Dýraverndarinn - 01.07.1963, Blaðsíða 4

settar verði reglur um sauðfjárhald í borgarlandinu,
ef ekki verði sett lög, sem banna sauðfjárhald, og
þeim einum leyft að hafa fé, er veita því góða að-
hlynningu og hirðingu í hvívetna.
Hliðstæðar reglur verði einnig settar eigendum
liesta.
2. Jafnframt því sem aðalfundur D.R., haldinn
26. maí 1963, gerir miklar kröfur um góðan að-
búnað og hirðingu dýra, telur fundurinn rétt og
eðlilegt, að þeim aðilum, einstaklingum og félög-
um, sem til fyrirmyndar eru í þessu efni, sé veitt
viðurkenning í einhverju formi.
Felur fundurinn stjórn félagsins að annast undir-
búning og framkvæmdir.
Aflífunartœki
Dýraverndunarfélags
Reykjavikur.
Formaður félagsins skýrði frá því, að j)að hefði
keypt aflífunartæki fyrir ketti og litla hunda, og
mun Jjað bæta úr brýnni þörf í höfuðstaðnum og
nágrenni hans. Mynd sú, sem hér fylgir, er af þessu
tæki.
Þá kvað formaður íélagið liafa mikinn áhuga á
að komið yrði upp aflífunar-, geymslu- og lijúkrun-
arstöð fyrir dýr — og taldi hana bezt komna að
Keldum. Hefði stjórn félagsins haft fundi um jietta
mál með opinberum aðilum, og hefði því verið svo
vel tekið, að vonir stæðu til um framkvæmd Jjess
innan ekki mjög langs tíma.
Stjórn D.R. nýtur almenns trausts, og var hún
endurkosin að öðru leyti en jjví, að í stað Valdimars
Sörensens garðyrkjumanns, sem fluttur er af félags-
svæðinu, var frú Viktoría Blöndal kjörin gjaldkeri.
Formaður er — svo sem áður getur — Marteinn
Skaftfells kennari, ritari Hilmar Foss skjalaþýðandi
— og meðstjórnendur Þórður Jónsson varðstjóri og
Gottfred Bernhöft stórkaupmaður.
VERÐLAUNAFRÁSÖGN :
Þrjár sögur
uai góðar fóstrur
Eftir Jóhönnu Kristjánsdóttur.
FREK TIL FÓSTURS
J\yirARGT gerist um sauðburðinn, sorg og gleði
geta skipzt á hjá ánum rétt eins og hjá öðr-
um mæðrum. Hérna koma j)rjár litlar sögur um
það.
Sú fyrsta gerðist vorið 1946 og söguhetjan hét
Spyrna. Hún var lítil og svört. Nafnið fékk hún
af Jjví að hún spyrnti svo rösklega í Nonna litla,
jjegar verið var að vigta hana fyrsta veturinn, sem
hún lifði. „Það er bezt Jni heilir Spyrna,“ sagði
Nonni. Og Jjar sem ekki var búið að gefa henni
neitt nafn, var það látið festast við hana.
Spyrna varð fyrir Jjeirri sorg að missa lambið
sitt, þegar luin var 5 vetra gömul. Ég man, hvað
hún var Jní lítil og umkomulaus, Jjar sem liún
stóð einmana og jarmandi, Jjegar hinar ærnar runnu
upp túnið með lömbin sín, stoltar og hamingju-
samar.
Þá var Jjað, að ær ein, hvít og stór, sem hét Braut,
fékk illt í júgrið, svo að hún fæddi ekki. Hún var
ekki veik, en júgrin urðu hörð og hún mjólkaði
afar lítið. Lömbin hennar voru svöng. Það voru
tvær hvítar gimbrar. Við tókum nú Jjað ráð að láta
Jjau sjúga Spyrnu. Ærnar voru báðar látnar liggja
inni á nóttunni, en hafðar heima við á daginn.
Fór svo l'ram um liríð. Einn góðan veðurdag var
smalað og rekið inn til að taka af ánum. Þegar
búið var að sleppa út um kvöldið, vorum við góða
stund við að hjálpa ánum að lemba sig. Þá tók ég
eftir Jjví að Braut æddi fram og aftur lamblaus og
bájarmandi, heldur fasmikil. Ég sá hvergi eflir móð-
urlaust lamb, og þótti mér Jjetta kynlegt. En Jjá
sá ég hvar Spyrna stóð, og sugu hana tvö livít
lömb og dingluðu dindlunum í ákafa. Spyrna nasaði
af Jjessum fallegu dindlum til skiptis og hún var
hvorki einmana né umkomulaus Iengur. Við hjálp-
36
DÝRAVERNDA RIN N