Dagblað - 14.08.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
höfum tekist á hendur; en lít-
um vér á landið i heild, eru
framfarirnar svo auðsénar, að
vér sem sjáum gang raálsins
innan að, verðum að efast um
frásagnir þeirra, sem engan
raunveruleika hafa að styðjast
við«. — -t-
Baráttan gegn áfengis-auð-
valdiau. í síðasta tölubl. »Revue
Internationale contre l’alcool-
isme« hefir dr. Adolf Merke,
prófessor í Vín, ritað mjög at-
hyglisverða grein um »Áfengis-
málin, þjóðerni og alþjóðerni«.
Bendir hann á, að áfengis-
auðvaldið haíi alþjóðlegan fé-
lagsskap með sér, og hann telur
það smánarlegt, að hægt skuli
vera að neyða noklsurt ríki til
þess að veita viðtöku því áfengi,
er það alls eigi vill hafa. Telur
Merke nauðsyn að mynda
samtök með ýmsum þjóðum til
varnar gegn áfengis-auðvaldinu
og rökræðir hann svo gagnsemi
alþjóðasamninga i þessa átt.
Telur hann æskilegt að þjóð-
sambandið veitti lið smáþjóð-
um þeim, sem iangt eru komn-
ar áleiðis í baráttunni gegn
áfengi.
744 er slmi Dagblaðsins.
D. N. l'. »Det norske total-
afholdsselskap« (D.N.T.), Iands-
samband norskra bindindisfé-
laga, hefir nj'skeð haldið 50 ára
afmæli sitt. Eru í sambandi
þessu alls 1685 félög, og af þeim
1108 fyrir fullorðna; hitt eru
barna- og unglingafélög. Sam-
baudið telur nú um 97,000 fé-
lagsmenn! Ve.r sambandið sjálft
um 350,000 króna áriega til
bindindisstarfa, auk þess sem
einstök félög og fylkissambönd-
in leggja til starfsins. Slyrkur
frá ríkinu mun vera um 16,000
krónur. í stjórn sambandsins
eru m. a. Sveinn Aarestad amt-
maður, formaður, og hefir hann
gegnt því starfi í 38 ár sam-
fleytt, og Bernt Stöylen, biskup,
varaformaður.
Pess ber að geta, að 4 af 7
biskupum Noregs eru starfandi
bindindismenn. Er því eigi furða,
þótt allur fjöldi norskra presta
fylgi bindindismálum þjóðar
sinnar af alhuga.
Úr ýmsum áttum.
Bannið í Araeríku. Atnerísk
b!öð skýra frá, að síðustu 4
»sæluárin«, áður en bannið
komst á, hafi látist sökum o/-
drykkju U720 manns.
Fjögur fyrstu bannárin (1919
—1922) lækkaði tala þessi niður
í 6345. — Og líftryggingafélagið
mikla »Metropolitan Life Insur-
ance Compani« bætir við, að
það hafi einnig fengið sannanir
í þessa átt fyrir öll bannárin,
fram til 1924. Félagið skýrir
frá: — Meðan lát sökum of-
drykkju árin 1912—’17 voru
4,8°/o af öllum mannalátum hefir
hundraðatalan lækkað niður í
1,8% fyrstu 6 bannáriu, 1919
—1924.
Mr. Haynes, sem er aðal-
framkvæmdarstjóri við fram-
kvæmd bannlaganna í Ameríku
kemst þannig að orði ura hinar
röngu fréttir i andbanningablöð-
unum: »Sann!eikurinn er sá, að
Amerika hefir aldrei staðið betur
að vfgi en einmitt nú, til þess
að vera bjartsýn um bannmálin.
Auðvitað er þetta eitt hið mesta
verkefni, er vér nokkru sinni
Sonnr járnbrantakóiigsliiB.
en Torres marghneygði sig, eins og hann væri
ánægður með;þessa skýringu, — nei harðánægður.
— Það hefir verið hr. Torres óblandin á-
nægja að heyra, hve vel er af yður látið og
dugnaði yðar á skrifstofunni. Þess vegna býður
hann yður að heimsækja sig á fimtdagskvöldið.
— Það er mjög ástúðlegt stamaði Anthony
og tók andan á lofti, en hvers vegna er mér
boðið?
— Ja — a — a — á! söng i þeirn báðum í
einu, túlknum og hr. Torres, og andlit þeirra
ljómuðu. Það er sannarlega sjaldgæft að hitta
mann fyrir sem er jafn hæverskur og nærgætinn.
En ég get glatt yður með þvi að hr. Torres er
kvonbæn yðar hugþekk. Auðvitað — hann greip
fram í fyrir Kirk sem ætlaði að mótmæla þessu
— er þetta enn ekki útkljáð mál. Hin unga
stúlka er enn ekki búin að átta sig algerlega.
En, bætti hann við, og leit örfandi augum á
Kirk, þér eruð þegar orðinn vinur fjölskyldunnar
og þess vegna megið þer ekki örvænta.
Anthony hrópaði í örvæntingu;
— Hættið þessul Látið mig gefa skýringu.
Þetta er alt bygt á hræðilegum misskilningi.
— Misskilningi? — sagði Herara og lýsti sér
tortrygni í röddinni.
— Já. Ég er ekki ásthrifinn af ungfrú Torres.
Prófessor José Herara starði á Anthony, eins og
honum hefði fatast skilningur á enskunni.
Torres brosti og beið skýringar. En er túlkur-
inn kom með hana, storknaði hunangsbrosið á
andliti hans alt í einu, og hann starði agndofa
á Kirk. Hann leit í kringum sig, eins og hann
væri hræddur um að hafa vilst.
— Þetta er bláber misskilningur, ég þekki
ekki ungfrú Torres.
— Nú-ú! þetta er auðskilið. Professorn-
um varð hughægra. Það er einmitt af þeirri
ástæðu, sem við eru hingað komnir.
Bueno! Þér dáizt að henni í fjærlægð, er ekki
svo? Fegurð stúlkunnar hefir töfrað yður.
Hjarta yðar hefir orðið snortið. Þér eruð ó-
hamingjusamur. Þér eruð að sálast af leiðindum.
Yður skortir hug til að mæla. Það er virðingar-
vert, hr. Anthony. Við skiljum yður mæta vel.
Og ég sem er gagnkunnugur stúlkunni, get
fullyrt, að hún er dygðum prýdd.
— Nei, þér hafið misskilið mig. Ég efast ekki
um að ungfrú Torrcs sé gullfalleg ung stúlka,
en þessu er öðruvísi varið. Ég er alls ekki ást-
hrifinn af henni.
— En, hr. Anthony! Hafið þér ekki staðið
fyrir neðan glugann hennar kvöld eftir kvöld?
Hafið þér ekki setið um hana undanfarna
daga?
Eldur brann úr augum Herara, þegar hann