Dagblað - 17.02.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Þing’tíðindi.
Neflri deild.
Þar urðu stuttar umræður í
gær. Frv. um skiftimynt var
komið úr nefnd, og bafði hún
gert örlitlar breytingar á þvf, og
félst fjármálaráðherra á þær.
Var málinu visað til 3. umr.
Smjörlíkisgerðarfrv. var líka
komið úr nefnd og fór til 3.
umr.
Frv. þeirra Ásgeirs Ásgeirs-
sonar og Sveins Ólafssonar um
einkasölu áfengis (hækkun álagn-
ingar) var visað til 2. umræðu
með 15 : 1 atkv. og til fjárhags-
nefndar.
Tveimur frv. um breytingar á
vegalögum (að breyta sýsluveg-
um í þjóðvegi) fór til 2. umr.
og samgöngumálanefndar. Bæði
Ágúst Flygenring og Jón Sig-
urðsson kváðust vera á leiðinni
með viðaukatill. í sömu átt.
Frumv. Bjarna Jónssonar í'rá
Vogi um löggilla endurskoðend-
ur var vísað til 2. umr. og alls-
herjarnefndar.
Efri deild.
Frv. Jónasar Jónssonar um
að stofna nú húsmæðraskóla að
Staðarfelli, var vísað til 2. umr.
og mentamálan., eftir nokkrar
umræður.
Frv. til breyt. á bæjarstjórn-
arlögum Sigluíjarðar fór til 2.
umr. og allsherjarnefndar.
Frv. um atvinnu við verslun
var vísað sömu leið. Eftir ósk
allsherjarnefndar var samþ. að
bæta við hana 2 mönnum til
þess að athuga þetta mál. Hlutu
kosningu Jóhann Jósefsson og
Ingvar Páimason.
Dagskrá í dag:
Nd.
1. Frv. til laga um sektir.
2. Laun embættismanna (dýr-
tíðaruppbót).
3. Breyting á bannlögum.
Ed.
1. Landsbanki íslands (seðlaút-
gáfa).
2. Skráning skipa.
Auglýslngum í Dag-
blaðið má skila i prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðslu
blaðsins. Sími 744.
Hungursneyd
í Ilús.slaiidi.
I fyrra hélt Zinoviev ræðu og
mælti þá meðal annars: »Pað
var sá timinn, að vér urðum að
kaupa kornvörnr frá útlöndum
til þess að halda lífi í verka-
mönnum í Moskva og Petrograd.
Árið 1922—23 fiuttum vér út
40 miij. púd (1 púd um 16 kg.),
árið 1923—24 200 milj. púd og
vér búumst við að geta flutt út
400 milj. púd af kornvörum árið
1924—25. Vér erum nú komnir
svo langt, að vér getum kastað
annari hækjunni og gengið við
staf«.
Þetta hefir farið á aðra leið.
Kommúnista-stjórnin er nú engu
nær en hún var í upphafi; hún
er aftur komin á tvær hækjur.
Nú verður hún að neyta allra
ráða til þess að geta fengið
kornvörur, sykur og kjöt frá
útlöndum, og ennfremur fatnað
og aðrar iðnaðarvörur. Árið
1913, seinasta friðarárið, fiuttu
Rússar út 600 milj. púd. af
kornvörum, nokkuð af kjöti og
mikið af sykri. þá framleiddu
þeir um þarfir fram. Nú hrökkva
Sonnr járnbrnntnkóngsins.
Hann hefir aðeins tvo galla, hann nennir ekki
að vinna og — — —
— Því sendið þið hann þá ekki þangað er
hann væri neyddur til að vinna? Þannig mætti
ieika á hann.
— Hvað segið þér?
Locke endurtók það sem hann sagði og
bætti við:
— f*að mundi gera hann að nýjum og betra
manni.
— Hann vill ekki vinna. Hann er altof latur.
— Hann væri neyddur til að vinna ef hann
væri félaus.
— Hann er ekki félaus. Karl faðir hans sendir
honum altaf peninga. Það er nú karl í krapinu
— járnbrautaeigandi.
— Eg hefi hugsað bragð. Eg hefi hér farmiða
til Miðameríku i vasanum. Skipið leggur á stað
klukkan 10. Við skulum senda hann þangað til
þess að gera hann að manni. Við tæmum vasa
hans og hann verður því alveg félaus þegar
þangað kemur og neyðist til að vinna. Skiljið
þér mig nú?
— Nei, hann vill alls ekki fara til Miðame-
riku. Hann hefir keypt sér nýja bifreið.
— En setjum nú svo að við gætum gert
hann ofurölvi og kæmum honum um borð án
þess að hann vissi um það. Hann mundi ekki
ranka við sér fyr en skipið væri komið út í
rúmsjó. Hann gæti ekki snúið við og neyddist
til að vinna fyrir farinu heim aftur. Er þetta
ekki góð uppástunga?
Nú fór Higgins loks að skilja og rak upp
öskur af kátínu.
— Haltu þér samanl kallaði Anthony. Hlustið
þið á, ég er alveg að ná laginu.
— Eg skal sjá um það að hann verði nógu
drukkinn, mælti Locke, ef þér viljið hjálpa
mér. Og hér er farmiðinn sem ég keypti í gær.
— Ætlið þér þá ekki að fara?
— Nei, ég er hættur við það. Eg er að hugsa
um að fara til París. Eruð þér reiðubúinn?
Higgins hló.
— Pað væri svei mér gaman ef þér gætið
gert hann fullan.
Locke gekk að veitingaborðinu og talaði
hljóðskraf um hríð við þjóninn. Hann snéri
baki að Higgins, Anthony hafði allan hugann
við hljóðfærið og Ringold steinsvaf. Enginn
þeirra veitti því þess vegna eftirtekt, að einn
af bankaseðlum Lockes skifti um eiganda.
Pótt undarlegt mætti virðast hepnaðist ráða-
gerð Locke framar öllum vonum. Tíu mínút-
um eftir að Kirk Anthony hafði tæmt glas það
«r honum var rétt, kvaðst hann vera syfjaður,
leitaði sér að hægindastól og hlammaðist stein-