Dagblað - 07.12.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Utan úr heimi.
Khöfn 5. des. 1925.
Merbiiegnr íornleifafnndur.
Símað frá París, að fransk-
ameriskir fornleifafræðingur hafi
fnndið í eyðimörkinni Schara
mörg þúsund ára gamla kon-
nngagröf. Er í henni óskemt lík
drotningar einnar, ógrynni dýr-
mætra hluta úr gulli og öðrum
málum. Pað sem í gröfínni var
fylti 48 stóra kassa. Fornmenjar
þessar verða sennilega settar á
safn í París.
' Fjármál Frakka.
Símað er frá París, að Öld-
nngaráðið hafi samþykt seðla-
útgáfuna.
Einræði Rirera
Simað er frá Berlín, að þang-
að hafi verið símað frá Madrid,
að hið nýja stjórnarfyrirkomu-
)ag á Spáni sé að eins til mála-
mynda. Rivera ráði einn öllu
eftir sem áður. Opinber skoðun
á blöðum og símskeytum haldi
áfram og pólitískir fundir sé
bannaðir.
Tyrkir vanafastir.
Simað er frá Constantinopel,
að vegna banns stjórnarinnar á
gamla höfuðbúnaðinum hafi
víða orðið skærur og skarst
herlið í leikinn á einum stað.
Khöfn, FB., 5. des. ’25.
Stjórnarskifti í Pýzkalandi.
Simað er frá Berlín, að Luther
rikiskanzlari hafi i gær beðið
um lausn fyrir ráðuneytið vegna
ómögulegrar samvinnu við þýzka
þjóðernissinna. Er sá ílokkur
andstæður því að inna af hendi
skyldur gagnvart Bandamönn-
um og fyrirlítur jafnvel árangur
inn afLocarnofundinum. Hinden-
burg óskar, að Socialdemokrat-
ar taki þátt i nýrri stjórn.
Eluglistir.
Símað ee frá London, að loft-
skipið R 32 hafi gert tilraunir
til að hafa áfasta flugvél á króki
á skrokki loftskipsins og sleppa
henni og taka hana til skiftis.
Gekk þetta ágætlega.
Reymonð.
Simað er frá Varsjavu, að
Reymond, Nobelverðlauna-þegi
sé látinn.
Kvennamaður.
Simað er frá London, að
komist hafi upp um mann einn,
að hann var giftur 21 konu
og trúlofaður 100. Narraði hann
fé út úr unnustum sinum og
konum.
SByŒSOEjOQQOuD
Orgelin
sem svo mikið hefir verið
spurt eftir, eru nú komin.
Ágætir borgunarskilmálar
sem gera flestum kleift að
eignast hljóðfæri. Engir
vextir greiddir. Hið lága
gengi norsku krónunnar
gerir kaup á þessum orgel-
um mjög hagstæð. Verð
frá 390 kr. hingað komin.
Pegar þið kaupið orgel,
þá munið eftir að spyrja
um, hvort þau séu með
fílabeinsnótum.
HLJÓÐFŒRAHÚSIÐ.
Sonnr járnbrantaköngalng.
þekkið Cortlandt, og þér þekkið mig. Maðurinn
hlýtur að hafa verið viti sfnu fjær af afbrýði-
semil Ég veit, að þetta mun þykja ósennilegt,
en það er samt satt, og það er alt og sumt,
sem ég get sagt. Ég geng alveg af vitinu, ef þér
trúið mér ekki.
Það var auðséð á andliti Runnels, hve sárt
hann tók þetta, en efínn og tortrygnin skein þó
enn þá úr augum hans.
— Og svo þetta í viðbót, hrópaði Kirk í ör-
væntingu sinni. Haldið þér virkilega, að ég
myndi hafa verið svo óskepnulega kaldgeðja að
koma hingað i kvöld, ef málinu væri þannig
varið, sem þið virðist ætla? Annaðhvort hlyti
ég þá að vera orðinn vitstola eða ósvífinn
þorpari!
— Það veit ég ekki, mælti Runnels.
— Jú, þér hljótið að vita það. þér þekkið
mig. Ef við værum eigi eins góðir vinir og við
erum, myndi ég alls ekki rúkræða þetta mál
við yður á þann hátt, en ég get ekki afborið
þetta. Og allra sízt i kvöld----------
Hann þagnaði alt í einu. Að stnndarkorni
Kðnu mælti hann:
— Guð minn góður! Eg var alveg búinn að
gleyma þvf, að eg er giftur! Að hugsa sér, ef
Gertrudis fengi að vita um þetta! Fái hún
»okkurn tima að heyra minsta ávæning af
þessu, held eg nærri því — að eg gæti drepið
hann.
— þér megið ekki tala svona.
— Eg hefi aldrei trúað því í alvöru, að eg
gæti tekið lif annars manns, en ef hún heyrði
þetta, hlyti hún að trúa því — allir aðrir virð-
ast trúa því. — Pér verðið að muna, að hún
þekkir mig svo lítið. Hún gæti — hún gæti —
Anthony þrýsti höndunum að gagnaugunum
i örvæntingu sinni.
Fá var eins og Runneis dytti alt í einu ó-
sjálfráð ákvörðun í hug. Hann gat aldrei gert
sér grein fyrir þvf eftir á, hvað það var sem
eiginlega olli þessu, en allur kunningsskapur
þeirra Kirks tók hann svo sterkum tökum, að
hann gat ekki að þessu gert. Hanu fann það á
sér alveg ákveðið, að hann gat ómögulega trú-
að Kirk til neinnar varmensku frekar en sjálf-
■m sér.
Hann lagði höndina á öxlina á Kirk og
mælti:
Terið rólegur, karl minn. Eg trúi yður. Eg
hefi altaf vitað, að ykknr kom vel saman, þótt,
nú — jæja, eg ætla ekki að reyna til að skilja
það. Hann gerir eflaust ekkert frekar í þessu,
og hinir munu ekki tala um það, sem hér heflr
farið fram; þeir geta það ekki.
— Þér vitið, að við erum að eins hálf-gift,