Dagblað - 23.04.1925, Blaðsíða 1
Fimtudag
23. apríl
Í925.
I. árgangur.
68
tölublað.
GLEÐILEGT SUMAR!
NÚ er vetur úr bæ, og sumri
er fagnað. Hefir sumardag-
urinn fyrsti lengi verið há-
tíðlegur haldinn hér á landi, en
sá siður mun óvíða þekkjast
annars staðar. Hver er þá á-
stæðan til þess, að hann er há-
tíðlegur haldinn hér fremur en
í öðrum löndum? Sú ástæða er
auðsæ. íslendingar hafa alla
jafna átt í harðri baráttu við
ómilda veðráttu. Eini bjargræð-
istími þeirra var um langt ára-
skeið hásumarið, og á þeim hey-
afla, er þeir náðu þá, bygðist
öll velmegun þeirra. En oftast
fór svo, að sá bjargræðisfengur
reyndist ónógur og að til vand-
ræða horfði, þegar á leið vetur.
Skepnufellir var tíður og bjarg-
arskortur í búi, því að skipa-
ferðir milli íslands og útlanda
voru þá ekki allan árshringinn
eins og nú. Var því sízt að
undra, að menn þráðu sumarið
og fögnuðu því, þegar það átti
að hefjast samkvæmt almanak-
inu — enda þótt sumarið yrði
oft og tíðum á eftir áætlun.
Miklar og margvíslegar breyt-
ingar hafa orðið hér á landi
á síðari árum. Nú er hábjarg-
ræðistími þjóðarinnar ekki á
sumrin, heldur á veturna. En
þetta megnar ekki að draga úr
sumarþrá manna, og svo segir
skáldið:
Sumarliug og sumarþrá
sumar vakna lælur,
sumar í auga, sumar á brá,
sumar við bjartarætur.
Enn fögnum vér sumri, og
mun sá siður vonandi eigi hverfa
á næstu öldum, því að hann er
bæði fagur og þjóðlegur.
Og enda þótt vertíðir taki nú
fram heyönnum sem bjargræðis-
tími, á þjóðin þó jafnan aðal-
hagsæld sína undir sumrinu,
bæði til lands og sjávar.
t
Pétur Einarsson,
síðast bóndi að Felli í Biskups-
tungum, lézt hér í bænúm á fimtu-
dag á heimili dóttur sinnar, Guð-
rúnar Jónasson, í hárri elli, eins
og Dagblaðið skýrði frá áður.
Hann var sá siðasti, er eftir
lifði þeirra 14 manna, sem lágu
úti á Mosfellsheiði hriðarnóttina
milli 7. og 8. marz 1857.
Fer hér á eftir stutt æflágrip
þessa merka manns:
Pétur er fæddur í Reykjavík
7. maí 1832. Voru foreldrar
hans Einar Jónasson verslunar-
stjóri og Margrét Höskuldsdóttir.
Þriggja ára misti hann föður
sinn. Giftist móðir hans þá aft-
ur og fluttist með manni sínum
að Kollafirði og síðan að Esju-
bergi. Var Pétur hjá móður
sinni og stjúpa, þar til hann
var 10 ára gamall. Fluttist hann
þá að Múla í Biskupstungum,
til Egils Pálssonar er þar bjó
lengi og hjá honum var hann í
samfleytt 16 ár, eða þar til hann
var 26 ára gamall. Fór hann þá
að Auðsholti í sömu sveit og
kvæntist þar Helgu Eyjólfsdótt-
ur; var það rúmu ári eftir að
hann komst á fætur úr kal-leg-
unni miklu. Er hann haföi bú-
ið i Auðsholti eitt ár, misti hann
konu sina; mun sá missir hafa
fengið mjög á hann, því sam-
búð þeirra hjóna hafði verið
hin ástúðlegasta.
Prem árum síðar kvæntist
hann í annað sinn og gekk að
eiga Höllu Magnúsdóttur frá
Bráðræði. Fluttist hann þá að
Árhrauni á Skeiðum og bjó þar
í 6 ár, fluttist síðan að Felli í
Biskupstunguin og bjó þar í 18
ár. Árið 1886 seldi hann bú sitt
á Felli og fór til Ameríku ásamt
konu sinni og börnum.
Var hann í Ameríku undir 20
ár og úndi hag sfnum þar all-
vel. Síðasta árið sem hann var
þar vestra misti hann seinni
konu sína, festi hann þá ekki
lengur þar yndi og kaus því
helzt að hverfa heim aftur, vorið
1904, og hefir hann verið hjer í
Reykjavík síðan.
Pjetur eignaðist 12 börn og
eru flest þeirra látin. Nokkur