Dagblað - 26.09.1925, Qupperneq 1

Laugardag áP3r\ jfr I. árgan
”• S"’**' dJdÚOlAÖ _j“
IÓTHVERFUM bæjarins gætir
víða mjög mikillar óhirðu og
sóðaskapar, sem ekki myndi
líðast í aðalbænum þótt þrifnaður
sé þar líka, eins og alkunnugt er,
af skornum skamti. Á þetta eink-
um við um frárensli og ýmislegt
drasl, sem kastað er hingað og
og þangað sem landrými er nóg.
Er þetta víða svo áberandi að
til stórlýta er, auk óþrifnaðar-
ins, sem það er valdandi, og
væri ekki vanþörf á að betra
eftirlit og meiri röggsemi væri
sýnd um viðunandi þrifnað held-
ur en nú virðist eiga sér stað.
Oftar en einu sinni hefir verið
minst á þetta mál áður hér í
blaðinu, en ekki mun af veita
þótt það sé oftar gert.
Víða í uthverfunum er frá-
renslinu mjög ábótavant og þó
einkum þar sem götur eru ann-
aðhvort engar, eða ekki fullgerð-
ar. öllu skólpi er helt þar sem
hægast er og öðru úrkasti ekki
ætlaður annar staður en óbygðu
lóðirnar eða afdrep að húsabaki.
Sá óþrifnaður sem af þessu leið-
ir er mjög slæmur og háskaleg-
ur og ófært að hann verði lát-
inn viðgangast til frambúðar.
Þórður Sveinsson læknir gat
þess eitt sinn á bæjarstjórnar-
fundi í sumar, að undan Suður-
pólunum rynnu þrír sorplækir,
sem kvísluðust þar niður yfir tún-
in. Er ekki að ástæðulausu þótt á
þá sé minst, því mjög háskaleg-
ur sóðaskapur er að þessum
sorplækjum og ekki sízt þar sem
eins mörg börn eru samankom-
in og eru í Suðurpólunum. Mörgu
fleira er þar mjög ábótavant í
Þrifnaði, þótt það sé ekkert eins-
daemi þar, en ekki er það þess
vegna betra. Eftir því sem hirðu-
leysift Qg sóðaskapurinn er meiri
og viðarf þeim mun er auðvit-
að ver farid og meiri þörf á
gagngerðum umbótum.
Paðji er vert að geta um það
í þessu sambandi, að öðrum
fremur af þeim sem setja í bæj-
arstjórn, láta þeir læknarnir Þ.
Sveinsson og Gunnl. Claessen
sig máli skifta heilbrigðismál
bæjarins og alt sem miðar til
meira hreinlætis, en fleiri þyrftu
þar að leggja fram lið sitt. Hrein-
lætið í bænum er það sem einna
mest er ábótavant og þyrfti að
hefja verulega herferð á hend-
ur sóðaskapnum.
Bann og bíndindi.
III. Frh.
Ávarp til bannmanna.
»Aö hika er sama og tapa«.
I*að er holt og nauðsynlegt
að halda einstöku sinnum rétt-
arhald yfir sjálfum sér. Brjóta
sjálfan sig til mergjar. Skygnast
rækilega niður í alla króka og
launkofa hugar sins og sálar og
kynnast ögn nánar þeim mann-
inum, sem við flestir þekkjum
minst. Vel getur verið, að fyrir
sumum fari líkt og fyrir strákn-
um, sem sagði að gaman væri
að tala við skynsaman mann,
og talaði svo við sjálfan sigt
Ég veit einnig, að allmörgum
muni bregða í brún við það,
sem honum verður ljóst innan-
stokks hjá sjálfum sér við þess-
háttar rannsókn. — Jæja, rétt-
urinn er settur:
Hvers vegna er ég bindindis-
maður? Sjálfsvarað. Hvers vegna
er ég bannmaður? Af því bind-
indisstarfsemin ein var ekki full-
nægjandi. — Hvernig þá? — Jú
— ég gat að vísu talað um fyr-
ir börnum og unglingum og að
líkindum varðveitt þau frá
drykkjuskap og óreglu, en feð-
ur þeirra sumra og fullorðnir
bræður voru svo langt leiddir,
að þeir tóku engum fortölum.
Þeim varð einnig að bjarga,
bæði vegna þjóðarinnar, og eigi
siður vegna barnanna þeirra, —
ef mér ætti að takast að gæta
þeirra. — Býstu við, að bind-
indisstarfsemin ein verði nokk-
urn tima fullnægjandi? — Senni-
lega ekki. — Er þá ástæða til
að hika og gefast upp við bann,
þar sem ekkert annað dugar? —
Bannið kvað reynast svo illa. —
Hverir segja það? — Andbann-
ingar m. a. — Hafa þeir nokk-
urn tíma sagt annað um það
mál? — Hm. — t*eir segjast
hafa »sannað með óhrekjandi
rökum, að bannlögin hafi frá
upphafi verið stórkostlega fsið-
spillandi«. Trúir þú þessu sjálf-
ur? — Hja-a, ég veit ekki, n-e-i.
— Ja, — nei, auðvitað ekki, og
þó. — Mun eigi sannleikurinn
fremur vera sá, að við bann-
lögin hafi spilling fjölda tnanna
komið í Ijós? t*að er eigi spegl-
inum að kenna, þótt andlit það,
er hann sýnir, sé óhreint eða
ófagurt. En spegillinn sýnir það!
— Sammála, en — kristindóm-
urinn sýnir oss syndir vorar í
spegli sínum, en ekki eru þær
honum að kenna. Spurðu prest-
ana, hvort við eigum ekki að
afnema kristindóminn til þess
að losast við syndina og gera
mennina fullkomnaii og betri?
— Nei, mér er fylsta alvara. Pú
veist vel, að sumir prestar vilja
afnema bannið, — eða eru mjög
hikandi, sökum þess, að bannið
hefir eigi megnað að gera alla
heiðingja að bannmönnum á
2000 árum, — ég meina auðvit-
að: alla andbanninga að bann-
mönnum — á fáeinum árum!
Hve lengi hefir bannið staðið
hér á landi? — Full tíu ár. —
Nei, góði minn, í hæsta lagi
4—5 ár að öllu samanlögðu. —
Eftir að lögbrot fóru að tíðkast
og voru leyfð (þ. e. liðin lítt
átalið) hafa hér eigi verið hálf
bannlög. Og eftir að sameinað
Alþingi samþykti Spánarsamn-
ingana sællar minningar, hefir
hér ekkert bann verið.
Ja, en bannið kom of snemma.
Hvenær mundi það hafa komið
mátulega? — Nei, það var heims-
styrjöldin sem »kom of snemma«.