Dagblað - 14.04.1926, Síða 1

Reykjavik.
V.
Lœkjargata myndi vera ein-
hver fegursta gata borgarinnar
ef hún lægi beinna við Frikirkju-
vegi og næði lengra norður eftir.
Grasbrekkan upp frá henni er
til vérulegrar bæjarprýði en
gæti þó verið miklu fallegri ef
meiri alúð væri lögð við að gera
útlit hennar sem mest aðlaðandi.
Girðingarnar sem nú búta hana
sundur eru til mikilla lýta, en
einkum eru það þó húsin sem
standa ofanvert við hana sem
gera brekkuna sviplausa. Eru
þau langt frá að vera nógu veg-
leg útlits og svaru illa til stað-
háttanna.
Heildarsvipur Lækjarbrekk-
Unnar hefir einnig skemst mjög
við húsin sem bygð hafa verið
syðst í henni, sunnan við Bók-
hlöðustíg, að ógleymdum Barna-
skólanum sem mætir auganu
eins og ferlegt skrímsl þegar
litið er til suðurs. —. Um búsin
öorð-vestan við götuna er ekk-
®rt að segja, það eru flest göm-
Ul timburhús sem áreiðanlega
Verða reyst stærri og veglegri
þegar þau verða endurbygð. En
áður ætti samt vandlega að at-
huga hvort ekki væri tiltækilegt,
að breyta dálítið stefnu götunn-
ar til beinna sambands við Frf-
kirkjuveg og betra viðhorfs eftir
stefnu Lækjarbrekkunnar.
Þegar Fríkirkjuvegur byrjar
tekur ekki betra við, því fyrir
sunnan Barnaskólabáknið kem-
Ur Fríkirkjan og »Herðubreið«,
bvort öðru ljótari hús. — Kirkja
°g íshús hlið við hlið! ó þú
úásamlega »forsjón« skipulags
ksejarins! —
En við suðurenda Fríkirkju-
vegarins stendur Hljómskálinn
eins og móhraukur á beinni braut,
og byrgir útsýnina til suðurs.
Alt hjálpast því til að eyði-
leggja þá fegurð sem aðstaðan
og umhverfið höfðu skapað.
Það þarf engan fagurfræðing
né næmt listauga til að sjá, að
sjálfsagðasta bæjarbótin sem
hægt er að gera á þessu svæði
var hringbraut umhverfis tjörnina.
og sú leið ætti að vera svo auð-
rötuð, að ekki þurfi neina stein-
varða til að vísa veginn og því
síður vegakampa með bjálkabrú
til að stytta ofstutta leið.
»Tjarnarbrúin svo nefnda get-
ur aldrei orðið néma til stór-
skemda á mestu bæjarprýðinni
— Tjörninni — og Hljómskál-
anum verður að ryðja úr vegi
sem allra fyrst.
—m.—n.
Hverjir eiga Ameríku núna?
Friflsamleg bylting.
í y>Succes magazina ritar J. G.
Frederick um þetta málefni fyrir
skömmu. Hann skýrir frá, að
um 1880 og fram að 1890 hafi
það verið »hin fjögur hundruð«
i New York er áttu Ameríku
og stjórnuðu henni. Og það var
ekki fyr en snemma á þessari
öld, að taldir voru 4 miljónir
eigendur og stjórnendur, og 25
árum siðar liðlega 14 miljónir
hluthafar. — Fetta er »friðsam-
lega byltingin«, segir greinarhöf.,
og hann heldur áfram og segir,
að 34,6% af launuðum verka-
mönnum séu einnig meðeigend-
ur, (14,4 milj. af 41,6 milj.), og
að þetta aukist hraðfara. Af
tækjum iðnaðarins ganga 61%
til launa (um 25 miljarða dala),
og af laununum % til sparn-
aðar. Meðal bænda er samskon-
ar hreyfing á ferðinni í áttina
til þess að verða meðeigendur
í fyrirtækjum þeim er starfa með
framleiðsluafurðir bænda.
Höfundurinn likur máli sínu
á þá leið, að nú megi óhætt segja
fyrir, hverjir eigi Ameriku, —
það séu verkamenn og bændur.
Samleið.
Ef kýstu, vinur, að breiða blóm,
um berar og freðnar slóðir,
og vekja í hjörtunum ástaróro,
þá eigum við samleið, bróðir.
Ef sækirðu fram og hugsar hátt,
vilt hefja og betra þjóðir,
og trúir á elskunnar undramátt,
þá eigum við samleið, bróðir.
Ef hýsa viltu hvern góðán gest,
og greiða hans þungu slóðir,
ef elskarðu sannleik allra mest,
þá eigum við samleið, bróðirl
Og ef þú virðingu veitir þeim,
sem vitrir .eru og góðir,
en hirðir ekki um auð og seim,
þá eigum við samleið, bróðir!
Ef heimskunnar viltu brjóta bönd
og brenna í hug þér glóðir,
þá réttu mér veikum vinarhönd,
því við eigum samleið, bróðir.
Þú veist, að á æfinnar ólgusjó,
oft áhugans tæmast sjóðir.
Þeir ættu betur að endast þó,
ef eigum við samleið, bróðir.
Nú hættum við öðrum að ýta við,
en einingar tendrum glóðir,
og göngum samhuga hlið við hlið
Ó, hönd þína rétt mér, bróðir!
Grétar Fells.