Dagblað - 17.09.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
ingaröfl, sem öllum öðrum taki
fram, og eru svo ægileg, að
önnur slík hafi ekki áður þekst,
og vekur það óhug, að hugsa
til allra þeirra eyðilegginga, sem
þau geti áorkað, án þess að
nokkuð geti í móti staðið. Ann-
að þeirra er svonefnd »skýja-
tjöld«. Er það hvít gufa, sem
er framleidd með efnasamsetn-
ingu, sem þrýsta má saman í
þar til gerð ílát, sem eru létt í
vöfum, og má svo losa um
»inniha!dið« þar sem bezt þyk-
ir henta, t. d. úr flugvélum,
og sígur þá gufan niður á jörð-
ina og byrgir alla útsýn. Gufan
sjálf er ekki banvæn, en blanda
má hana með eiturgasi, og er
þá engu lífvænt, sem fyrir henni
verður. Hilt morðtækið, sem
Bandaríkjamenn teljast geta hag-
nýtt sér, er þrumuljósið, sett í
mismunandi stálhylki, sem síðar
megi hleypa því úr eftir vild og
láta það eyðileggja alt, sem fyrir
því verður. — Sízt eru þessar
fréttir og aðrar slikar til þess
fallnar að gefa vonir um var-
antegan frið, enda telja marg-
ir, að næstu heimsstyrjaldar
verði skamt að bíða.
(BRetfpis nafn a allar íeðurvörur.
ÍO—25°/o afsláttur á fráteknum birgðum, þar á meðal:
Manicurekassar, Ferðaveski, Skrifmöppur, Skriffæra-
kassar, Dömu- og Herrabuddur.
JSeéurvöruóeiíó cJCljóófœraRússins,
Ég lækka verðið í dag
á sykri og ílestum matvörum. Ótrúlega lágt verð í heilum stykkj-
um á sykri, rúgmjöli, haframjöli, hveiti o. íl. Það er margviður-
kent, að lægra verð en hjá mér fæst tæplega, enda hefi ég þá reglu,
að ætla mér lítinn hagnað og lækka strax og fært er.
Hamies Jón»8on,
Laugaveg 28.
Sonnr járnbraiitakóngslna.
Svo riðu þau út úr skógarþykninu.
— Hvaða leið? spurði Cortlandt, er þau
komu á þjóðveginn.
— Aftur til borgarinnar, hugsa ég, sagði
Edith. En þú?
— Ég ætla að ríða dálítið lengra. Verið þið
sæl á meðan.
Hann lyfti hattinum og reið af stað, en Kirk
og frú Cortlandt sneru hestum sinum heim
á leið.
XXI.
Fjölskyldan öll.
ká er Garavel bankastjóri var kominn heim
aftur, fór Kirk þegar á fund hans, og tókst
Breiðlega að ná tali hans. Er hann hafði mint
^aravel á, að þeir hefðu hizt áður, tók Garavel
h°uUm mjög vingjarnlega, og langt fram yfir
Þa®. er Kirk hafði þorað að búast við.
' Jú ég man það svo vel, herra Antbony.
Pað var á söngleiknum La Tosca, sagði Garavel.
bareð þér eruð vinur Cortlandtshjónanna, er
naér mesta ánægja að geta geit yður greiða.
Er þeir stóðu andspænis hver öðium, varð
Kirk þess var, að faðir Chiquitu var niiog geð-
feldur maður. Hann var virðulegur, og mjög
kurteis. Augnaráðið var hvast og athugandi.
Kirk varð hálf feiminn og fann á sér, að bezt
myndi að fara engar krókaleiðir að Garavel.
— Ég þarf að fá að tala við yður um mjög
mikilvægt málefni, sagði Kirk hálf hikandi. En
ég veit ekki almennilega, hvernig ég á að byrja
á því.
Garavel brosti vingjanlega
— Ég er kaupsýslumaður.
— Það er ekkert kaupsýslumál, glopraði Kirk
út úr sér. Fað er langtum mikilvægara en
svo. í sem styztu máli og blátt áfram, Ég hefi
hitt dóttar yðar, herra Garavel — augu banka-
stjórans urðu stór og hvöss — og ég elska
hana — það kemur að líkindum nokkuð flatt
upp á yður? Ég vildi gjarna mega segja yður
hver ég er, og gefa allar þær skýringar, er þér
kynnuð að‘æskja.
— Kæri herra Anthony, þér gerið mig alveg
steinhissa — ef yður er þetta full alvara. Þér
hafin þó eigi hitt hana nema að eins einu
sinni — sem allra snöggvast í leikhúsinu!
— Ég hefi hitt hana áður — úti á sveitabýli
yðar. Ég var á veiðum, og á heimleiðinni rakst
ég á hana. Ég hafði vilst, og hún visaði mér
til vegar.
— Jæja, en samt sem áður!