Dagblað - 07.05.1925, Qupperneq 1

Fimtudag
7. mai
1925.
I. árgangur.
79.
tölublað.
SKÓLAVIST flestra barna hér
í borginni er nú bráðum
lokið að þessu sinni. Hafa
þau setið á skólabekkjunum
síðan snemma í haust. Er nú
kominn vorhugur í blessuð börn-
in. Þau eru farin að letjast við
námið og þrá að komast út i
hreint vorloftið og birtuna. Sum-
arleyfið fer í bönd, og stendur
í 4—5 mánuði. Þetta er miklu
lengri frltími en gerist hjá öðr-
um þjóðum. Þykir mörgum
hann helzti langur. Heíir þvi
verið tekin upp sú stefna hér,
að hafa sumarskóla frá 15. maí
til júníloka. Er það sérstaklega
gert vegna þeirra barna, sem
þurfa að bæta við sig lærdómi,
hafa orðið á eftir tímanum
vegna veikinda, eða þurfa að
búa sig betur undir næsta vet-
ur. Enn fremur mun sumar-
skólinn, sem í raun réttri ælti
að kallast vorskóli, eiga að létta
undir með foreldrum barna
þeirra, sem ekki komast burt
úr bænum þegar vetrarskóla er
lokið, því götuuppeldið er ekki
sem hollast hér í Reykjavík, og
er götuvistin nægileg, þótt börn-
in verji einhverjum hluta dags-
ins til náms.
Á bæjarstjórn og skólastjóri
barnaskólans þakkir skyldar
fyrir að koma þessu í fram-
kvæmd, og ætti sem flestir að
láta börn sín verða aðnjótandi
þessarar kenslu þenna sex vikna
tíma, sem í hönd fer.
Götulífið í borginni er ekki
svo glæsilegt, enda frjálsræðið
nóg og agaleysið hér í marg-
menninu, þótt gert sé alt til
þess að hafa góð áhrif á börnin.
Þeir, sem hafa tök á að koma
börnum sinum í sveit, gera það,
margir strax og skólavist er
lolcið, og aðrir síðar. Verður sá
gróði ekki með tölum talinn,
sem börnin hljóta í sumarvist
á góðum sveitaheimilum, þar
sem þau njóta góðs viðmóts og
aðhlynningar og hæfilegrar vinnu
eftir þroska þeirra.
Þau börn, sem eftir verða í
borginni yfir sumartímann, eiga
kost á því að hjálpa foreldrum
sinum heima fyrir, ef þau eru
nokkurn veginn stálpuð, en hin-
um standa leikvellirnir opnir,
og er þá nauðsynlegt, að þess-
um smælingjum okkar sé sum-
arvistin til hollustu hér, að svo
miklu leyti sem kostur er á.
Með vexti borgarinnar vaxa
kröfurnar, einnig í þessum efn-
um, og er þarna enn ærið við-
fangsefni handa þeim, sem sér-
staklega er talið að bera hag
barnanna fýrir brjósti.
W öluspá.
i.
Sigurður Nordal prófessor,
getur um það í sinni mjög
lofsverðu Völuspárbók, hvernig
tveir ágætir málfræðingar, Guð-
brandur Vigfússon og Björn M.
ólsen, skýrðu nafn jötuns þess
er Hrymr er nefndur (Hrymr
ekr austan o. s. frv.). Taldi
annar skyldleik við orðið hrum-
ur, en hinn kvað þýða mundu
hrímþurs. Miklu líklegri slcýring
nafnsins virðist mér sú, að
Hrymr þýði: sá sem hefir rymj-
andi róm; en h þarf þarna
engum vandræðum að valda, og
má þar minna á, að í einhverju
fornkvæði stendur hrót fyrir rót.
Væri nafnið Hrymr þá líkt til
komið, og önnur jötnaheiti sem
dregin eru af rómstyrk, eins og
t*rymr, sá sem hefir þrymjandi
eða þrumandi raust, og Hrungn-
ir (sbr. rungende Stemme).
Pegar hinir goðmálugu menn og
konur sáu og heyrðu þau tíð-
indi sem í jötunheimum gerðust,
þá mun þeim hafa þótt sem
jötnarnir væru rómsterkir mjög.
En Völuspá mun vera nokkuð
líkt til komin og opinberun
Jóhannesar, og þar er eins og
kunnugt er, getið um veru sem
er svo rómsterk, að raustinni er
jafnað við nið margra vatna.
(Meira).
Helgi Péturss.
Lækningarnar
í Vestmannaeyjum.
Eins og Dagblaðið lét gelið
sunnud. 26. f. m. var haldinn
fundur í Vestmannaeyjum, og
var til hans stofnað af þeim
mönnum, sem ekki töldu það
óhugsandi, að um kraftaverk
gæti verið að ræða í sambandi
við lækningu þá er umgetin
kona hlaut þar í Eyjum.
Á miðvikudaginn næstan fyrir,
flutti Páll Kolka Iæknir erindi
og varaði menn við, að leggja
of mikinn trúnað á þessar lækn-
ingar, því þær gæti verið hættu-
legar er um alvarlegan sjúkdóm
væri að ræða. Rakti hann ítar-
lega sögu slíkra lækninga frá
því í fornöld og sýndi mönnum
fram á, að hér væri ekki ný
fyrirbrigði á ferðinni, heldur
væri hér að koma fram endur-
tekning þess, sem áður hefði
skeð mörgum sinnum. Krafta-
verkasögur fyr og nú væri þess
eðlis, að ekki mætti treysta
sanngildi þeirra, nema að nokkru
leyti. Taldi hann varhugavert að
leggja um of trúnað á almætti
þessara kraftaverka.
Er hann hafði lokið máli
sínu kom sú fyrirspurn fram á
fundinum, hvort ekki væri leyfi-
legt að ræða þetta málefni, en
fundarboðandi kvað fundinn
ekki vera almennan umræðu-
fund, en opið stæði hverjum sem
vildi, að stofna til annars fund-
ar og væri hann fús til að koma
þar og taka til máls.
Var svo eins og áður er um
getið til fundar boðað sunnu-
daginn næstan eftir.
Setti Hallgrímur Jónasson
barnakennari fund þenna, og