Dagblað - 09.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
kápubeltið af annari stúlkunni,
og að gamall maður, nær blind-
ur, sem ætlaði að varna þeira
inngöngu, hefði fengið högg á
nefið, svo blóðnasir hlutust af.
Það skal eun fremur tekið fram,
að ég kærði mennina og hafa
þeir borgað skaðabætur þær, er
ég fór fram á, og þar með við-
urkent sök sina gagnvart mér.
Reykjavik 8. jan. 1926.
Friðrik Guðjónssoit.
Aíhs. Dagbl. sér ekki ástæðu
til að neita greinarhöf. um rúm
í blaðinu fyrir leiðréttingu sina.
En bins vegar taldi það sig hafa
góðar heimildir fyrir frásögn
sinni 5. þ. m., þótt hún væri
ekki staðfest af viðkomandi
mönnum. Ritstj.
Dansinn í Hruna
verður leikinn í Iðnó sunnudaginn 10 þ. m. kl. 8 síðd.
Aðgöngumiðar seldir í dag frá kl, 4—7 og á
morgum frá kl. 10—12 og eftir 2.
Pantanir sækist fyrir kl. 4 þann dag sem leikið
er, ella seldir öðrum.j
Danzskóli
Sími 12.
Sig. Gnðmundssonar. Sími 1278.
1. danzæfing i janúar 1 dag (9.
þ. m.) kl. 5 fyrir börn og ki. 9
fyrir fullorðna í Bárunni.
Kenslugjald um mánuðinn kr.
5,00 fyrir börn, ódýrarara fyrir
systkini, og kr. 6,00 fyrir full-
orðna, er greiðist á 1. æfingu.
Kenni: Fox Trot, Tango og
Fox Bluese.
„ Un i t e r ak yelablððin
eru þau beztu.
Heildsölu hefir:
Hjörtur Hansson, Austurstr. 17.
Sonnr J&rnbrniUahángBlna.
Hin unga kona skrökvaði þessu af hræðslu
við hótanir föður sins.
— Ég er konan hans fyrir Guði! bætti hún
Við. Og ef nokkrir meinbugir eru á hjónavigslu
okkar, þá skal ég standa við fangelsisdyrnar og
giftast honum á ný, þegar hann kemur út aftur.
— Hann verður aldrei látinn lausl sagði Ra-
móu reiðilega.
— Jú, það verður hann. Og nú verðurðu að
fylgja mér þangað.
— Neil öskraði faðir hennar. Þú ert dóttir
mín, þú ert í mfnu húsi, og þar skaltu vera
kyr, þangað til þú hættir við þetta vitfirrings-
flan og við þenna mann.
— Það geri ég aldrei, sagði hún fast og á-
kveðið. Þú veizt, að ég er ekki að eins Spán-
verji, blóð þjóðar hans rennur einnig i æðum
minum, og það gerir mig staðfasta og ákveðna.
Þótt ég vildi, gæti ég ekki tortrygt hann.
— Ég banna þér að fara á fund hans. Heyr-
irðu það? Lofaðu mér þvi? — Hún drap höfði
sorgbitin. — Ég verð þegar að grenslast nánar
eftir þossu. og þú verður að taka sönsum.ijóm-
frú góð, ef þú annars vilt ekki sitja í klaustri,
þið sem eftir er æfinnar — þvi heili ég þérl
— Ég vil ekki í klaustur sagði hún og blikn-
aði um munninn. Ég vil verða hamingjusöm.
Þegar Kirk veröur látinn laus aftur, fer ég þeg-
ar til hans. Og nú vil ég, með þinu leyfi, helzt
fá að fara héðan.
Hún sneri sér við og gekk út úr salnum, en
er hún kom út i forstofuna, riðaði hún á fót-
unum, og höfuð hennar hné ofan á bringuna.
Er mennirnir voru orðnir aleinir, mælti Gara-
vel mæðilega:
— Hún er sú fyrsti, sem varpað hefir óvirð-
ingu á nafn vort. Eru annars óyggjandi sann-
anir fyrir þvi, að maðurinn sé sekur, Ramón?
— Sannanir? Ramón horfði sem steini lost-
inn á dyrnar, sem Gertrúdis hvarf út um, og
sneri sér nú eins og viðutan að bankastjóran-
um. Sannanir? Já, það held ég sannarlega. Ég
hefi annars ekki hugsað málið svo mikið enn
þá, en — ég tek það upp aftur, það eru kynstr-
in öl! af sönnunum. Já, það er alveg vistl
— Komið þá með mér. Ég verð að tala við
hann. Ef til vill — Guð minn góðurl Ef til vill
hvað? Höfuðið á mér ætlar alveg að rifua
sundur; ég sárkenni í brjósti um yður dreng-
urinn minn.