Dagblað - 21.08.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
ekki að gera endaslept við pá fé-
laga. — Aftur á móti heíir Páli Stef-
ánssyni heildsala verið synjað um
að stækka og breyta húsi sínu við
Lækjartorg. — Mikið var!
ö
Forarvilpa er nú á miðri Lækjar-
götu, þar sem Skólabrú byrjar.
Virðist ekki purfa mikla framtaks-
semi til aö fylla hana, og verður
pað sennilega gert, þegar hún er
orðin nokkru dýpri.
Peningar:
Sterl. pd............... 26,00
Danskar kr............. 123,28
Norskar kr.............. 99,73
Sænskar kr............. 144,12
Dollar kr................ 5,37
Fr. frankar ............ 25,40
Gullmörk............... 127,41
Úr ýmsum áttum.
Kornræktin áRússlandi. Tveir
merkir Norðmenn, er sendir voru
til Rússlands, m. a. til þess að
kynna sér kornræktar-horfurnar,
eru nýlega komnar aftur. Ann-
ar þeirra, direktör Hiliestad, seg-
ir svo frá:
»Okkur leizt mjög vel á horf-
urnar með kornræktina, og í
ár verður uppskeran mjög góð.
Er það einnig í samræmi við
opinbera skýrslu rikisins. Sam-
kvæmt opinberum skýrslum eykst
kornræktin árlega, og í einu hér-
aði er hún orðin jafnmikil og
1916. Má því, að öllu athuguðu,
búast við allmiklum útflutningi
korns frá Rússlandi i haust og
vetur«. —
Hillestad segir m. a., að land-
búnaður í Rússlandi eigi rik
framtíðarskilyrði fyrir höndum.
Akuryrkjan er þegar mikil, en
stór svæði eru enn ónotuð, eða
lítt notuð. Virðast yfirvöldin
kappkosta að efla búnaðarfram-
farir og kenna bændum betri
vinnubrögð. Hafa þeir stofnað
nýlízku tilraunastöðvar i land-
búnaði. Má því búast við mikl-
um framförum þar, bæði á einn
og annan hátt.
250 miljónir doliara nam
tekjuafgangur Bandarikjanna síð-
asll. fjárhagsár.
Gimsteinar. Talið er að sex-
tiu milj. dala virði af gimstein-
um hafi verið flutt inn til
Bandarikjanna síðastliðið ár.
®ag6laéiá
endnr ókeypis til mán-
aðamóta. Athugið þaðl
Fyririiggjandi
Rúgmjöl,
Hálfsigtimjöl,
Heilsigtimjöl,
Hveiti, »Sunrise«,
do. »Standard«,
Sago,
Hrísgrjón,
Heilbaunir,
Hálfbaunir,
Kartöflumjöl,
Bankabygg,
Hænsnabygg,
Hafrar,
Haframjöl,
Melasse,
Mais, heill,
Maismjöl,
Kex, fl. teg.,
Hí CARL HEÖPFNER.
Hafnarstræti 19 & 21.
Símar: 21 & 821.
Sonnr járabrnntakóngsliiB.
sökin hafði verið hans megin. Hann kannaðist
nú við það fyrir 'sjálfum sér, að hann hafði
verið slæpingi og letingi. Það var þvi ekki furða.
að faðir hans hefði verið strangur. En Darwin
gamli hefði nú samt ekki átt að vera svo ráð-
ríkur, eða svo fljótur til að leggja hlustirnar
við öllu þvi, sem honum var sagt um son sinn
Kirk beit saman tönnunum og hét því hátiðlega
aö nú skyldi hann sjá að sér, þótt eigi væri til
annars en að sýna karlinum, að honum hefði
skjátlait.
Er tjaldið féll að loknum fyrsta þætti, stóð
hann upp ásamt hinum, og fylgdist með frú
Cortlandt gegnum mannþröngina fram eftir
ganginum og út í hinn skrautlega gestasal leik-
hússins. Þar var fult af fólki, og raddkliður
mikill. Hann veik sér út á opnar svalirnar fyrir
utan, því þar var þó ofurlítill svalrandi vind-
blær, og svo tók hann upp vindlingahylki sitt.
— Æ, biðið þér við allra snöggvast, kallaði
Edith til hans. Ég vildi gjarnan fá að kynna
yður hérna.
Kirk hafði lítið annað gert alt kvöldið en að
láta kynna sig hinum og þessum leiðinlegum
náungum, og hann æskti einkis frekar þessa
stundina, en að geta komist hjá fleiru af því
tægi. Hann ruddist þó hálf letilega áfram i
áttina til frú Cortlandt, en i sama vetfangi stóð
hann eins og steingerfingur, og gat hvorki
hreyft legg né lið af undrun.
Þarna, tæpa seilingu frá houum, stóð unga
stúlkan, sem hann dreymdi um, og heilsaði frú
Cortlandt virðulega. Hún hélt um handlegginn
á þeldökkum manni, og skildi Kirk þegar, að
það myndi vera faðir hennar. Hann varð þess
var, að blóðið þaut upp til höfuðsins, hann fekk
suðu fyrir eyrun, og honum var það ljóst, að
hann stóð þarna og glápti eins og skýja-
glópur. Frú Cortlandt sagði eitthvað, og hann
heyrði nafnið Garavel — það hljómaði eins sig-
ursöngur í eyrum hans, Fau sneru sér að hon-
um, og spánski herramaðurinn hneigði sig,
og Kirk sá að Chiquita rétti sér litlu höndina
glófaklædda.
Hún var hin sama inndæla, töfrandi vera
er hann hafði mætt í skóginum, en nú var
hún svo yndisleg og fullkomin í framkomu
sinni, að hann hafði aldrei getað hugsað sér
annað eins. Hún var nú eigi framar skógar-
álfurinn litli, heldur glæsileg konungsdóttir, 1
gagnsæum hvítum búningi, sem einhver hirð-
skraddarameistari hafði búið til. Hún var full
af ertni, eins og þegar þau höfðu hittst i fyrsta
sinn. Það sást svo greinilega á augnaráði
hennar og á kipringsdráttunum i munnvikunum
Kirk var alveg óskiljanlegt eftir á, hvernig