Dagblað - 08.05.1925, Blaðsíða 1
Fösiudag
8. maí
1925.
I. árgangur.
80.
tölublað.
LÍMAN er sú íþrótt, setn
yér íslendingar erum fræg-
astir af og helzt hefiir aflað
okkur athygli í heimi iþrótt-
anna. Er þó meira af því látið
en vera bæri, eins og nú er
komið fyrir glímunni, sem íþrótt.
Við höldum dauðahaldi í forna
frægð á ýmsum sviðum, án
þess við gerum nokkrar til-
raunir til að vera þeirrar frægð-
ar verðir, né efla þann orðstyr,
sem við höfum þegar hlotið.
Glíman var ein af aðalíþrótt-
um fornmanna, því hún svar-
aði bezl aðalkröfum þeirra tíma,
að efla hreysti og harðfengi. Að
þeirri frægð, sem hún hlaut þá,
höfum við enn þá búið, þrátt
fyrir alla þá hnignun, sem hún
hefir hlotið á umliðnum öldum.
Á síðasta mannsaldri greiddist
nokkuð úr fyrir glímunni, og
var hún þá víða stunduð sem
íþrótt, sérstaklega á fiskistöðv-
um um vertíðir. Var það aðal-
skemtunin, sem menn höfðu í
landlegum, og óx þá glímunni álit
og breiddist út um sveitirnar.
Nokkru eftir aldamótin síð-
ustu vaknaði töluverður áhugi
fyrir útbreiðslu glímunnar; var
hún þá nokkuð endurbætt,
glímureglur ákveðnar og henni
skipað í fast kerfi. Síðan hefir
áhugi manna fyrir henni,
fremur dofnað aftur, og er hann
nú miklu minni en var um eitt
skeið, þegar bezt lét.
í eðli sínu er glíman fögur
íþrótt og holl. Er hún vel fallin
til að áuka mönnum karlmensku
og æfa leikni og snarræði. Góð-
ir glímumenn munu flestir vera
meira en meðalmenn á öðrum
sviðum, sérstaklega í einbeitm
og dugnaði. í*að er því full á-
stæða til, að við séum ekki
eins hirðulausir um viðgang
glímunnar hér eftir eins og
hingað til. Er þá fyrst að at-
huga, hvað við getum gert til
að efla hana sem mest og hvaða
framtak geti þar borið beztan
úrangur.
Mín skoðun er sú, bygð á
töluverðri athugun, að það
fyrsta, sem við eigum að gera
til e.flingar glímunni, er að gera
hana að skyldunámsgrein (fyrir
drengi) strax í neðstu bekkjum
barnaskólanna, og leggja aðal-
áherzluna á réttar glímureglur
og bragðfimi.
öÞað ungur nemur, gamall
temur«, segir gamalt spakmæli.
Er áreiðanlegt, að gliman væri
bæði almennari iþrótt og feg-
urri, ef við hefðum lagt meiri
rækt við hana, og þá fyrst og
fremst kent drengjunum hana
strax á barnsárunum, og um
leið kynt þeim sögu glimunnar
og komið þeim í skilning um
gildi þennar.
t*að er einmitt þetta, sem við
þurfum að gera, og er glímunni
þá hazlaður sá völlur, sem
henni ber, sem alíslenzkri íþrótt
með sérkennum sínum og menn-
ingargildi.
Hljómleikar
þeir sem Otto Stöterau og Pórh.
Árnason héldu i Nýja Bío þriðju-
daginn 5. maí síðastl. voru all-
vel sóttir, svo sem vænta mátti
þar sem um jafn fágæta skemt-
un var að ræða.
Viðfangsefnin voru vel valin:
Lítil sonata í C-moll og arioso í
D-dur eftir Hándel, Tanzfantasie
Op. 48 eftir I. Weismann, öll
fyrir píano, Kol Nidrei, eftir Max
Bruch fyrir violoncell og piano,
Du bist die Ruh, eftir Schubert,
Ciciliane (Nina) eftir Pergolese og
Menuett í G-dur eftir Beethoven,
öll fyrir violoncell. Pá komu 2
sólolög fyrir píano, Ballade As-
dur Op. 47 eftir Chopin og
Rhapsodie, nr. 12 eftir Liszt, og
loks Scherzo D-dur eftir Göns.
Af þeim viðfangsefnum sem
hr. Stöterau hafði með höndum
sérstaklega, þótti mér mest til
koma Ballade Chopins og Rhap-
sodie Liszts, Lætur honum vel
að fást við Chopin og er leikur
hans þrunginn hreinum lifandi
tónum. Blærinn er djúpur og
sláturinn ákveðinn og hiklaus,
fullsterkur með köflum, en ber
vott um næma listamannshæfi-
leika, eins og meðferðin öll á
þeim efnum sem leikin voru.
Kol Nidrei, sem þeir léku
saman tveir, þótti mér takast
ágætlega. Og að því er snertir
leik Þórhalls, sýndi hann greini-
lega gripfimi hans og músikgáfu,
en einkum hve vel honum læt-
ur að leika fjörug lög eins og
BSch^erzo* og að ná djúpum
blæfögrum tónum á celloið, eins
og í »Du bist die Ruh«. — Er
gleðilegt að hugsa til þess er í
hóp hinna efnilegu listamanna
vorra bætast góðir kraftar, eins
og þarna virðast vera ótvíræðir.
Auditor.
Frá bæjarstjórnaríundi.
Bæjarstjórnarfundur var hald-
inn í gærkvöldi og voru mörg
mál á dagskrá, flest fundargerð-
ir fastanefnda innan bæjarstjórn-
arinnar.
Urðu litlar umræður um flesta
liði dagskrárinnar og margir
samþyktir umræðulaust.
Fnndargerð byggingarnefndar
var samþykt og voru það aðal-
lega byggingarleyfi fyrir ný hús
og viðbótarbyggingar. Meðal ann-
ars var Haraldi Árnasyni kaup-
manni leyft að stækka versluar-
hús sitt við Austurstræti, þannig
að bakhlið hússins verði tvær
hæðir. Einnig var honum leyft
að flytja Bifreiðastöð Reykjavik-
ur að Eymundsenshúsinu og
byggja skúr milli bifreiðarstöðv-
arinnar og verslunarhússins.
— Boga Þórðarsyni var synjaö