Dagblað - 25.07.1925, Síða 3

DAGBLAÐ
3
Drekkið Tutti-Frutti frá Sanitas
Ör ýmsum áttum.
Kisar. Eftir því sem »Times«
segir hafa námamenn sem grafa
gull og silfur úr jörö hjá Siso-
quichie í Chihuahua í Mexiko,
fundið beinagrindur af mönnum,
sem hafa verið 10—12 fet á
hæð. Hver veit nema það eigi
eftir að koma í ljós, að sögur
okkar um tröll og bergrisa séu
sannar?
Hjónasbilnaðarsök hefir það
verið dæmt af héraðsrétti Al-
bertafylkis í Kanada, að læknir
hafði hauskápu af manni inni
í svefnherbergi sínu og kon-
unnar.
Bólnsótt geisar í Englandi
og færist í vöxt með ári hverju.
Er það vegna þess, að þar er
ekki bólusetningarskylda og fólk
hrætt við að láta bólusetja sig.
Fyrsta ársþriðjunginn 1922 veikt-
ust 350 manns af bólulusótt, en
á sama tíma í ár 2300 menn.
Ef veikin ætti að færast þannig
jafnt og þétt í vöxt mundu
9,600,000 menn taka hana þar
í landi árið 1935.
Kanpdeilur á Englandi. Eins
og skýrt hefij veaið frá hér í
blaðinu, styðja járnbrautarverka-
menn námamenn í baráttu þeirra
við námaeigendur. Er það og
skiljanlegt þegar þess er gælt,
að næst mundi röðin koma að
járnbrautarmönnum ef náma-
menn yrðu að láta undan, því
að brautareigendur hafa boðað
mikla niðurfærslu á kaupi innan
skamms vegna þess að stórhalli
sé á járnbrautarrekstri nú.
Herbúnaður. í Bretlandi hefir
alveg nýskeð verið smíðuð ný
teguud hernaðarflugvéla. Eru
þær ætlaðar til varnar gegn
flugárásum og eru mjög léttar.
Hefir aðalkappið verið Iagt á
það, að þær sé fljótar að hefja
sig til háflugs og hraðfleygar,
enda er sagt að þær geti farið
200 enskar milur á klukku-
stund. í flugvélum þessum er
aðeins sæti fyrir einn mann, en
í þeim er 800 hestafla Rolls-
Royce hreyfivél og hefir engin
eins manns flugvél áður haft
jafnsterka hreyfivél.
Brezbir blaðanienn, þar á
meðal rilstjórar helstu stórblað-
anna, fóru i kinnisför til Noregs
í fyrra mánuði og ferðuðust
víða um landið. Vaj- þeim tekið
þar ágætlega vel. Bauð Hákon
konungur þeim til sín, en bæj-
arstjónirnar í Ósló, Bergen og
Þrándheimi héldu þeim stór-
veizlur. Blaðamönnunum þótti
ákaflega mikið koma til verk-
legra framkvæmda Norðmanna
og þó helzt vatnsvirkjanna og
járnbrautanna.
Kirkjusameining. ! Kanada
hefir nýlega verið gerð tilraun
um að koma á fót ríkiskirkju.
Hafa 8000 kirkjur Methodista,
Presbyterana og Samkundu-
manna sameinast í þvf skyni.
Sonnr járnlirnntukóiig-sliia.
inn í lestin kom, tók hann sér sæti forsælu-
megin og sat þar makindalega eins og hann
væri þaulvanur ferðalangur. Hann bruddi brjóst-
sykur í ákafa og stráði vindilösku og appelsínu-
berki út á gólfið eins og hann væri heima hjá
sér. Hann spýtti mórauðu út um gluggana,
veifaði hendi til kunningja sinna á járnbrautar-
stöðinni, stöðvaði brautarþjónana og spurði þá
spjörunum úr um ferðaáætlun lestarinnar og
lét yfirleitt eins og hann ætti allan heiminn.
En þegar hann sá Kirk, þá fór gorgeirinn úr
honum. Þá hló hann út undir eyru og svo hátt
að glumdi í vagninum.
— Þykir þér gaman, spurði Kirk.
— Jú, þetta er afbragð — afbragð.
Kirk varð þess skjótt var, að fregnin um
vinning hans hafði flogið eins og eldur í
sinu um alt. Hinir og aðrir komu til þess að
samgleðjast honum og Runnels sendi honum
eitt »húrra« í símskeyti. Kirk þótti að sumu
leiti gaman að þessu, því að hann fann að nú
var hann orðinn maður með mönnum alt i
einu.
Kirk hafði eigi enn skilið það almennilega
hvaða þýðingu það hafði fyrir hann að vera
orðinn efnalega sjálfstæður.
Fyrst hafði þeirri hugsun skotið upp hjá
honum, að nú gæti hann greitt allar skuldir
sínar og farið heim til New York aftur og
hreinsað sig af þeim grun, er á honum hvíldi.
Og eftir því sem hann hugsaði meira um þetta
þvi ákafari varð hann í því að fara sem fyrst
heim aftur. Pað var heldur ekkert smáræði
fyrir járnbrautarþjón í Panama að eignast 7500
dollara f gulli svona alt í einu. Setjum nú svo
að ég færi heim, hugsaði Kirk, og jafnaði mis-
skilninginn við lögregluna. En hvað á ég þá
að taka mér fyrir hendur? Ekkert, eins og
vant er. Hér get ég þó unnið fyrir mér á
heiðarlegan hátt. Og svo er enn eitt; ég get
alls eigi farið frá Panama fyr en ég hefi fundið
Chiquital
Hann hafði aðeins séð hana einu sinni i svip
í Panama, en það varð með svo skjótri svipan
að honum féllust alveg hendur. Þetta var í
rökkri um kvöld, rétt í því er sjöunda lest
kom inn á járnbrautarstöðina í Panama. Var
þar fult af fólki og var tæplega hægt að snúa
hendi né fæti. Kirk hafði boðist til þess að
hjálpa gamalli konu og kom út úr lestinni
með fult fangið af böglum, sem hún átti. Og
rétt í því bili, er hann var að hjálpa konunni
upp í vagn, heyrði hann hófaslátt á götunni.
Sneri hann sér við og sá þá skrautlegan vagn,
með tveimur hestum fyrir, aka hratt í gegn um
mannþröngina. Svertingi var ökumaður, en i