Dagblað - 13.12.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Baldíringarefni
nýkomið.
Lægra verð en áður.
Gluggar,
sjónleikur í þrem þáttum eftir
John Galswortby,
verða leiknir i dag (sunndaginn)
13. þ. m. kl. 8 siðdegis.
Aðgöngumiðar seidir í dag í
lðnó kl. 10—12 og eftir k). 2.
8ími 12.
Ljósakrónur,
afar fallegar.
Heng-ilampar,
fjölbreytt úrval.
Straujárn, Rex,
eru bezt.
Ilf. Hiti&Ljós
Jóníua J ónsdóttir
Laugaveg 33.
Hgr Komið beint
þangað sem langstærst úrval á
landinu er, af nýtisku kven-
veskjum, buddum, seðlaveskjum,
skjalamöppum, skrifmöppum,
visilkortamöppum, ferða-, mani-
cure- og toilet-bylkjum, lykla-
buddum, vindla- vindiinga- og
tóbakshylkjum (nýjar gerðir).
Saumakassar og barnatöskur,
skrautgripakassar, vasaspeglar,
vasa-manicure o. fl„ o. fl., Allar
þessar vörur eru sérlega ódýrar
og hentugar til jólagjafa.
Leðurvörudeild Hljóðfærahússins.
— NB. Happdrættismiði með
hverjum 5 kr. kaupum. Vinn-
ingar 25—200 kr.
744 er sími BagUaðú
Hótel Hekla
Hafnarst. 20.
Þæglleg 09 ódýr tie*»
bergl. niðitöðvarhUuu.
Bað ókeypis fyrir gestt.
Heltur ogr kaldnr uiatur
allan dag-inn.
Stærst og fjölbreyttast úr-
val til
Jólagjafa
viö allra hœfi. JÓLAKORT.
stœrst úrval.
Jólatrén
koma meÖ „Lyru“ Tekið á
móti pönlunum i síma 972.
€fforsl. cTSaíía.
Sannr járnbraatakóngrslns.
ekkert vald á þessu, en augu hans voru skær
og athugul.
— Ó, ég — ég — hlustaði á alla dæluna —
ég lét hann leggja snöruna — leggja snöruna
um hálsinn á sjálfum sér og herða að. Svo
hengdi ég hann.
Krampahlátur hans var hræðilegur, og benni
var það ljóst, að þetta var fyrirboði þess, að
hann myndi bráðiega síga alveg saman.
— Stefánl kallaði hún upp yfir sig í hræðslu,
og var sannfærð um, að hann væri alveg geng-
inn af vitinu. t*ú ert veikur, þú þarft á læknis-
itjáip að halda. Ég ætla að senda eftir Jocell.
Hún studdi hönd sinni á handlegg hans.
En hann sagði illhryssingslega:
— N-ei! Neí! það er ekkert að mér. Ég
k- k- k ----------
Hann fór að stama sundurlausum orðura; en
svo beit hann saman tönnunum og stálsetti
vilja sinn, svo að hann náði valdi yfir sjálfnm
s^r aftur.
— Pú mátt ekki haida, að ég sé orðinn brjál-
aður. Ég hefi aldrei verið heilbrigðari né ró-
iegri en hérna.
Hann drap fingrunum á enni sér og mælti svo:
— En ég er þreyttur, það er alt og sumt,
^yttur af að bfða.
— Viltu ekki fara inn á herbergi þitt og lát»
mig senda eftir lækni?
— Ekki ennþá. Biddu við! Hann sagði þeim
frá, hvað ég hefði gert fyrir hann, hvernig ég
hefði gert hann að manni, er hann var pen-
ingalaus og vinalaus, að ég hefði tekið hann á
heimili mitt eins og einn af fjölskyldu minni,
og þar náði ég takinu á honum. Ég kannaðist við
þetta alt saman, og sagði þeim það svo aftur ó
mina vísu. Svo — — —
Hann þagnaði i miðju kafi, og hún bjóst við
að þurfa að horfa upp á sömu hrygðarsjónina
og rétt áður. En i þess stað stóð hann þarna
kaldur og rólegur eins og dauðinn sjálfur, meö
voðaglott um munninn.
— Hvað heldurðu, að ég haíi sagt? Geturðu
gizkað á um það? Ég gat þó ekki látið hann
sleppa með þetta, eða hvað virðist þér? Ég lék
mér að honum, eins og þú hefir leikið þér aft
mér. Hugsaðu þér!
Andlit hennar varð alt í einu öskugrátt. Hanc
stóð þarna fyrir framan hana, iskyggilega sigri
hrósandi, auðsjáanlega mjög kaldgeðja og ill-
girnislega ánægður yfir því að gela pint hana
sem allra lengst.
— Jæja, ég sagði honum i áheyrn ailra hinna,
að ég ætiaði mér að gefa bonnm eitthvað á