Dagblað - 29.09.1925, Blaðsíða 1

BÚSTAÐASKIFTI standa fyrir
dyrum og munu þau fæst-
um vera fagnaðarefni þótt
einstaka maður eigi von á að
flytja í betri hýbýli. Margvísleg
óþægindi eru altaf við flutning-
ana og flestir munu þeir vera,
sem kjósa heldur að vera kyrr-
ir á sama stað, nema þeir sem
eru svo lánssamir að fá mun
betri húsakynni en áður, en þeir
eru áreiðanlega miklum mun
færri. Það eru altaf töluverðir
erfiðleikar og óþægindi við bú-
staðaskiftin og kunna margir
illa því umróti, sem þeim
er samfara. Út yfir tekur þó
hjá þeim, sem flytja sig búferl-
um bæði haust og vor, en þess
eru mörg dæmi. Eins og hús-
næðiseklan er pú, hljóta margir
að vera þar á vegi staddir, að
óvíst sé hver úrræði verða um
húsnæði 1. október. Það er fjöldi
fólks, sem einhvers vegna veröur
að flytja úrþví húsnæði, sem það
hefir nú, en hefir ennþá enga von
um skýli yfir sig úr því mánað-
arlok eru komin. Hlýtur öilum
að vera ljóst, að ástandið er
mjög alvarlegt og að það eru
slæmar horfur hjá því fólki,
sem ekkert hefir framundan nema
•götuna til að flytja út á. Þessi
^andræði eru þó alverst fyrir
íiölskyldufólk, sérstaklega það,
Setn á fyrir mörgum börnum
SJÚ» en það verður hér vanalega
verst úti. Börnin eru orðin hér
einskonar ásteitingarsteini
OT^fgra húseiganda því þótt allar
dyr séu opnar einstaklingum,
þá eru þær harðlokaðar fyrir
barnafólki, og það einmitt vegna
barnanna sjálfra. í*au eru nærri
alstaðar ófriðhelg og óvíða vel
hðin, og litur út fyrir að flestir
^úseigendur, sem íbúðir hafa til
lei8u séu engir sérstakir »barna-
vlni»-«. Þetta er að mörgu leyti
eðlileg^ því flestir vilja hafa
sem fyrirferðaminsta leigjendur,
en eins 0g kunnugt er, þá eru
börnin utnsvifameiri og hávær-
®ri en fullorðna fólkið, en hins
vegar er engum eins nauðsyn-
legt sæmilegt húsnæði eins og
einmitt barnafólkinu. — Einhver
ráð verður að finna til bjargar
hesnæðislausa fólkinu og það
án tafar, því nú er hver dagur-
inn siðastur, sem margur á víst
þak yfir höfuð sér nóttu lengur.
Því hefir af sumum verið
haldið fram, að bærinn yrði nú
að fara að byggja yfir húsnæð-
islausa fólkið, en slfkt er að-
eins vitleysa, sem ekki er orðum
eyðandi að. Þaðjbætir ekkert úr
húsnæðisleysinu í haust og eng-
in skilyrði til að það geti kom-
ið að því gagni, sem nokkru
um munar. — Forráðamenn bæj-
arins verða hér að finna úrræði
og annast framkvæmdir. Þeir
hafa samþykt húsaleigutögin og
þannig komið í veg fyrir nauð-
synlegar nýbyggingar. Og nú er
það þeirra að ráða fram úr vand-
ræðunum, sem þessar ráðstaf-
anir hafa gert sitt til að skapa.
+
Porgrímur GBimuoísen
kennari
lézt hér í bænum f gær. Er þar
fallinn í valinn gamali og góð-
ur borgari, sem mörgum var að
góðu kunnur. Aðalstarf Þorgrims
var leiðsaga útlendra ferðamanna
og tungumálakensla. Auk þess
stundaði hann jafnan sjóróðra
um vetrarveriíðir suður í Garði
og nú siðast í vetur.
Þorgr. var sonur Þórðar Guð-
mundssonar sýslumanns Rang-
æinga, og bróðir Sigurðar Þórð-
arsonar fyrv. sýslumanns og
þeirra systkina.
Nokkuð var hann farinn að
heilsu síðustu árin, en þó ekki
svo, að margir hugðu honum
lengra lífs auðið.
Listí<sýniiigar.
Myndlistin er ein hinna miklu
mennigargreina, sem ísl. þjóðin
er nú svo að segja að byrja að
tileinka sér, og fer þvi að lík-
um að hún hafi ekki ennþá
fest djúpar rætur. Til þess að
slíkt verði, þarf þjóðin að gera
sér alt far um að skilja þessa
list, sögu hennar og eðli, og
styrkja hana. — Listamennirnir
verða aftur á móti að skilja
land og þjóð og kunna að vinna
úr þeim helga arfi, er íslenzk
menning geymir þeim frá liðn-
um öldum.
Litið hefir enn verið gert
til að glæða þekkingu almenn-
ings á þessu sviði, og má vona
að úr því verði bráðlega bætt.
Hinsvegar verður ekki á móti
því mælt, að ýmsir efnamenn
Reykjavíkur hafi fundið köllun
hjá sér til að styrkja þessa
menningargrein og bætt þar að
nokkru fyrir það, er nú glatast
í menningarlífi bænda, síðan
sjávarútvegurinn færðist svo
mjög í aukana og dró fólkið til
kaupstaðanna. Færi lika illa, ef
aukið framtak til fjárafla yrði
til þess að firra þjóðina sann-
mentar. — Málararnir hafá enn
sem komið er snúið sér að
náttúru landsins. Við þær auð-
ugu lindir krjúpa þeir og láta
þjóð sinni í té dýrmæta fjár-
sjóði.
Þegar sumri hallar, koma
málararnir til bæjarins og sýna
ávexti iðju sinnar.
Tvær listsýningar eru opnar
þessa daga, þeirra Jóns Þorleifs-
sonar og Guðmundar Einars-
sonar. Á sýningu Guðm. Ein-
arssonar sést myndlist af ýmsu
tagi: Olíu- og vatnslitamálverk,
teikningar, »raderingar« og högg-
myndir. I Þýzkalandi hefir hann
aðallega lagt stund á högg-
myndalist og teikningar, en auk