Dagblað - 26.04.1925, Page 3

DAGBLAÐ
3
iaa88a‘«ra»> q. ‘vími*
Burg-
Eldavélar
hvítemailjeraðar og aðrar teg.
ávalt fyrirliggjandi. Verðið lágt.
A. Einarsson 4* Funk, Pósthússtrœti 9.
Uli
GnfnþvottaMs — Vesturgötu 20.
Afgreiðslan opin alla virka daga frá kl.
8 f. h. til kl. 6 e. h. Sími 1401.
Skeintnnin í Nýja Bió á Sumar-
daginn fyrsta fór ágætlega fram. Er-
indi Sigurðar Nordals, var skemti-
lega flutt og skarplega, eins og
vænta mátti.
Samsðngur barnanna undir sljórn
Aðalsteins Einarssonar söngkenn-
ara tókst afbragðsvel og var unun
að hlusta á börnin. í*au sungu í
tveim flokkum, sveinar og meyjar
sér, en svo saman að lokum. Voru
þar um 60 stúlkur og 30 drengir.
Skemtun þessi var endurtekin í
gærkveldi.
Ríkharður Jónsson heldur fyrir-
lestur kl. 4 í dag í Iðnó. Segir hann
þar frá ítölskum listastefnum og
sýnir skuggamyndir úr ferð sinni
um Ítalíu.
Adam Raulsen hefir upplestur enn
í Nýja Bió í dag kl. 2. Les hann
þá »St. Hans Aftenspil« eftir Oehlen-
sláger og kvæði og sögur eftir H.
C. Andersen og Johs. V. Jensen.
Fiskveiðar Yið Grænland
Eimskipið . »Faustinus« frá
Aalesund fór í fyrra eins og
mörgum mun kunnugt, til hinna
miklu fiskimiða við Vestur-Græn-
land og hitti á mikinn fisk.
Porskurinn var feitur og falleg-
ur og aflinn svo, að hann borg-
aði allan kostnað og þurfti því
ekki að nota ríkisstyrk þann,
sem veittur hafði verið til ferð-
arinnar.
Einkaskeyti til »Tidens Tegn«
skýrir frá, að 10 — 12 skip verði
gerð út frá Aalesund í vor, til
veiða við Vestur-Grænland og
að öllum likindum verði sel-
veiðaskipin sum send til Vestur-
Grænlands til að stunda þorsk-
veiðar, eftir heimkomu frá Hvíta-
hafinu, í stað þess að veiða seí
í Danmerkur-Sundinu.
Fiskimenn þeir, sem ætla að
stunda þarna veiðar, láta illa
yfir örðugieikum sem Danir
gera þeim, með ýmsum ráðstöf-
unum og höftum.
(»Ægir«.)
801111 r járnbrantakóiigsins.
— Nei! Og það er þýðingarlaust að tala
meira um þetta. Ég verð að komast burtu héð-
an, ég þoli ekki þann hita sem hér er.
Svo fór hann og Alfarez fylgdi honum út.
En hálfri stund síðar kom Alfarez aftur og með
honum nokkrir lögregluþjónar, vopnaðir kylfum.
Kirk leist ekki á blikuna.
— Hvað á nú að gera? spurði hann.
Alfarez gaf mönnum sínum einhverjar fyrir-
skipanir á spönsku og settu þeir þá handjárnin
á Kirk aftur.
— Nú, þið ætlið þá að fara að yfirheyra mig?
mælti Kirk.
En Alfarez hreytti úr sér:
—- Jþér beinduð bununni úr slökkvidælunni á
mig, Locke, til þess að fólk hefði mig að spotti.
En sá hlær bezt er síðast hlær!
Hann settist og gaf mönnum sínum bendingu
úm að þeir mætti byrja.
IX.
Spönsk lög.
í annað skifti greip frú Cortlandt símaheyrnar-
tólið og endurtók:
— Segið þér manninum að ég geti ekki veitt
honum viðtal.
— Hann neitar að fara svo búinn og segist
verða að fá að tala við yður undir eins. Erindið
sé mjög brýnt, svaraði skrifarinn í símann.
— Jæja, ég skal þá koma niður í skrifstofu,
mælti hún og lagði frá sér heyrnartólið.
— Því læturðu ekki manninn koma hingað?
mælti maður hennar.
— Það er Svertingi og skrifarinn segist ekki
þora að senda hann hingað upp á loft. Ég
býst við að hann hafi einhverja veikindasögu
að færa.
— Þeir eru farnir að gerast nokkuð áleitnir,
en þannig fer það jafnan ef maður byrjar á
einhverju kærleiksverki, mælti Cortlandt.
Frúin svaraði engu en gekk niður í anddyri
veitingahússins. tar beið hennar ungur Svert-
ingi, mjög illa til reika og augsýnilega ákaflega
sorgmæddur. Hann hóf þegar máls er hún
kom og talaði svo ótt að hún skildi ekki orð
og varð því að biðja hann að stilla sig.
— Hver ertu? spurði hún.