Dagblað - 07.03.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Hjálpfýsi Conan Doyle. Mað-
ur er nefndur Oscar Slater. Ár-
ið 1908 var hann tekinn fastur
og dæmdur til dauða fyrir það
að hafa myrt kvenmann. Dóm-
ararnir voru þó ekki sammála,
því að sex af 15 töldu hann
saklausan. Dómnum var síðan
breytt í lífstíðarfangelsi og hef-
ir Slater síðan setið í fangelsinu
i Peterhead. En nú eru-það lög
í Skotlandi, að »lifstíðarfangelsi«
er þar sama sem 15 ára fang-
elsi. Þrátt fyrir þetta hefir Slat-
er ekki verið slept. Fyrir skemstu
gat hann komið bréfmiða út úr
fangelsinu til rithöfundarins Sir
Arthur Conan Doyle, með beiðni
um það að hann hjálpaði sér.
Varð Conan Doyle skjótt við
þeirri beiðni og rær nú að því
öllum árum, að Slater sé slept
úr fangelsi. Hefir Conan Doyle
lýst yfir þvi, að hann sé alveg
sannfærður um það, að maður-
inn sé saklaus af þeim glæp,
sero hann var dæmdur fyrir, og
þar sem hann hafi nú setið
meira en »lífstíð« í fangelsi, eigi
hann heimtingu á að vera látinn
laus.
'i,

Útsala!
Mikið af kvenkápum og kjólum verður selt i
nokkra daga fyrir
fpF* hálfvirði.
Einnig ýmsar aðrar vörur seldar
með miklum afslætti.
8 Egill Jacobseri.

9

Grestalieimiliö
Reykj aví k.
Hafaarstræti 20.
1. fl. hótel. - Miöstöðvarhitun.
— Bað. —
Kailisalui'inu opinn frá
kl. 7.15 árd. — Heimabakað
kaffibrauð og pönnukökur.
Innheimtustofa
Islands
Eimskipafcl.húsinu 3. hæð.
Semur sérstaklega um alla
mánaðarinnheimtu fyrir versl-
anir. Tekur einnig einstaka
víxla og aðrar skuldakröfur til
innheimtu kl. 10—1 á daginn.
Sonnr járnbrnntakóngsins.
mér er að vísu hættur að starfa en skeggið
heldur áfram að vaxa fyrir þvi.
Gjaldkeri var vel stiltur og svaraði:
— Eg býst við því að þér viljið fá lán út
á þennan hring? Ég skal athuga hvað ég get
gert fyrir yður í því efni, herra Locke.
Kirk sneri sér við og sá um leið, að konan,
er sat í næsta stól hafði lagt bók þá, er hún
var að lesa, í Jcjöltu sér, og horfði á hann með
athygli. Og vegna þess, að honum fanst hann
þurfa að tala við einhvern, varpaði hann orði
á hana.
— Er það ekki dæmalaust hvað þessir menn
eru aurasjúkir? Eg gæti ekki hugsað mér gull-
grafara verri.
Henni brá augsýoilega, en hún svaraði þó
engu. Kirk hélt áfram:
— Menn halda víst hér um borð, að ég sé að
leita að týndri erfðaskrá. En það er mesti mis-
skilningur. Eg er að leita að milliskyrtu. Eini
Oiaðurinn sem notar sama númer og ég er
gjaldkeri, en mér virðist að hann vantreysti
Oiér. — Annars vona ég það, að ég hafl
ekki sært yðnr með þessu nöldri mínu. Eg skal
Segja yður það, að mér finst ég vera einmana,
°g því langar mig að tala við einhvern. — Eg
heiti Anthony — Kirk Anthony.
Það var ekki svo að sjá né heyra að írúin
bæri mikinn áhuga fyrir knattspyrnu, því að
hún kannaðist alls ekki við nafn Anthony.
Mér heyrðist, sagði hún, að þér segðuð gjald-
kera, að þér hétuð Locke.
— Það er bara vitleysa. Eg heiti Anthony,
og er erfingi að öllum eignum gamals félags í
Al.banyhéraðinu, og heitir það félag sama nafni.
— Darwin K. Anthony er þó líklega ekki
faðir yðar?
Kirk kinkaði kolli.
— Já, hann er hinn bruðlunarsami faðir
minn, og eg er hinn glataði sonur hans. Þekkið
þér hann?
— Já, í sjón!
— Jæja, hvernig lízt yður á hann? Er hann
ekki almennilegur? Hafið þér nokkuru sinni
heyrt hann blóta?
Hún hristi höfuðið og brosti.
— Nei, eg þekki hann tæplega svo vel.
— Hann kærir sig kollóttan um það, og blót-
ar, ef honum svo sýnist. Hann getur ekki að.
því gert. En engum kemur til hugar, að hann
meini neitt með því. Hitt er skemtilegt, að þrátt
fyrir það, þótt hann sé forríkur, get eg ekki
fengið eina einustu skyrtu að láni hér í skip-
inu. Það getur þó verið, að eg fái skyrtu að
láni fyrir hringinn, sem eg setti að veði áðan,
en eg skal fullvissa yður um það, að faðir