Dagblað - 12.09.1925, Síða 3

DAGBLAÐ
3
Fjárrekstrar til bæjarins eru nú
aö byrja. í gær komu um 200 fjár
austan undan Eyjafjöllum, en annars
heflr mest alt fé sem slátrað hefir
verið í sumar verið'flutt hingað á
bifreiðum, og hefir það bæði þótt
fara betur með féð og verið ódýr-
ara um aðal annatímann.
Lnusn á X. krossgátu. Pverl: 1 Brú.
4 Ást. 7 Blóta. 9 Ártal. 11 Lát. 12
Ull. 14 Óla. 15 Án. 16 Aðall. 18 Af.
19 Aur. 21 Urð. 23 Nit. 24. Krá. 25
Pan. 27 Uss. 29 Sé. 30 Nafar. 33 Kl.
35 Eta. 37 Rit. 38 Frú. 39 Kussi. 41
Akrar. 43 Ris. 44 Rif.
Niður: 1 Biána. 2 Rót. 3 Út. 4 Ár.
5 Stó. 6 Talað. 7 Blá. 8 Auð. 9 Áll.
10 Laf. 13 Laþ. 16 Arinn. 17 Lurur.
20 Una. 22 Rás. 35 Pétur. 26 Afi. 28
Skraf. 29 Sek. 31 Ari. 32 Ata. 34 Lúr.
36 Asi. 38 Frí. 40 Ss. 42 Kr.
Um 20 ráðningar á þessari gátu
bárusst blaðinu, en aðeins 10 þeirra
voru réttar. — Ólafur Gunnarsson
læknir, Laugaveg 16, hlaut verðlaun-
in (10 kr.) eftir hlutkesti.
í dag kemur ný krossgáta og er
það sú stærsta sem Dagblaðið hefir
flutt, 13 reitaraðir í stað 9 og 11 áður.
Ráðningar séu komnar á skrifstofu
blaðsins fyrir næsta miðvikudag.
T@tla.ndis Falk
sökk í fyrradag við vesturströnd
Grænlands. Skipshöfnin bjarg-
aðist naumlega.
Krossgáta XI.
1 2 3 4 5
JJJ j§j J§ jjjj H J§ B íjjjj
fi 6 7 8 fi H
9 110 1 B 11 12
jjj §g§ wm ■ 13 14 fi J§ H
B15 16 B jjjj 17 H
18 11 19 B 20
jjjj 21 • IB H 22 4 B
Pli wk ál 23 24 H B fi
25 26 B 11 fi 27
■ Él 28 29 H 11
Éll §§§§ 11® jjj 11 JlJj u B i
30
Lyliill =
Pvert: 1 Öryggisráðstöfun. 6 Safi. 9 Vilja ilt. 11 Gort. 13 Beita.
15 Eyða. 17 Gras. 18 Svefn. 19 Lofa. 20 Ávarpa. 21 Gremja. 22 Bók-
stafur. 23 Haf. 25 Á í Evropu. 27 Tau. 28 Mannsnafn. 30 Stutt dvöl.
Niður: 1 Bæjarnafn. 2 Maður. 3 Lausn. 4 Labba. 5 Sjór. 7 Konu-
nafn. 8 Þrá. 10 ltalskt hérað. 12 Erfingi. 14 íþrótt. 16 Dýr. 17 Hvíldist.
23 Ekki annara. 24 Öngvit. 26 Konungur. 27 Brún. 29 Forskeyti.
Sonnr Járnbrantakóugslns,
Edith drakk sig óþyrsta, rétti armana upp
yfir höfuð sér og mælti:
— Við verðum seinna að komast að, hvert
þessi stígur liggur. Það getur mætt manni
margt óvænt á þeirri leið.
Hún sleit upp blóm og stakk því í hnappagat
Kirks, og hann horfði brosandi á hana á meðan,
— Þér eruð svo framúrskarandi glaðlegar í
dag, sagði hann.
Hún leit upp og horfðist í augu við hann
úálitla stnnd.
— Það er hreina loftið og hreyfingin. Ég get
ekki sagt yður, hvílík nautn þessar útreiðir
°kkar eru mér.
Hann leit í augu henni, og augnaráð hennar
gerði hann hikandi.
— Ég ætla að géfa hestunum bitá, sagði
hann, sneri sér við og tók að safna grasi og
laufi handa þeim. í því er hann sneri baki að
henni, þreif hún í taumana, sneri þeim við og
sló duglega í þá með svipunni. Hestarnir ráku
uPp hnegg og þutu á stað eftir veiginum sömu
leið til baka. Kirk sneri sér snöggt við og sá á
eftir þeim> um leið og þeir liurfu úr augsýn.
Hvað eruð þér að gera? kallaði hann hálf
bystur.
— f*eir fældust.
— Nú hlaupa þeir alla leið heim áftur til
borgarinnar, Ég verð að íara á eftir þeim------
Hann horfði fast á hana og spurði svo:
— Segið mér, hversvegna gerðuð þér þetla?
— Af því ég vildi gera það. Er það eigi
næg ástæða.
Augu hennar leiftruðu, og varð hvít um
munninn.
— þér hefðuð eigi átt að gera þetta, sagði
hann gramur. Það var heimskulegt. Nú verð ég
að hlaupa af stað og reyna að ná í þá.
— O, þér náið þeim ekki.
— Jæja, en ég ætla nú samt rejma það Hann
fleygði frá sér gras-viskinni, sem hann var bú-
inn að tína,
— Ég gerði það, af því ég ætlaði að tala
við yður.
— Hestarnir hlera þó ekki.
— Verið þér nú ekki reiður, Kirk. Ég hefi
ekki verið einsömul með yður síðan — kvöldið
sem þér munið.
— Taboga? sagði hann sneypulega, Ætlið
þér nú að halda hegningarræðu yfir mér á ný?
Ég er þó nægilega hryggur yfir því áður.
— Aldei á æfi sinni hafði Kirk verið í svona
vandræðum. Hann þorði ekki að horfa framan
í hana, og hann þóttist viss um, að hann væri
eldauður í framan.
— En hvað þér eruð undarlegur maður! Er