Víðir - 31.03.1934, Blaðsíða 1

VI. árg.
Vestmannaeyjum, 31. mars 1984
6. tbl.
Skemtanalíf.
Margir munu hafa veitt því eft-
iitakt, að aá, sem ekki er ánægð-
ur, eða jafnvel er óánægður með
hlutskifti sitt í lífinu, eldist fyr en
hinn, sem eigi lætur á sór festa
þó að ekki leiki alt í lyndi.
Það er eins og matur og drykk-
ur hafl ekki mikið að segja í því
tilfelli. Sá, sem hefir nógan mat
og góðan, og klæðnað eftir eigin
óakum, á stundum svo erfltt með
að dylja óánægju sína, að jafnvel
fallegu fötin fara honum ver en
þau ella myndu gera, ef geðsmun-
irnir væru í góðu lagi.
Svo er annar, sem ef til vill
brestur gott fæði og falleg klæði
en gengur þó glaður og reifur að
starfl sínu.
Þetta á einB við karl og konu.
Það er eins og slík persóna
flytji með sér ljós og líf — fegri
alt og betii.
Þeir eru auðvitað fáir, sem eru
sjálfum sér nógir í þessu efni, og
enn fæiri munu þeir, sem gera
öðrum lífið bjartara, nema um
samúð, eða uppörfun annarstaðar
frá só að ræða.
Ýmsir telja hollar og góðar skemt-
anir álíka nauðsynlegar og góða
fæðu. Það getur vel verið of mik-
ið sagt, en hjai tanleg gleði á góðri
stund heflr meiri áhrif en margan
grunar á þrif mannsins og þroska
unglinganna.
Hollar skemtanir, eins og t. d.
skauta- og skíðahlaup, ættu helst
ar vera fastur liður í fræðslukerfl
barnaskólanna, þar, sem því verð-
úr við komið. Gönguferðii geta
einnig verið góðar, ef eigi er ann-
ars kostur.
Það mun flestum vitanlegt, sem
komið hafa í fleiri kaupstaði en
Vestmannaeyjar, að f engum bæ
á voru landi er jafn fábreytt
skemtanalíf og hór í Eyjum. Það
má segja að hér só eigi um ann-
að að tala en bíó og ball.
í þóssu efni hefir orðið greini-
leg afturför hin síðari árin.
Fyrir tug ára, og nokkuð löngu
áður, var hér starfandi leikfélag,
sem mörgum veitti hressandi
skeintun. Leikkraftar voru víst
sæmilega göðir yflrleitt, og ein-
stakar persónur ágætai. Só það
félag lifandi enn, Þá hefir það
furðu hljótt um sig.
Fyrir nokkrum árum voru haldn-
ar hór svoneíndar „Kvöldvökur".
Voru það aðallegagamansámir upp-
leptrar og stundum fróðlegir. Þær
„Kvöldvökur" voru sæmilega sótt-
ar, og höfðu margir gaman af.
Einnig þær lögðust niður.
Að nokkur hór kunni að syngja
lag, heyrist varla utan kirkjunn-
ar, nema ef /Vera skyldi á Þjóð-
hátíðinni.
Nú eru hór búsettir um hálft
fjórða þúsund manna. Séu ekki
til í þeim hópi 20—30 sæmilega
góðar karlmannaraddir, þá hlýtur
það að vera loftslaginu að kenna.
En sóu raddirnar til, þá hlýtur að
vanta mann, sem bæði hefir
þekkingu og tíma til að flnna þær
og þjálfa.
Fyrir allmörgum árum létkarla-
kór nokkrum sinnum heyia til
sín hér, en er nú steinþagnaður.
Munu nokkrir þeirra félaga vera
enn hér í bænum, þó að lítið séu
þeir syngjandi.
Af því, sem að framan er sagt,
er greinilega afturför að sjá hér
á sviði menningarinnar, því góðar
og göfgandi skemtanir tilheyra
menningu nútímans.
J Eru nú engir hór til, sem taka
vilja það að sér að færa nýtt líf
í það besta, sem áður var hér til
á sviði skemtana ?
Stofnfundur í
kvennadeild
slysavarnarfél.
Hann var haldinn 25. mars í
húsi K. F. U. M. Undirbúningur
var hafinn og listar höfðu gengið
um bæinn til áskrifta. Nær 200
konur sóttu fundinn en nokkru
fleiri höfðu skrifað sig á og nokkr-
ar bættust við á fnndinum. Alls
hafa hátt á þriðja hundrað konur
skrifað sig á félagsskrá. Á fund-
inum var rætt um nauðsyn þess
að halda uppi áhuga á siysavarna-
málum alment og styðja Slysa-
varnafél. íslands í starfl þess.
Lög fyi'ir fólagsdeildina Voru
samþ. á fundinum og kosin Ptjórn,
endurskoðendur og skemtinefcd sjö
konur.
Félagið nlaut nafnið „Eykyndill".
- Árstillag var ákveðið 2 kr.
í stjórn voru kosnar sjö kon-
ur: Formaður frú Sylvía Guð-
mundsdóttir, ritari frú Dýrflnna
Gunnarsdóttir, gjaldkeri frk. Kátrín
Gunnarsdóttir, frú Magnea PórÖar-
döttir, frú Elinborg Gísladöttir, frú
Soffía Þórðardóftir og frú Þorgerð-
ur Jónsdöttir.
Endurskoðendur: Frú Asdís Jes-
dóttir og frú Anna Eiríksdóttir.
Arstillag er 2 kr. en æfitillag
er 50 kr.
Það var og ákveðið að þær kon-
ur, sem innrita sig í deildina og
greiða árstillag sitt fyrir 15. apríl,
teijast stofnendur. Frk. Katrín
Gunnarsdóttiv i Barnaskólanum
tekur á móti áskriftum og árs-
tillögum. —
tt
»
Eins og getið er á öðrum stað
hér í blaðinu, stofnuðu konur
hér, »ú í vikunni, slysavarnadeild,
sem vinna á í sambandi við Slysa-
varnafélag íslands, að öryggi og
björgum sjómanna.
„Eykýndill" er nafn deildarinnar.
Frú Sylvía Guðmundsdóttir mun
mest hafa gengist fyrir féiags-
stofnuninni. Hélt hún þar ræðu
og mælti meðal annars á þessa
leið :
„Heiðruðu konur!
Það gleður mig, að sjá ykkur
fjölmenna hér í dag, við erum
allar komnar f sömu erindum,
við erum komnar til þess að rétta
þeim hjálparhönd Sem í háska
kunna að vera staddir,
Lífsbarátta Eyjamanrta, sem lifa
af siósókn, er fram fer veLrar-
mánuðina, oft eins og nú í storma
og ógæftatíð, er sannarlega hörð
og hœttumikil, Ægisdægur senda
vínum BÍnum ekki altaf hlýjar kveðj-
ur. Sjómennirnir sem heyja þessa
hörðu baráttu, til bjargar sér og
landinu í heild, eiga sannariega
kröfu til styrktar sór, gegn slys-
urn og voða, frá öllum jafnt, kon-
um sem körlurn. 0
Karlmenn hér i Eyjum hafa gert
sitt til varnar sjómönnum í lífs-
háska, konur hafa ekki fyr en
nú haflð skipulagsbundna baráttu
þessum málum til styrktar. Mark-
mið þessa félagsskapar kvenna, er
að verja sjómenn slysum, eins og
hr. skólastjóri Páll Bjarnason hefir
óftar en einu sinni skrifað um í
vikubl. „Víði“. Og mun þessi
deild starfa sem deild i Slysa-
varnafél. Islands, á sama grund-
velli og kvennadeildir, sem stofn-
aðar hafa vórið víðsvegar um land-
ið. — Þó að við konurnar séum
ekki altaf á sama máli um önn-
ur mál, þá ber okkur öllum und-
antekningarlaust skylda að taka
höndum saman í þessu sjálfsagða
mannúðarmáli".
,Er það vel að konur hér hafa
tekið þetta mál að sér, því áreið-
anlega láta þær eitthvað gott
eftir sig liggja á því sviði, einá
og öðrum mannúðarmálum, sem
þær hafa unnið að.
Fiskiveiðarnar.
„Mbl.“ hefir það eftir Árna Frið-
rikssyni fiskifræðing, að fiskur sá,
sem veiðist nú,;hér við Suðurland,
muni vera á aldrinum 10—20
ára (árgangamir 1922—1924).
Aftur á móti segir Á. F. að
fiskur, sem veiðist úti fyrir Horna-
flrði sé mikið eldri og stærri. Tel-
ur Á. F. að svo megi að orði
kveða, að á mótum hlýja og kalda
straumsins sé elliheimili þorsksins
„Um helmingur af þeim flski, sém
þar veiðist, er meter á lengd,
miklu stærri flskur heldur en veið-
st á V6sturmiðum“.
Eftir skýrslum
um fiskiveiðar Vestmannaeyinga
s.l. þrjú ár, heflr mikið meira en
helmingi minni fiskur veiðst hér nú
að meðaltali á hverja þúsund öngla
lóð, en árið 1932, á timabilinu
frá miðjum febrúar til miðs mars.
Þó að einhverju kunni að skakka
með önglafjöldann, því ekki er
kunnugt að skýrslum hafl verið
safnað uin það hvað marga öngla
hver bátur leggi í sjóinn, þá er
líklegt að hlutfallstölurnar séu
nokkurnveginn réttar, því skakk-
að getur álika miklu um öhgla-
fjöldann bæði árin.
En síst munu færri önglar lagð-
ir i sjóinn nú að meðaltali en áð-
ur hefir verið.
Gleraugu
hafa tapast. Vinsaml.
beðið að skila þeim að
Steinholti.
4