Dagblað - 11.07.1925, Qupperneq 3

D A G B L A Ð
3
Hvað er
SHIFTIT?
Unglingast. ,Æskan‘
fer til Pingvalla á morgun, ef
veður leyfir. — Nokkrir far-
seðlar á kr. 3,50 óseldir. —
Allir meðlimir sem í bænum eru
mæti á fundi í kvöld kl. 8, í
G.-T.-húsinu.
og klöppuðu óspart við hver þátta-
skifti. En þó þótti þeim mest til
koma, þegar ameríksku flugvélarnar
voru sýndar í lok myndarinnar.
Var þá leikið »Stars and Stribes«
óg stóðu allir á fætur, en margir
urðu svo hrifnir af myndinni, að
þeir klöppuðu ákaft undir miðju
lagi.
SíldTeiðaruar eru að byrja fyrir
norðan og vestan. Hafa bátar feng-
ið frá 40—500 tunnur.
Treir mentamenn, Sveinbjörn
Högnason frá Hvoli í Mýrdal og
Helgi Sigurðsson, bókbindara Jóns-
sonar, eru nýkomnir hingað frá
Kaupmaanahöfn. Hefir Sveinbjörn
nýlega lokið þar embættisprófi í
guðfræði, með hárri I. einkunn, en
Helgi hefir lokið fyrri hluta verk-
fræðiprófs með hárri einkunn.
Stúdentarnir dönsku syngja fyrir
alþýðu á sunnudaginn kl. 4, í'Nýja
Bio. Verð aðgöngumiða er tvær
krónur og rennur ágóðinn til Stúd-
entagarösins hérna.
Bæjarstjórn bauð dönsku stúd-
entasöngvurunum til Pingvalla í
morgun og svo að sjálfsögðu sjálfri
sér og sinum frúm, gestgjöfum stúd-
entanna og þeirra frúm og ham-
ingjan má vita hvað mörgum. Var
farið í 20 bifreiðum og mun flokk-
urinn hafa verið um eða yfir 100
manns.
Verðlaun úr hetjusjóði Carnegies
hafa fengið Árni J. Johnsen kaup-
maður i Vestmannaeyjum (400 kr.)
og Grimur Sigurðsson, Jökulsá,
Flateyjardal í Suður-Fingeyjarsýslu
(600 kr.). Verðlaun þessi eru veitt
fyrir vaskleik við að bjarga öðrum
úr lífsháska.
Meðal farþega á Gnllfossi síðast
var óðalsbóndi Egger' frá Steier-
marck í Austurríki. Ætlar hann að
ferðast um Suðurlandsundirlendið
og Borgarfjörð, til að kynnast lifn-
aðarháttum bænda og búskaparlagi.
— í nafni íslands býð eg yður
velkomna hingað, þér ódauðlegu
listamenn frá paradísinni við Eyr-
arsund. Bér haflð sýnt það dæma-
lausa lítillæti, að sækja okkur heim
og mun islenzka þjóðin þakksam-
lega minnast þess um aldir alda og
þó sérstaklega Reykjavík, sem verð-
ur þeirrar náðar aðnjótandi, að
mega taka fyrst á móti yður. Fyrir
höfuðborgarinnar hönd þakka eg
yður því sérstaklega.
Vér höfum ekki upp á margt að
bjóða, en það sem vér erum, eigum
vér eingöngu Dönum og Danmörk
að þakka. ísland stendur í þeirri
þakklætisskuld við Danmörk, sem
aldrei verðuf fyllilega launuð. Eða
hvernig ættum vér að geta launað
alla þá velgerninga, sem vér höfum
orðið aðnjótandi frá Danmörku á
undanförnum öldum og fram á
þennan dag? Við hvert einasta tæki-
færi, sem gefist hefir, hafa Danir
litið í náð sinni til vor. Iíoma yðar
hingað er Ijóst dæmi um þetta. Sjá,
vér sátum í myrkrunum og þér
færðuð oss ljós.-------
Sonnr járnbrantakúngslng.
— Nei, hann er horfinn — og það þykir
undarlegt. Leynilögreglumaðurinn, sem þér áttuð
við, dó ekki.
— Batnaði honum? Það þykir mér innilega
vænt um að heyra.
— Skil ég það, en þér eruð þó ekki óhultur
enn. Ég skil ekkert í því að lögreglan skuli
ekki hafa snuðrað það upp hvar þér eruð
niður kominn. Þér fóruð frá New York sem
Jefferson Locke og--------—
— Það er ef til vill einmitt þess vegna, að
þeir hafa ekki uppgötvað það. Annars þætti
mér leitt ef ég yrði tekinn fastur núna, einmitt
þegar ég er að verða að duglegum brautarstjóra.
— Ha&ð engar áhyggjur út af því fyr en
þar að kemur. Ég skal senda yður hlöðin
síðar.
Svo varð löng þögn og Kirk vissi hvorki
hvað hann átti að segja eða hvað hann átti að
gera. Að lokum reis hann þó á fætur og mælti
hálfvandræðalega.
— Nú verð ég að fara. Ég er yður ákaflega
þakklátur fyrir velvild yðar og trúnaðartraust,
sem ég á alls eigi skilið — — —
Hann ætlaði að fara, en hún kallaði í hann.
Og honum brá er hann leit við og sá að augu
hennar fióðu í tórum.
— Kirk, mælti hún. Þér eruð óvenjulega
góður drengur og ég get ekki verið yður reið
lengur. Eg segi yður það satt, að ég hefi saknað
yðar sárt síðan þér fóruð.
— Ég hélt satt að segja að yður stæði á
sama um mig síðan — ;-----------
— Þér megið ekki taka það sem alvöru, er
kvenfólk segii; við slík tækifæri. Maður tapar
sér alveg og finst alt miklu verra og ljótara en
það er í rauijinni. — — —
Hún þagnaði og var sem henni veittist erfitt
að koma orðum að tilíinningum sínum. Kirk
mælti:
— Má ég þá líta svo á sem alt sé gleymt og
að við séum sumu vinirnir og áður? Hafið þér
fyrirgefið mér?
— Um það vil ég ekkert segja, mælti hún.
En það er engin ástæða til þess fyrir yður að
forðast mig og það er rangt af yður að vilja
eigi þiggja neinn greiða af mér, því að ég get
hæglega hjálpað yður til þess að komast áfram.
Ég hugsa oft um framtíð yðar.
— þér eruð altofgóð, mælti hann. Ég skal
reyna að gera alt sem í minu valdi stendur til
þess að vera verður vináttu og hjálpfýsi yðar.
Hún horfði alvarlega á hann um stund. Svo
brosti hún og mælti:
— Jæja, við skulum ekki tala meira um
þetta. Fáið yður nú sæti og segið mér hvað