Dagblað - 01.12.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
nm iðnaðarheimi, sem mönnum
’var áður hulinn.
Fyrir norðan Nipigon-vatnið
i Ontario, en sunnarlega í land-
svæði því hinu mikla, er Pat-
ricia nefnist, og liggur á milli
Superior-vatnsins og Hudsons-
flóans, er dalur einn mikill, sem
kallaður er Albany-dalurinn, sem
er afarmikið landflæmi. Að norð-
an og sunnan við þann dal eru
berghæðir miklar, og eins að
austan og sunnan, þótt lægri séu.
Norðaustur úr dal þessum
mikla renna Albany- og Ogoki-
árnar, sem béðar eru mikil
vatnsföll og ströng. Að norð-
an falla margar ár ofan á
undirlendi þetta afarstóra, og
mynda þar árnar tvær, sem til
norðausturs renna.
Pessi canadiski verkfræðing-
ur, sem á undanförnum árum
hefir fengist við landkönnun á
þessum óþektu svæðum, hefir
nú komið upp með það. að
mynda stöðuvatn mikið í dal
þessum. Yrði það um 15,000 fer-
railur að stærð, eða nálega helm-
ingi stærra en Winnipeg-vatnið.
Vatn þetta hið nýja vill hann
mynda með því að stífla Albany-
og Ogoki-árnar, hlaða upp í
skörð sem eru á stöku stöðum
i dalshæöum, höggva skarð eða
farveg í bergið að sunnanverðu
við vatnið og veita því framrás
suður í Nipigon-vatn, og eftir
Nipigon-ánni suður í Superior-
vatn, en þaðan nær það sam-
rensli við öll hin stórvötnin.
Menn, sem áður sáu engar
útgöngudyr út úr vandræðun-
um, er vatnsþurðin var auðsjá-
anlega að leiða yfir Canada og
og Bandaríkjaþjóðirnar, standa
nú steini lostnir út af þessari
djörfu en auðveldu úrlausn Mr.
Cambells á þessu vandamáli.
Mr. Cambell hefir nýlega gefið
út nákvæmt yfirlit yfir kostnáð
þann, sem slíkt stórvirki hefir
í för með sér. Telst honum svo
til, að umbætur þessar muni
kosta frá 150—200 milj. dollara,
og er það ekki furðuleg upp-
hæð, þegar hún er borin saman
við önnur stórvirki svipuð þessu,
svo sem Panamaskurðinn, sem
kostaði 600 milj. dollara. Kostn-
aðinn segir hann að stjórnirnar
i Canada og Bandarikjunum og
þau ríki og sveitafélög verði að
bera, sem mestan hagnaðinn
hafi af fyrirtækinu. Honum telst
svo til, að 14 milj. cord af viði
cTCanósnyrting
(Manicure) og Andlitsböð þar á
meðal »Mudd«-andlitsböðin, fást
eftirleiðis í Rakarastofunni í
Eimskipafélagshúsinu. Sérfræð-
ingur annast slarfið.
sé í dal þessum, sem þurfi að
höggva áður en vatninu væri
hleypt í hann og að það gæfi
15—20 þús. möunum vinnu í
fleiri ár. Ennfremur tekur hann
fram, að pappírsverkstæði verði
að setja á stofn þar norður frá,
það stærsta sem til sé í heimi,
því viður til pappírsgerðar sé
þar nálega óþrjótandi, sem lfka
veiti fjölda manns atvinnu. Auk
þess bendir hann á, að aukið
vatnsmagn í stórvötnunum og
ám veiti nálega ótakmarkað af!
til atvinnureksturs, og að slíkar
framkvæmdir hljóti að opna
námahéruð í Norður-Ontario,
því þar sé málmauðugt land.
Lögb.
Sannr járubrantakóngsins.
ný hinar bitru og döpru hugsanir, sem höfðu
kvalið hann siðustu mánuðina.
— Hve langt skyldi þessi náungi annars hætta
sér? spurði hann sjálfan sig. Hvaða tilgang
skyldi hann hafa til þess að hegða sér svona í
viðurvist vina sinna og æsa þannig fórnarlamb
sitt undir yfirskyni þakklætis og litillætis? Ætl-
ar hann sér að gera signr sinn glæsilegri með
því að hæða þann eiginmann, sem hann hefir
smánað?
Cortlandt leit niður til þess að Ieyna bræði
sinni.
— Ég vildi gjarnan gefa yður dálítinn hlut
til minningar um sjálfan mig persónulega mælti
Anthony og sneri sér að Cortlandt. Það er ó-
sköp lítilfjörlegt, en hefir þó telsvert verðmæti
*yrir mig, og ég vona að yður þyki einuig dá-
lítið út í það varið, herra Cortlandt.
Hann tók flauelshylki upp úr vasa sínum, og
upp úr þvi ljómandi fallegt svissara-úr með
stöfunum S. C. listfenglega gerðum á bakinu.
Hunnels, sem var þaulkunnugur í búðunum,
^ar alveg hissa á því, hvernig Kirk hefði getað
náð í þetta úr Panama. Og hinír allir dáðust
a® þvi hástöfum.
Cortiandt tók viðutan við gjöflnni: er úrið
snerti lófa hans, varð hann skyndilega eldrauð-
Ur * aodliti, en þegar á eftir ennþá bleikari en
áður. Hann horfði hvarflandi augum á gjöfina
og leit svo hægt í kringum sig. Að lokum námu
augu hans staðar við gefandann, ungan og
hraustlega vaxinn, herðabreiðan og útitekinn,
fríðan sinum, með ljóst hár snoðklipt. Anthony
átti alla þá ytri kosti til að bera, sem hann
skorti sjálfan — hann var hin lifandi ímynd
æsku, hreysti og sjálfstrausts, en hann, Cort-
landt sjálfur, gamall um ár fram, slitinn og
þrotinn að kröftum.
Þeir sem viðstaddir vóru, gátu eigi annað en
veitt því eftirtekt, hve Cortlandt leit laslega út.
í*að var engu líkar, en að hann hefði hitasótt;
fötín héngu utan á honum, og hann var mjög
ellilegur. En nú urðu þeir þess samt varir í
fyrsta sinn, að það bjarmaði i augum hans af
einkennilega lifsþrungnum eldi.
— Þetta var langt fram yfir það, er ég hefði
getað búist við, sagði hann hægt og stillilega, í
því hann hóf mál sitt. Herra Anthony ýkir,
hann er alt of vingjarnlegur í minn garð. En
úr þvi hann á annað borð hefir sett sér að
skýra ykkur frá afstöðu okkar tveggja innbyrð-
is, verð ég að játa, að það er satt alt það, er
hann sagði af því. Er hann kom hingað til
Panama, var hann alt það, er hann sjálfur
sagði ykkur áðan. Hann lenti líka í klípu, og
ég bjargaði honum út úr henni. Hann var pen-