Dagblað - 03.03.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
'itfötin "‘^r
Molsklnns-buxur og jakkap,
Feieyjapeysur, «,
BLvítav strigaskyrtuv á kr. 7,50 stk.
Bláar nankinsskyrtur.
Eíflðiefatatau og margt fleira fyrir erfiðismenn
í Auaturstræti 1.
\ cfasg. <2. Siunntaugsson & (So.
Tóm steinolíuföt
s
kaupir hæsta verði
Hf. Hrogn & Lýsi.
Simi 262.
IX re inlætis -
vörur:
Heiðraða húsmóðir!
Munið að beztu og hentug-
ustu hreinlætisvörurnar — og
sem fást að heita má í hverri
verslun bæjarins — eru þessar:
New-Pin, þvottasápa.
ideal, sjálfvinn. sápuduft.
Margarison’ð, handsápur.
do. raksápur.
Zebra, ofnsverta.
Zebo, fljót. ofnsverta.
Brasso, fægilögur.
Silvo, silturfægilögur.
Reckítts, þvottablámi.
Reckitts, línsterkja.
Bonevax, Mansion.
Cherry Blossom, skóáburður,
margir litir.
í heildsöiu til kaupm. hjá
Kr. Ó. Skagfjörð.
IÐagBlaéié
mælist til
þess við
vini sína, að þeir láti það ber-
ast, bve vel þeim líkar það.
Sonnr járnbrnntnkóngglns.
og aftur og virti fyrir sér hálsdigurð hvers
irianns er bann sá. En hann sá ekki einn ein-
asta mann er var líkur vöxtum og bann. Jú,
að vísu sá hann einn mann er honum sýndist
að hálsdigurð líkur sér, en sá hinn sami var
svo súr á svip, og þar að auk óþrifalegur,. að
Kirk gugnaði á því að gefa sig á tal við hann.
Honum kom til hugar að fara rakleitt til skip-
stjóra, en mundi þá jafnframt eftir því að
skipstjóri var svíradigur maður, þótt stuttur
væri, svo að hann hvarf frá því ráði aftur. Að
lokum lagði hann leið sína til reyksalarins, ein-
beittur í því að biðja þennan nýja vin sinn,
hann Stein, um hjálp.
Á miðri leið staðnæmdist hann ósjálfrátt. Þar
riiætti honum ung stúlka, og fljótt á að líta
var hún svo falleg, að hann gleymdi undir eins
bálslíni sínu. Hún var dálítið meira en meðal-
Lgi há, grannvaxin en svaraði sér þó vel. Og
hann sá undir eins að föt hennar. voru eftir
öýjustu tízku, annaðhvort saumað hjá Redfern
eða Pacjfuin. Hann tók lika eftir því, að allar
^reyfingar hennar voru gyðju sambornar og að
hún þar höfuðið hátt. í skjóti svipan þóttist
hann finna, að hér væri stúlka af sömu hyllu
°g hann. Pess vegna hélt hann göngu sinni
afram og bjóst þá við að mæta henni aftur.
Kvenfegurð kemur oft bezt í ljós á þann hátt
hvernig konurnar haga höfuðburði, hvernig þær
sveigja hálsinn, eða hvernig liðamótahreyfingar
þeirra eru í samræmi hver við aðra. Eftir öllu
þessu hafði Anthony tekið og gekk hann nú
glaður í lund aftur fyrir þilfarsstýri og bjóst
við að mæta þessari stúlku þá og þegar. Svo
mættust þau — en þá féll honum allur ketill í
eld og hélt áfram sína leið. Því að nú sá hann að
honum hafði skjöplast. Kona sú, er hann hélt
kornunga, þá er hann sá hana fyrst, var nú
áreiðanlega fertug. Að visu' gat hann ekki gert
sér grein fyrir þessu í fljótu bragði, en augna-
ráð hennar sannfærði hann um það að húu
væri ekki ung stúlka, og hún var heldur ekki
eins lagleg í andlitsfalli og honum hafði virzt
fyrst. Þó var hún aðlaðandi. Hún var gráeyg,
augun stór og björt. Varirnar rjóðar og freist-
andi. Á hárið sló gullinni blikju er morgunsólin
skein á það. — En honum sárnaði það, að
um leið og þau mættust virti hún hann fyrir
sér frá hvirfli til ilja í einu augnabliki, og sá
um leið alt sem honum var ábótanvant, óhreint
hálslín og skyrtu og gul stfgvél upphá með
svörtum gljáleðurs vörpum.
Hann var sjálfur ungur og átti litla lífsreynslu
að baki sér. Þess vegna voru allar konur ann-
að hvort ungar eða gamlar — frá hans sjónar-
miði. Þar var ekkert millibil. Pess vegna gleymdi