Dagblað - 12.08.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
hafa kappreiðar seinni hluta sum-
ars pótt pátttakendur yrðu nógir.
Botnfa fer héðan kl. 10 í kvöld.
Meðal farpega til útlanda verða:
Jensen-Bjerg kaupm., Kristinn Magn-
ússon kaupm. og frú, Hjálmar Guð-
mundsson kaupm. og frú, frú Mar-
grét Leví, frú Storr og Halldóra
Ólafs.
Safnahúsið er nú alt af lokað fyr-
ir almenningi, vegna viðgerðar á
pví. Purfti mikið að gera við stig-
ana og ýmislegt annað innanhúss.
Pegar innri aðgerð er lokið verður
gertj-við pað að utan og er heldur
ekki vanpörf á pví.
Bindindísmálið
í Sviþjöð.
i.
Bindindis- og bannsamband
Örebro-sýslu í Svíþjóð brá sér
í skemtiför með bifreiðum á
sunnudaginn var 9. þ. m. Var
víða farið, fyrirlestrar haldnir
og fé safnað. Við þetta tækifæri
var orðsending þessari dreift
út meðal almennings: »Hvað
eftir annað hefir það komið í
ijós hér í heimi, að leiðin að
marki því sem til mestra þjóðar-
heilla og framfara horfir, hefir
bæði verið löng og ströng. Eog-
um varanlegum hagsbótum verð-
ur á komið, nema með dugnaði
og þolgóðri starfsemi.
Undanfarin ár hefir verið
starfað á landi voru fyrir bind-
indi sænsku þjóðarinnar með
ágætum árangri. Mikið hefir á-
unnist, en markinu: almennu
þjóðarbindindi, er enn ekki náð.
Engum skyldi til hugar koma,
að öllu sé nú vel borgið. Ennþá
fljóta áfengisstraumar um landið
og eýðileggja mörg heimili meðal
vor og spilla æskulýðnum.
Áfengisnautnin á sér djúpar
rætur hjá þjóð vorri. Með ýms-
um stéttum, meðal æðri og
lægri er félagslífið gagnsýrt af
henni, og með áfengisbókunum
er áfenginu dreift út meðal
margra. Það er ógurlegt til þess
að hugsa, að miklum hluta
jarðargróðans, sem guð hefir
gefið mönnum og dýrum tii
næringar, skuli breytt í áfenga
drykki, sem svifta menn viti,
draga úr viljaþreki þeirra og
gera þá óhæfa til æðri hugsjóna-
starfa, og fjarlægja þá guðsriki.
Áfengir drykkir eru eitraðir.
(?------------- --- ------------
lesendur að láta auglýs-
endur blaðsins sitja fyrir
viðskiftum að öðru jöfnu.
■ —■ ■ '
Þeir eru ekki nauðsynlegir. Þeir
hafa eyðilagt piiljónir meðbræðra
vorra andlega, sálarlega og lfk-
amlega. Er vér hugsum um þau
spillingaröfl, sem ennþá ráða
hjá þjóð vorri, getum vér ekki
orða bundist, en verðum að
hrópa fullum hálsi:
Burt með áfengið!
Vertu sjálfur bindindismaður.
Aðeins með því geturðu orðið
til fyrirmyndar fyrir þá, sem þú
ert vanur að umgangast.
Starfaðu fyrir bindindismálið
og styð þau félög sem starfa að
útrýmingu áfengra drykkja og
almennu bindindi, og mundu
eftir að markinu er ekki náð,
fyr en vér fáum komið á í landi
voru algerðu banni gegn inn-
flutningi áfengra drykkja, sem
borið sé uppi af meiri hluta
sænsku þjóðarinnar«.
Soimr júrnbrantakéngBlns.
— íbenhnetur vaxa á trjám, herra, í Daríen-
héraði.
Anthony leit til hans reiðum augum.
Af ættbálki Brunswicks-fólksins er víst enginn
eins harður í haus og þú. Það er alveg dæma-
laust! Ég sem tók það fram við þig, að Chiq-
uita væri lílil og falleg og yndisleg og — — —
en hvað þýðir að minnast á það. Þessi stúlka
er hrikaleg og eins og hnakkur á litinn.
— Æ, hún er sannarlega ekki of dökk, herra,
andvarpaði Allan, ungfrú Torres til varnar.
Sumt »fínasta« fólkið í Panama er dekkra en
hún. Örfáir eru hvítir,
— Getur verið, en hún er alhvít, og þú verð-
ur að finna hana i dag, i dag, skilurðu það?
Nú ríður þú í flughasti héðan og spyr hana
uppi. Hann reiddi hnefan frman í Allan.
Farirðu nú erindisleysu, skal ég mölva grjót-
harðan skallan á þér. Drottin minn, ef ég bara
kynni spönsku!
Allan hélt af stað. þó nauðugur væri’ en
Kirk fór heim hryggur í skapi. Svo leit út sem
honum hefði orðið óglatt eftir þennan viðburð.
Biturt bros lék um varir hans og andlitið
vandræðalegt i ótal hrukkum. IJví lengur sem
hann hugsaði um þessi mistök, því hlægilegra
en um leið smánarlegra fanst honum alt þetta.
Hann leið sárustu kvalir með köflum.
Síðar um daginn var honum fært kort sem
á var ritað með fallegri hönd:
PRÖFESSOR JOSE HERARA.
Herara verslunarskóli.
Kirk reyndi að sætta sig við þá tilhugsun, að
verða nú að sinna einhverjum leiðinlegum og
forvitnum náunga, en tók þó nauðugur á móti
honum. Prófessor Herara var ekki einsamall.
í för með honum var feitur maður, lítill vexti
og gljáði á dökkbrúnt hörundið eins og fallegan
Havanna vindil.
— Er þetta herra Anthony, sem veitir mér.
heiðurinn? spurði prófessorinn og hneigði sig
fyrir kurtej’sis sakir.
— Já, svo heiti ég,
— Ég hefi gerst svo djarfur að leita yður uppi,
með því um alvarlegt erindi er að ræða.
— Ég býst við að þér farið hurðarvilt, því
ég vil ekki læra hraðritun.
— Sussu nei, þetta er allsendis óviðkomandi
skólastofnun minni. Leyfið mér að samkynna
yður herra Louis Torres.
Kirk snarsundlaði svo alt danzaði í kringum
hann.
— Hafið þér nafnspjald, herra minn, spurði
prófessorinn.