Alþýðumaðurinn - 06.12.1960, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjudagur 6. desember 1960
eeeM&ocæsecesi
ALÞÝÐUMAÐURINN
Ritstjóri:
BRAGI SIGURJÓNSSON,
‘ Bjarkarstíg 7. Sími 1604.
Útgefandi:
Alþýðuflokksfélag Akureyrai
Verð kr. 50.00 á ári.
Lausasala kr. 1.50 blaðið.
Prentsm. Björns Jónssonar hf.
Er grundvöllur..
Framhald af 1. síðu.
inn að taka á sig auknar kaup-
greiðslur nema eitt af tvennu sé,
að honum hafi veriS hlíft of mj ög
undanfariS, hvaS enginn hefir
sannaS, eSa hann geti stórlega
lagfært rekstur sinn og þannig
meS aukinni hagkvæmni orSiS
fær um meiri kaupgreiSslur.
Ekki studdi þó þing A. S. I. á-
kvarSanir sínar um kauphækkun-
arkröfur meS þessum rökum, en
þaS hefSi einmitt ekki verið ó-
eðlilegt, ef verkalýðurinn af
langri reynslu sinni af sukki út-
vegsmanna í rekstri þeirra hefði
talið rétt aS benda á þennan
möguleika, því aS hann er ta.ls-
vert hafður á orði.
Um landbúnaðinn þarf ekki að
tala. Ilann veitir orðið svo fáum
launþegum atvinnu, að hækkaS
kaupgjald skijrtir hann þannig
ekki máli. Hins vegar lilyti verð
landbúnaðarvara að hækka við
hækkað kaupgjald, því að bænd-
ur yrðu að sjálfsögðu að fá bætt
kjör til samræmis við launþega,
og það táknaði kjararýrnun til
neytenda landbúnaSarvaranna.
En bvað um iSnaðinn þá?
Getur hann borið hærra kaup-
gjald?
Margt bendir til, að iðnaðurinn
gæti það helzt atvinnuvega, eins
og nú er, en þá komum við að því
einkennilega fyrirbrigði íslenzkra
launamála, að hækki kaup einnar
launastéttar, kemur öll skriðan á
eftir. Þetta er hættan við að taka
steininn nú úr varðandi kaup-
gjaldsmálin, og þetta er ástæðan
til þess, að margir launþegar vilja
bíða og lofa efnahagskerfinu að
festast betur í sessi, áður en ný
kjarabótabarátta sé hafin.
Að vinna á sjálfum sér.
Þeir sjá sem sé, að óraunhæfar
kauphækkanir, sem annaðhvort
lömuðu atvinnuvegina eða leiddu
til nýrrar gengislækkunar, eru ó-
skynsamlegar og koma ekki síður
þeim sjálfum í koll en hverjum
öðrum.
Aukin hagkvæmni í
reksfri undirsfaðan.
Ályktun þessara manna er sú,
að enn sé ekki grundvöllur fyrir
almennar kauphækkanir*, en hins
* Hér gildir að sjálfsögðu annað um
lagfæringu á kvennakaupi til jöfnunar
við kaup karla.
vegar þurfi og eigi ríkisvaldið að
knýja á um það, að útgerðin og
atvinnuvegirnir yfirleitt ástundi
stóraukna hagkvæmni í rekstri
sínum, og þeir undrast, að hin
voldugu stéttarsamtök verkalýðs-
ins hafi ekki lagt á þetta þunga
áherzlu.
Stjórnmálaályktun
27. þings Alþýðuflokksins
27. flokksþitig Alþýðuflokksins lýsir ánægju sinni
yfir þeirri stefnu, sem minnihlutastjórn Alþýðu-
flokksins fylgdi þann tíma, sem hún var við völd,
þeirri breytingu á kjördærrBaskipuninrei, sem fram-
kvæmd var sumarið 1959 og þeirri fylgisaukningu,
sem Álþýðufickkurinn hlauf í kosningunum á síðast
Eiðnu ári. — FEokksþingið staðfestir þá ákvörðun
miðstjórnar að ganga til stjérnarsamstarfs við Sjálf-
stæðisflokkinn á grundvelli þessarar stefnuyfirlýs-
ingar, sem samkomulag varð um milli flokkanna s
nóvember 1959. FSokksþingið telur stefnu þá, sem
ríkissfjórnin hefir markað og fylgt í efnahagsmálum,
hafa verið nauðsynlega og rétta, eins og málum var
komið í íslensku efnahagslífi, og felur miðstjórn,
þingflokki og ráðhemtm að vinna áfram að fram-
kvæmd þessarar stefnu í því skyni að leggja trausf-
an grundvöll að heilbrigðu afvinnu- og viðskiptalífi
á Islandi.
EfnahagsmáL
FlokksþingiS telur
1) að ríkisstjórnin eigi að skoða það höfuðtakmark sitt að halda
uppi stöðugri atvinnu í landinu og tryggja hagnýtingu allra arð-
bærra atvinnutækja.
2) að stefnan í efnahagsmálum skuli vera við það miðuð, að þjóðar-
búið sé ekki rekið með halla á greiðsluviðskiptum við útlönd um-
fram það, sem leiðir af notkun framkvæmdalána til arðbærra
framkvæmda. Jafnframt sé kappkostað að þjóðin eignist sem fyrst
eigin gjaldeyrisvarasjóð.
3) að núgildandi gengi og kaupgjald tryggi útflutningsatvinnuveg-
unum heilbrigðan rekstrargrundvöll, en til þess að stuðla að vax-
andi afköstum í sjávarútveginum og vinna bug á tímabundnum
erfiðleikum, sem að honum steðja, sé nú nauðsynlegt að endur-
skipuleggja fjármál útvegsins og gera ráðstafanir til bættrar hag-
kvæmni og aukinnar sparneytni í rekstrinum.
4) að höfuðnauðsyn beri til að korna í veg fyrir, að verðbólguhjólið
taki að snúast á ný. Þegar jafnvægi í efnahagslífinu sé orðið
traust, beri að stefna að lækkun verðlags með lækkun aðflutnings-
gjalda og auka þanriig kaupmátt launanna.
\
5) að hafin verði samning árlegrar þj óðhagsáætlunar, sem verði
ríkisvaldinu leiðarvísir í stjórn þess í efnahagsmálunum. Jafn-
framt verði samin sem fyrst framkvæmdaáætlun fyrir þjóðarbúið
í heild fyrir næstu fimm ár og rannsakað í því sambandi hvaða
framkvæmdir séu líklegastar til þess að auka afköst atvinnuveg-
anna mest á næstu árum, en erlendra lána til langs tíma síðan afl-
að til þess að hrinda þessum áætlunum í framkvæmd, að svo miklu
leyti-«em innlendur sparnaður hrekkur ekki til.
6) að stefnan í bankamálum verði við það miðuð, að sparifé þjóðar-
innar sé beint í framleiðsluatvinnurekstur, þar sem hann skilar
þjóðarbúinu mestum afrakstri, en útlánum sé jafnframt haldið
innan þeirra marka, að ekki hljótist af verðbólga. Vextir verði
lækkaðir smám saman, og lækkunin hafin strax og verðlag er
orðið stöðugt og jafnvægi hefir náðst í efnahagskerfinu.
7) að stefnan í viðskiptamálum sé við það miðuð, að innflutningur
sé sem frjálsastur til þess að tryggja sem fj ölbreyttast vörufram-
boð og sem lægst vöruverð. Verðlagseftirliti sé jafnframt beitt til
þess að halda verðlagi niðri.
8) að fjármálum ríkis og sveitafélaga sé hagað þannig, að þar sé
ekki um hallarekstur að ræða.
9) að skalta- og útsvarslögin verði endurskoðuð þannig, að skatta-
byrðin dreifist sem réttlátast á borgarana og veiti atvinnurekstri
landsmanna heilbrigð vaxtarskilyrði.
10) að unnið verði áfram að aukinni tekjujöfnun með eflingu al-
mannatrygginganna.
S j ávarútvegsmál.
Flokksþingið telur
1) að þar sem sjávarútvegur hefir úrslitaþýðingu fyrir efnahagsaf-
komu þjóðarinnar beri áfram að leggja höfuðáherzlu á að tryggja
stöðugan og eðlilegan rekstur hans, og stuðla að því að hann geti
jafnan hagnýtt skilyrði til sem mestrar framleiðslu.
2) að efnahagsráðstafanir þær sem gerðar voru á síðastliðnum vetri
geti tryggt þetta við venjulegar aðstæður.
3) að vegna sérstakra erfiðleika sem eru óháðir hinni almennu stefnu
í efnahagsmálum en stafa af aflabresti og verðfalli sjávarafurða
á erlendum markaði og ógætilegri fjárfestingu, sé nauðsynlegt að
veita sérstaka aöstoð til þess að vinna bug á þessum tímabundnu
erfiðleikum með því að:
a) útvega sjávarútveginum löng lán með hagkvæmum vöxtum til
greiðslu á stuttum lánum, sem hann hefir nú, og á lausaskuld-
um.
b) nota tekjuafgang Utflutningssjóðs á þessu ári til hagsbóta fyr-
ir sjávarútveginn, þar sem svo verður að líta á að hann sé
eign útvegsmanna sjálfra.
c) lækka vexti í áföngum, eins og tilætlunin var, jafnskjótt og að-
stæður í efnahagslífinu leyfa.
4) að brýna nauösyn beri til þess að sjávarútvegurinn sjálfur geri
myndarlegt átak til þess að auka hagkvæmni í rekstri, bæta vinnu-
brögð og leggja höfuðáherzlu á vöruvöndun.
5) að vinna beri að því, að sjávarútvegurinn fullnýti aflann með sem
fj ölbreyttastri vinnslu.
6) að efla beri vísindarannsóknir í þágu sjávarútvegsins m. a. með
smíði hafrannsóknarskips, þar sem íslenzkum fiskifræðingum
verði veitt sem fullkomnust aðstaöa til starfa.
Iðnaðarmál.
Flokksþingið telur
t
1) að efling heilbrigðs iðnaðar sé eitt brýnasta verkefnið í íslenzk-
um atvinnumálum enda starfa nú fleiri menn í iðnaði en nokkr-
um öðrum atvinnuvegi og hlýtur iðnaðurinn að veita viðtöku
mestum hluta fólksfjölgunarinnar í framtíðinni.
2) að halda þurfi áfram stórvirkjunum íslenzkra fallvatna, enda
grundvallast nær allur iðnaður á raforku.
3) að tímabært sé orðið að vinna að því að fá erlent fjármagn til
landsins, til uppbyggingar stóriðnaðar í sambandi við virkjun
orkulinda í því skyni að skapa nauðsynlega og aukna *fj ölbreytni
í atvinnulífi þjóðarinnar, þó þannig að tryggt sé, að þjóðinni
stafi ekki fjárhagsleg eða félagsleg hætta af.
4) að gera heri ráðstafanir til þess að iÖnaðurinn hafi hliðstæð skil-
yrði til öflunar stofnlána og rekstrarlána og sjávarútvegur og
landbúnaður og við sömu kjör.
5) auka þurfi rannsóknir í þágu iðnaðarins.
6) að ríkið eigi að byggja og reka hin stærstu iönfyrirtæki, sem talið
verði rétt að reisa.
Landbúnaðarmál.
Flokksþingið telur
1) að þjóðarbúinu sé nauðsynlegt að íslenzkur landbúnaður hafi
heilbrigð starfs- og vaxtarskilyrði.
2) að hag landbúnaðarins sjálfs og þjóðarheildarinnar sé bezt borg-
ið með því að stefnt sé að stækkun húa, svo að rekstur þeirra
verði sem hagkvæmastur en vinnuafl og vélakostur nýtist sem
bezt.
3) að landbúnaðarframleiðsluna eigi fyrst og fremst að miða við
innlendan markað og gæta þess að ekki sé stuölað að offram-
leiðslu, sem síöan þurfi að selja við lágu verði á erlendum mark-
aði og greiða útflutningsbætur á.
4) að hæta þurfi búnaöarmenntunina og efla hagnýtar búnaðarrann-
sóknir m. a. með stofnun landbúnaöarháskóla.
Viðskiptamál.
Flokksþingið telur
1) að leggja beri áherzlu á, að gera utanríkisverzlunina sem hag-
kvæmasta, enda hafi Islendingar hlutfallslega meiri utanríkisvið-
skipti en nokkur önnur þjóö og eiga því sérstaklega mikið undir
því að svo sé.
(Framhald á 4. síðu)