Dagblað - 25.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Skemtnn var haldin tvívegis í
Iönó á sumardaginn fyrsta, til á-
góða fyrir Barnavinafélagið »Sumar-
gjöf«. Sýndu stúlkur þar leikfimi og
tókst sú sýning ágætlega. Börn léku
smáleik og fengu ósvikið lof að
launum. Sigurður Guðmundsson
sýndi danz.
Mercnr fór héðan í fyrrakveld um
VesLmannaeyjar til Bergen. Meðal
farþega voru: Einar Benediktsson
skáld og frú, Sceving Thorsteinsson
lyfsali og frú, Bernh. Petersen kaup-
maður, öll til Bergen. Til Kaup-
mannahafnar fóru ungfrúrnar Marg-
rét Thorberg, Joh. Bohlin, Ólöf
Valdimarsdóttir, Halldóra Magnús-
dóttir og Póra Möller, Jón Árnason
framkvæmdarstjóri (S. í. S.) Fr. H.
Kjartansson umboðssali o. fl. Til
Færeyja fóru útgerðarmennirnir
Mortensen og Thomsen, sem hér
hafa dvalið undanfariö, og hr. Stein-
holt. — Meðal farþega til Vest-
mannaeyja voru umboðssalarnir
Svend A. Johansen og Páll Melsted.
Botuvörpnngarnir. Nýkomnir eru
af veiðum: Royndin með 53 tn.,
Otur með 88 tn., ApríL með 108 tn.
og Tryggvi gamli með 106 tn. lifrar.
Kári Sölmundarson kom til Viðeyj-
ar í gær, með 110 tn. og Njörður
kom í rnorgun með 36 tn. lifrar.
Ólafur Proppé konsúll var farþegi
með e.s. Stat, sem héðan er ný-
farið áleiðis til Spánar, með íisk
fyrir Proppé-bræður.
„Snmargjöf“, Barnavinafélagið
hafði skemtun í Nýja Bio á sumar-
daginn fyrsta. Flutti próf. Sigurður
Nordal þar ræðu, en barnakór söng.
Skemtun þessi verður endurtekín í
kvöld.
Trúlofun sina hafa opinberaö
Karl Daníelsson prentari i Guten-
berg og Puríður dóttir Jónasar H.
Jónsonar fasteignasala.
Víðavangshlaupið
fór fram í fyrradag eins og
ákveðið var. Þetta var 10. viða-
vangshlaupið sem háð hefir verið
hér og hefir íþróttafélag Reykja-
víkur gengist fyrir þeim öllum.
Hafa hlaupin jafnan farið fram
fyrsta sumardag og þátttakend-
ur verið frá 7 til 38.
Vegalengdin sem hlaupin hefir
verið var fyrsta hlaupið um 3
km. tvö næstu rúmlega 31/* km.
en síðan hefir hún jafnan verið
nær 4 km.
Guðjón Júliusson hefir runniö
þetta skeið á skemstum tima,
1923, hljóp hann það á 12 mín.
59,4 sek.
Þátttakendur voru núna 20,
frá þremur félögum, 6 frá glimu-
félaginu Ármann, 6 frá Knatt-
spyrnufélagi Reykjavíkur og 8
frá íþróttafélagi Kjósarsýslu.
Fyrstur varð Hallgrímur Jóns-
son (Árm.) 13 min. 35,8 sek.,
2. Geir Gígja (K. R.) 13 mín.
46 sek., 3. Magnús Eiríksson
(í. K.) 13 min. 49,4 sek.
Flesta vinninga hlaut lþrótta-
félag Kjósarsýslu (34 stig) og
hefir það þvi unnið bikarinn, sem
kept var um, 'til fullrar eignar.
í 4 fyrstu hlaupunum voru
þátttakendur aðeins úr lþrótta-
félagi Reykjavikur.
En 1920 fengu Ungmennafé-
lögin Afturelding og Drengur
leyfi til að hlaupa saman um
bikarinn. Pá kom líka Glímufél.
Ármann fram sem keppandi.
Árið 1922 þegar íþróttafélag
Kjósarsýslu var stofnað gengu
flestir íþróttamenn þessara ung-
mennafélaga i það. Þannig má
segja, að sömu mennirnir eða
því sem næst hafi altaf unnið
hlaupin siðan, eða samfleytt í 6
ár og mun slíkt vera einsdæmi
í sögu íslenzkra iþrótta. Kept
hefir verið um bikara siðan 1*920
hafa þannig sveitafélögin unnið
þá tvo til fullrar eignar. Má
segja að vel sé að verið, á ein-
um 6 árum.
Sonur jariibraiiinkrtiisslna.
ur, mælti Weeks kuldarlega við Kirk. Þér hafið
aðeins fengið makleg málagjöld.
— Ég læt ekki bjóða mér slíkt, mælti Kirk í
bræði. Sendihérra Breta fekk Svertingjadrenginn
þegar látinn lausan og ég krefst þess að þér
fáið mig lausan.
— Það kemur mér ekkert við. Ég á viðskifta-
hagsmuna að gæta hér, og ég er ekki svo vit-
laus að láta eins og um milliríkjamál sé að
ræða í hvert skifti sem einhver Bandarikjaþegn
er tekinn fastur vegna ósæmilegrar framkomu.
Hve lengi haldið þér að ég gæti átt vióskifti
við menn hér ef ég hagaði mér þannig?
— Er það satt, að þér séuð hræddur við það
að bjálpa mér? mælti Kirk. Eða viljið þér ekki
gera það vegna þess að yður sinnaðist við mig
áður?
— Nei, það er ekki af þeirjfj ástæðu. En ég
fæ ekki skilið að yður hafi verið sýnt óréttlæti.
Þér hafið svívirt opinbera embættismenn og bar-
ist við lögregluna. Það er yður sjálfum að kenna,
að þér hafið hlotið meiðsl. En ég skal að sjálf-
sögðu sjá svo um, að þér fáið réttlátan dóm.
Alfarez sneri sér að Weeks.
— Þessi fangi heldur því fram að faðir sinn
mjög ríkur. Það er því óheppilegt, að lög-
regluþjónn skyldi særa hann. En sá lögreglu-
þjónn er ekkert nema kurteisin sjálf og ef fang-
inn hefði þegar skýrt frá öllu . . .
— Nú, hefir hann líka sagt ykkur frá þessu?
hreytti Weeks úr sér. Hann hefir víst sagt að
hann héti Anthony og að faðir sinn væri for-
stjóri fyrir járnbrautafélagi. Hann laug þessu
lika að mér, en hann heitir Locke og ég veit
ekki betur en að hann hafi komist hingað með
svikum á Santa Cruz.
Alfarez glenti upp skjáina.
— Nú, hann er þá flækingurl
— Ég veit ekki annað um hann en það, að
hann hefir svikið út úr mér talsverða peninga.
Að vísu verð ég að sjá um það, að ekki sé
farið illa með hann, þar sem hann er Banda-
ríkjaþegn, en lengra nær skylda mín ekki.
— Er það hið eina, sem þér viljið gera fyrir
mig? mælti Kirk.
— Já.
— Viljið þér láta einhvern í klúbbnum vita
um það að ég er hér niður kominn?
— Það væri þýðingarlaust. Þér hafið verið
tekinn fastur, Locke, og verðið að sætta yður
við það. Ég skal vera við þegar þér eruð yfir-
heyrður.
— Viljið þér gera svo vel að síma til föður
mins?