir hans myndi rætast, og i8- marz
sá hann langa rein af gæsum koma fljúgandi. Þær
settust allar á tjömina hans, 32 aS tölu. Gestirnir
sex frá árinu áSur voru komnir þar meS unga sína
og nokkra vini meS sér. Tveim dögum síSar leyfSi
Miner nágrönnum sínum aS skjóta tíu af þeim. Hin-
ar 22 gæsirnar fengu aS halda heilu og höldnu leiS-
ar sinnar norSur. Næsta vor, 1910, komu nálægt
400 gæsir á tjörnina, og af þeim. hóp voru einar 26
skotnar. En í marz 1911 sást ljósast árangurinn af
þessari friSunartilraun. Þá komu gæsirnar hópum
saman nærri því á hverjum degi í þrjár vikur sam-
fleytt. Miner varS aS bæta viS enn stærri tjörn, til
þess aS geta tekiS á móti þessum gestafjölda og
átti fullt í fangi meS aS sjá þeim fyrir nægilegu
viSurværi yfir dvalartímann,.
Næstu tvö vorin skiftu þessir vængjuSu gestir
Jacks Miners þúsundum, og í föt meS þeim höfSu
slegizt ýmiis konar villiendur hópum saman- Nú var
ekkert viSlit fyrir Miner aS fóSra allan þennan sæg
af eigin fóSurbirgSum sínum, og fuglarnir urSu
upp lendurnar umhverfis, er þeir voru aS leita sér
bjargar. En um þetta bil var Miner orSinn nafn-
frægur um allt Essex og héruSin þar í grennd, og
einhver mætasta sunnudagaskemtun héraSsbúa var
aS aka til Miners og horfa á fuglasæginm njóta lífs-
ins, friSar og frelsis, á tjörnunum.. Nokrir efnaSir
vinir Miners kunnu aS meta tilraunir hans, studdu
hanrn meS fjárframlögum og gjörSu honum kleift
aS halda þeim áfram. í fyrstu hafSi hann til um-
ráSa aS eins tiu ekra (7 engjadagsláttna) skák af
jörSinni handa fuglum sínum, en síSar hlaut hann
alla jörSina til eignar og gjörSi hana þá alla aS
friShelgum griSastaS og fuglahæli.
Fyliksstjórnin í Ontario lét sér annt um fyrir-t
tæki Miners. Frá henni fékk hann trjáplöntur þús-
undum saman, sem hann gróSursetti meSal runn-
anna, er fyrir voru. Hann bjó til fleiri tjamir og
skýldi aS allt um kring meS viSarrunnum og lauf-
skálum. JörS hans, sem í engu hafSi áSur veriS
öSrum jörSum kostulegri né eigulegri, er orSin aS
yndislegum sælulundi, þar sem sveitasælunnar nýt-
ur i fyllsta mæli. Stjómin hefir friSlýst svæSiS um-
hverfis og helgaS þaS til athvarfs villifuglum. Inn-
an takmarka þess svæSis má ekki hleypa af byssu
aS viSlögSum þungum sektum-
Þessi friSlýsti griSastaSur virSist á einhvern hátt
vera orSinn alkunnur í sundfuglaríkinu í NorSur-
Ameriku, likt og hver fuglin.n hafi stungiS því aS
öSrum, aS þarna sé fuglaparadís. Og þaS eru fáar
sundfuglategundir, sem ekki gefst kostur á aS sjá
á tjörnunum hjá Miner einhvern tíma ársins. Flest-
ir fuglarnir staSnæmast þar nokkrar vikur aS vor-
inu eSa haustinu, en aSrir setjast þar aS fyrir fullt
og allt. Sumar gæsimar hafa orSiS eftirlætisgoS
heimamanna, og Miner getur sagt marga söguna
af innræti þeirra og skapferli, sem stundum virSist
vera á borS viS hiS bezta í manneSlinu. ÁriS 1911
var einn stór gæsarsteggur ófær til norSurfarar.
Hann hafSi orSiS fyrir byssuskoti og vængbrotnaS.
VarS hann því aS sitja eftir, þegar félagar hans
hófu sig upp til norSurflugsins. En þá tekur annar
steggur, meS öllu ólamaSur, upp á því, aS sitja
kyrr líka, honum til samlætis. Þessum steggjum
voru gefin nöfnin: DavíS og Jónatan- Þeir urSu
alúSarvinir, og urSu kyrrir á tjörnunum hjá Miner
í nokkur ár, þangaS til Jónatan lét lífiS í orustu
viS hornuglu, en DavíS var óhuggandi eftir vinar-
missinn. Framh. í næsta blaSi.
Þyngd sauöfjár.
Margt er, sem því má valda, aÖ sauSfé sé vænt,
svo sem kjarnmikil afréttarlönd og grösugir og
skjólsælir heimahagar. En mestu mun þó þar um
orka holl húsavist, nákvæm og nærgætin hirSing
og hagfellt og gott fóður. Allt þetta ber fénaður-
inn venjulega meÖ sér, svo aÖ vart verður á villzt.
En þyngdin mun þó oftast ólygnasti votturinn um
líÖan hans.
Svo er skýrt frá þyngd sauÖfjár í Tungu í
Fnjóskadal: Þyngst veturgömul ær vóg lifandi 7°
kg, þyngst mylk ær 80 kg og þyngst lambgimbur
53 kg. — Á blóÖvelli eru þar talin þyngst lamb-
hrútskrof 24 kg, þyngst gimbrarkrof 20 kg. MeÖal-
þyngd lambskrofa er talin þar bezt 18 kg.
Af tölum þessum mætti sumir „horkongar", ef
til vill, einhvern lærdóm taka.
Dýraverndarinn er fús til aÖ skýra frá þyngd
sauðfjár, hvaðan sem væri úr héruðum landsins.