Dagblað - 08.10.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Auglýsiugam í Dag-
tilaðið má skila i prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðslu
hlaðsins. Sími 744.
Bragðbezt!
Fitumest!
Y.B.K.
cyZifjar vörur
eru nú komnar, og meira kemur með »DOURO« og
næstu skipum. — Verðið að miklum mun lægra en
áður vegna gengisins. Eldri vörur eru færðar niður í
verði, í samræmi við nýju vörurnar.
Gerið svo vel að líta á nýju vörurnar og verðbreyt-
ingarnar, og þér munuð sannfærast um, að um raun-
verulega lækkun er að ræða.
^ffarzl. iRjörn cffiristjánsson
JPriðrik Björnsson,
læknir
«
hefir opnað lækningastofu í Thorvaldsensstræti 4 (við hliðina
á Reykjavíkur Apóteki).
Viðtalstimi kl. 11—12 f. h. og 3—5 e. h. — Sími 1786.
Sonnr járnbrantafeóiigsliig.
utan um mig? Ég ætla mér sannarlega ekki að
stela neinu af skrautdótinu þeirra. Þau gætu þá
heldur leitað á mér, áður en ég færi út aftur.
— Það er ef til vill til þess að kynnast skap-
gerð yðar.
— Já, en manni virðist það ganga glæpi næst
að verða þess valdandi, að gamla fólkið missir
þannig af svefni sínum.
Hún horfði hálf ibyggilega á hann og brosti
vingjarnlega.
, — Hvað haldið þéiy annars, að faðir minn
hafi hugsað með því að bjóða yður til miðdeg-
isverðar i dag?
— Ég imynda mér, að ég hafi ekki fallið al-
veg í gegn á fyrsta prófinu. Þar eð ég er nú
orðinn einn af fjölskyldunni, og enginn af skraut-
mununum ykkar hefir horfið, þá býst ég við,
að mér sé veitt tækifæri til að haga mér á
^enjulegan hátt hér i húsinu.
Hún roðnaði á ný mjög yndislega.
— Þar eð þér þekkið svo litið til siðvenju
vorrar, ættuð þér að kynnast þeim sem allra
fyrst. Og ég vil ráða yður til að læra spænsku.
— Viljið þér þá kenna mér? Á ég að koma
á hverju kvöldi?
Hún svaraði ekki, því gamla konan var farin
að verða forvitin, og nú töluðu þær heilmikið
saman á spænsku, svo Kirk skildi ekki hót af þvi.
Rá er varðkonu þeirra þótti tími kominn til
að hátta, afsakaði hún sig virðulega og gekk til
dyranna og kallaði á Stefaníu, blökkukonuna
digru frá St. Lucia. En hún fór ekki út úr
stofunni fyr en surtla var þar komin, og þóttist
Kirk skilja á þessu, að Garavels fólkið mundi
eigi treysta honum fylliiega enn, og telja bann
sem ókunnugan. Hann var svo sem ekkert þakk-
látur fyrir »vaktaskiftin«, því honum leist ekki
sérlega vel á Stefaniu, og eftir illilegu augna-
ráði hennar að dæma, leist henni alls eigi bet-
ur á hann. Samræðan varð eigi eins alúðleg og
áður í nærveru hennar, en Kirk var samt í
góðu skapi, er hann hélt heimleiðis. Hlutabrjef
hans voru óefað í hækkandi gengi — hægfara
ef til vill, en ábyggilega.
Kynni hans af spænskum siðum og siðvenj-
um jókst allmikið daginn eftir, er hann hitti
Ramon Alfares fyrir utan skrifstofu járnbraut-
arinnar. Ramón hafði auðsjáanlega beðið eftir
honum, og tók nú að þruma yfir honum heil-
langa ræðu, er Kirk skildi ekki orð f.
— Þér verðið víst að byrja upp á ný, sagði
Kirk við hann. Ég er ekki kominn lengra f
spænskunni en til að beygja sögnina að élska.
Hvað er það annars, sem þér hafið á hjarta?
— Hal Æ, ég gleymdi alveg, hve þér eruð
þekkingarlaus. En reynið samt að skilja, and-