Dagblað - 04.06.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Fólksfjölgun.
íbúum Bandaríkjanna fjölgar
stórkostlega ár frá ári. Árið sem
leið nam fjölgunin 1.627.000, en
þar af voru þó ekki nema
315.000 innflytjendur. Hitt var
mismunurinn á dauðsföllum og
fæðingum, samtals 1.312.000. Er
það ekki kyn þótt sum önnur
ríki líti hornauga til þessarar
miklu folksfjölgunar og útlit er
um að fjölgunin verði enn örari
er á líður, því að dauðsföllum
fækkar stöðugt í samanburði við
fæðingar. Þrátt fyrir þessa miklu
fjölgun, var þó meðalfjölgun síð-
ustu 5 ára á undan 100.000
meiri og stafaði það af innflutn-
ingi fólks. — Brezkur þingmað-
ur hefir spáð því, að eftir 100
ár verði eins margir íbúar í
Ástralíu, eins og nú eru í Banda-
ríkjunum. Nú er fólksfjöldi þar
líkur og var í Bandaríkjum í
upphafi 19. aldar. Á seinustu
öld hefir íbútala Bandaríkja tí-
faldast, en íbúatala Ástralíu
þúsundfaldast.
Linoleum
margar tegundir nýkomnar, Verðið mjög lágt.
A. Einarsson & Funk.
Póstlmsstræti 9.
1
SKAFTFELLIIDR
hleður til Eyrarbakka, Vestmannaeyia og Víkur á
morgun (föstudaginn 5. þ. m.) ef nægilegur flutningur fæst.
\
Nic. Bjarnason.
Sonnr járubrantakóngsins.
XII.
Nótt i Taboga. .
í*rátt fyrir það þótt Kirk þætti gaman að
vera með frú Cortlandt, gerðist hann nú
óþreyjufullur af því að bíða eftir atvinnunni.
Lau voru að vísu ágætir vinir, en samt sem
áður langaði hann til að komast burtu, þótt
hann gæti ekki gert sér grein fyrir af hvaða
ástæðu það var.
Hann afréð því að takast ferð á hendur, og
fara gangandi eitthvað lengra inn í landið til
þess að skoða sig um. En kvöldið áður en hann
ætlaði að leggja á staö, fekk hann bréf frá frú
Cortlandt og var það svo:
— Kæri Kirk! Stephan hefir áhveðið að við
skulum öll fara skemtiferð og ég vænti því að
þér verðið tilbúin í fyrramálið. Lér fáið ekki
að vita hvert við ætlum, fyr en við komum að
sækja yður og verður það um kl.’ átta.
Yðar einlæg og dularfull
Edith Cortlandt.
Kirk kastaði bréfinu gremjulega þá er hann
hafði lesið það. Honum sárnaði, að fyrirætlanir
sínar skyldi þannig gerðar að engu. En svo
sætti hann sig við þetta smám saman og næsta
morgun leit hann svo á, að hann mundi eigi
fá betri skemtun en vera með þeim Cortlandts-
hjónum í þessari ferð.
Klukkan átta kom Edith ein.
— Hvar er Cortlandt? spurði Kirk.
— Það komu einhverjir menn frá Bocas del
Toro í gærkvöldi og sögðust þurfa að tala við
hann í dag um áríðandi málefni.
— Kemur hann þá seinna?
— Ekki býst ég við því. Mér þótti ákaflega
leiðilegt að verða að hætta við ferðina og þess
vegna sagði hann að við skyldum bara fara
þótt hann gæti ekki verið með.
— Ég veit ekki hvað ég á að segja, mælti
Kirk. Mér þykir afarleiðinlegt að hann skuli
ekki geta verið með, en mér þykir ákaflega
vænt um að þér skylduð koma. Jæja, hvert er
svo förinni heitið?
— Við förum til Taboga, mælti hún. Þangað
hafið þér aldrei komið, en þar er himneskt að
vera. Gerið þér nú svo vel að ná í vagn undir
eins, þvf að bátur bíður okkar.
Kirk gerði það samstundis. Meðan þau óku
eftir götunum mælti frúin:
— Mikið þykir mér gaman að komast burtu
frá gistihúsinu, þótt ekki sé nema einn dag.
Þér getið eigi gert yður í hugarlund hve þreyt-
andi það er að verða dag eftir dag að tala við