Dagblað - 31.10.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
a^“ Hlutaveltu
heldur Sjúkrasamlag Reykjavíkur í Bárunni
1P8P* á morg’un, sunnudaginn 1. nóv.
Pað vita allir, að það er ekkert skrum, að þetta verður
bezta hlutaveltan. — Meðal annara muna verða
þar: Bornholmsklukka. Allir fullorðnir þekkja þessar ágætis
klukkur, sem eru geymdar sem dýrgripir. — Matarstell,
— Kaffistell (postulín) — Keffistell (plett) — Kol, mörg
skpd. — Saltfiskur — Hveitisekkur, tieill í nr. Mikið. af
hveiti í smærri pokum. — Vetrarsjal — Bíómiðar — Bíl-
ferðir — Rakvélar — Silfurmunir — Peningar og margt
margt fleira, sem ómögulegt er upp að telja.
Komiö, sjáið og sannlærist! Ilutaveltan byrjar kl. 6 slðd.
Hlé milli Ul. 7»/» og 8V*-
Aðgangur 50 aura. Dráttur 50 aura.
Sonnr járnbrantakóngalns.
mátt og hugrekki. Hann varð svo magnlaus og
hræddur og fyltist örvæntingu, eins og líf hans
væri að fjara út. Og er hún losaði sig úr faðm-
lögum hans, var sem hann væri lagður í gegn
með sárbeittum byssustingjum. Og löngu eftir
að hún og Stefanía voru horfnar í skuggann,
stóð hann grafkýr og töfraður eftir faðmlög
hennar og vissi hvorki í þennan heim né annan.
Loks varð hann þess vísari, að hann var far-
inn að ganga í hægðum sínum í áttina á eftir
þeim — í þeirri von að sjá henni bregða fyrir
einu sinni enn — en er hann kom út úr skugga
trjánna í listigarðinum, nam hann skyndilega
staðar. Parna hinumegin við götuna í opinni
b&nahúshvelfingunni litlu á dómkirkjuhorninu
lá hún á' hnjánum fyrir framan skínandi bjart
Marín-líkneskið. Hann sá hana í bjarma ljós-
anna sem vörpuðu fegurðarljóma á myndina;
hún lá í hnipri framan við altarið og beygði
dökkhært höfuð sitt djúpt, í sárustu örvæntingu
• °g sorg. Fyrir utan dyrnar stóð svertingjakonan
1 myrkrinum, há og þrekvaxin, skylduræknin
sjálf, og alls eigi árennileg.
kirk fann til megns sársauka, er hann stóð
þarna 0g sá Gertrudis rísa á fætur og hverfa
skyndilega í skuggann. Hann sneri þá einnig
^ið og hélt I hina áttina hægt og hikandi, eins
•g honum hefði birst einhver æðri opinberun.
í fyrsta sinni á æfi sinni fann hann til
hræðslu. Hugur hans fyltist óteljandi ægilegum
hugböðum. Eins og einu sinni áður, er hann í
fyrsta sinn var gestur í húsi föður hennar,
beygði hann alt í éinu um götuhornið til þess
að getð séð gluggann hennar einu sinni enn, og
álveg eins og það kvöldið varð hann hissa á
því að verða þess var, að einhver var að læð-
ast á eftir honum. Án þess að hika vitund tók
Kirk á sprett á eftir þessum náunga, og maður-
inn þaut út á bersvæðið og hvarf svo inn á
milli trjánna hinu megin. Kirk langaði þá ekk-
ert til að fara að eltast við hann í myrkrinu,
en eitt var hann alveg viss um, að það var
ekki AUan, sem var á hælunum á honum. Hon-
um rann þá í hug, að Ramón Alfarez hafði
þrásinnis haft í hótunum við hann, og á heim-
leiðinni fór hann því aðallega eftir Qölförnustu
götunum.
XXIV.
Viðskiftamál.
Heimsókn Edith Cortlandt hjá keppinautun-
um um forsetatignina var að eins einn hluti
hernaðar-áætlunar hennar. Á eftir fór hún ti