Víðir - 23.12.1943, Blaðsíða 2

3
'+J* ***
V t Ð I.'R
bbes ^xaaa-w
Innilegt þakklæti til allra, er auðsýndu okkur samúð
við andlát og jarðarför elsku litlu dóttur okkar.
. Ásta Jónsdóttír Samúel Ingvarsson. I
Þökkum inDÍlega auðsýnda samúð við andlát og jarð-
arför litlu dóttur okkar
Eíríktí.
Pálína Eiríksdóttir. Ágúst Jónsson.
Varmahlíð.
^Illlllllllllllll!lllllllllllll!llllllllll!llllllllllllllllllllll!lllllllll!!ll!lll!lll!ll!l!!lllll!llllllllllillllll!lllllllllll!llllllllllllllllllll!lll!llllllllllllll||||||||||||!lll|||||||!|jj
Iljartanlega þakka ég þeirn mörgu, bæði skyldum og jj
| vandalausum, sem á einn og annan hátt bafa glatt mig og jj
M börnin mín með peningagjöfurn og samskotum.
Guð blessi ykkur öll og gefi ykkur gleðileg jól og jj
' gott nýtt ár. |
Indlaug Björnsdóttír.
Hóimagötu 26. j!
llllllll!llllllllllllll!lllllll!ll!lllllllll!ll!lllllll!llllll!>llllllllllllllllll!ll!lll>l!llllllllllll!lll!lllllllllll!llllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllll!lllllllll
Mínar bestu þakkir flyt ég öllum þeim, sem glöddu
mig á 75 ára aímæli mínu.
Guð blesei ykkur.
Sígríðar Ólafsdóttír
Hásteinsveg 4.
Áskorun til skipstjóra og
útgerðarmanna.
Ísfísksamíagíð heflr beðíð blaðið fyrir
eftírfarandi orðsendingu tíl félagsmanna
sínna.
kemur út vikulega.
Rit.stjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
Sími 155 Pósthólf .15
Eyjaprentsmi'öjan
Jól i sveit.
Það mun alltítt að börn, sem
orðin eru altalandi og muna
eftir jólahátíðinni, byrji á haust-
in að spyrja hvað langt sé til
jólanna. Og alltaf er tilhlökk-
unin vel vakandi þangað til
þau loksins koma.
Nútírna jól kaupstaðanna eru
orðin svo mikið skrautlegri á
ytra borðið en þau áður voru.
Umgjörðin fínni en áður þekkt-
ist, að minsta kosti í sveit-
unum.
Eg man eftir jólum í sveit
þegar ég var dálitill dreng-
hnokki á siðasta fjórðingi nítj-
ándu aldarinnar, er við syst-
kinin, eldri og yngri, vorum
öll heima. Þratt fyrir fábreytn-
ina blökkuðu börnin til jól-
arrna þá, alveg eins og nú ger
iit. Og það man ég, að dagana
fyrir jólin var móðir okkar sér-
stakiega önnurn kafin, fór
snemma á fætur og seint að
sofa.
Þá tíðkaðist það að allt
heimilisfólkið fengi föt eða ein-
hverja flík fyrir jólin. Yrði ein-
hve.r útundan var sagt að hann
hefði furið i jólaköttinn. Eu þáð
mátti ekki ske Þar sem allt t.il
fatnaðar var heimaurrnið, spunn-
ið, ofið og saurnað, u>á nærri
geta að húsmóðirin hefir ekki
úuft rn-kið <f akuinmdrgisró ;ið
segja, þvr mestui þunginn hvíldi
á henni, að sjá urn að allt yrði
Uið i L.i kii tið.
Loksitrs ko u aðfangadagur-
innn. Þá var sjalfsagt að hafa
lokið aðalstörfum dagsins áður
en hátiðin byrjaði, eða fyrir
kl. 6. Aðeins var þá eftir að
mjólka kýrnar, sem alltaf voru
mjólkaðar um niu Jeytið. Við
strákarnir pössuðum kýrnar og
þótti alveg sjálfsagt að gefa
þeim það besta á jólakvöldið, ef
ein tuggan var annari betri i
heytóftinni.
Þegar allir voru komnir í
betri fötin var sest að snæðingi
Hver fékk sinn afmælda skamt
og ekki skorinn við nsglurnar.
T. d. dalaglegur pottbrauðs-
snúður úr heimamöluðum rúgi
usamt gildum smjörbita og
hangikjötsstykki handa fullorðn-
um manni. Þetta áttu menn að
skemmta sér við næatu daga,
ef þá langaði í aukabita, og
dugði suraura allt að nýjári. Eft-
irmatur það kvöldið var venju-
lega heilgrjóna mjólkurgrauiur
með rúsínum í.
Að lokinni máltíð setti hver
upp sinn hátíðarsvip eftir þvi,
sem hverjum var lagið. Við
krakkarnir máttum ekki ærsl-
ast neittt og hreint ekki segja
styggðaryrði til nokkurs manns.
Og ósæmilegt þótti að spila á
apii á aðfangadagskvöldið, og sa
ég það aldrei gert. Að áliðnu
kvöldi var lesinn viðeigandi
húslestur og sungið. Það var
eins og allir gætu sungið á jól-
unum.
Með jólakaffinu voru fram-
bornar hinar ógleymanlegu
lummur, gerðar úr fínraöluðu
bankabyggi. Við strákarnir vor-.
urn látnir mala nægilegt til jól-
anna og vorum ólatir við það,
því strax og kvörnin hreyfðist
vottaði fyrir sæta lummubragö-
inu í munninum. — Þettta
gamla, góða uppáhalds sælgæti
mun nú fátítt orðið.
Það var siður að láta Ijós
lýsa hvern kima bæjarins á
aðfang^idagskvöldið, og ljósin
loguðu alla nóttina þó að allir
svæfu. Okkur smáfólkinu þótti
mikið hátíðabragð að því, að
sofa í ljóabirtunni alla jólanótt-
ina. Þetta tíðkaðist á hverjum
bæ í fæðingarsveit minni.
Eftir hádegi á jóladaginn var
lesin jóladagsprédikun í Péturs-
postillu, ef ekki fóru flestallir
til kirkju. ixð afloknum dag-
störfum, eða þegar kvöld var
komiö, var sest að spilum og
venjulega epilað púkk. þar gátu
ailir verið með og þá vildu
þeir óðfúsir spila, sem aldrei
snertu spil aðia daga ársins.
Það var eins og allir vildu
skemta sér á jólunum, en aðra
inniskemtun en einhverskonnr
spil, var ekki utn að ræða.
Þannig liðu jólin á barnsár-
um mínum, eins langt og ég
ma-n aftur í t/mann. Þó 'ð
sveit-ibörnin í þá daga h> iðn
ekki önnur leikföng ekki
einu sinni á jólunum, eu leg^i,
akeljnr, kindahorn og þessháttar
dót, þá voru þau alveg eins
ánægð og alveg eins kát og
kaupstaðarbörnin nú gerast, þó
að þau kafi í glingrinu.
- Svo má litlu venjast að nóg
þyki.
Gleðileg jól.
M. J.
AUGLÝSIÐ I VIÐ I
Okkur hafa borist þær fregnir
frá fiskkaupmönnum og urnboðs
sölum utan lands, að talsvert
strangara mat sé nú viðhaft á þeim
fiski, sem fjuttur er út til Englands,
ísvarinn, og liefir þessa gætt mjög
nú undaníarið, bæði hjá íslensku
togurunum og nokkruin fiskkaupa-
skipum.
það sem fiskinum heíir aðallega
verið fundið til foráttu er það, að
hann væri illa þveginn og illa iun-
aln í farinn, áður en hann var ís-.
aður, hefir öllum fiski. sem fuud-
ist Iiefir í slor eða lifrarbroddar
veríð vægðarlaust kastað frá. sem
verðlausum.
þáð er því augljós skyída okk-
ar, sem með fiskinn förum, frá
því hann kemur úr sjóuum og þar
til hann kemst í ís, að fara sem
hest og Hreinlegast með hann og
gæta allrar vandvirkni í meðfcrð
hans. Oetum við þá krafisi þess
sama af skipunum, sem við honum
taka, um góða ísun og aðra méð
ferð.
#
þessi skylda okkar er ekki aðal-
lega við þá, sem við seljum fisk—
inn, heldur fyrst óg fremst okkur
sjálfa, því það skiptir ekki litlu
máii, að fiskur okkar -háldi gæða-
orði, sem hann hafði á englands-
markaði fyrir stríð. þetta ætti að
vera okkur metnaðarmál, jafiifraint
því, sem það er okkar stærsta liags
munamál bæði nú og á komandi
tímum.
Við viljum því benda þéirri á-
skorun til allra útgerðannanna og
skipstjóra, hvers og eins, að vanda
vel til aðgerðar fiskjarins, og gáeta
eftirfarandi atriða:
1. Að lestarriim og íiskikassar
Framhald á 4-. siðu. .